Dinsdag 9 mei
Jeita – Harissa – Byblos
Om halfacht nuttigen we het ontbijt. Helaas is het een stuk kariger dan in Beiroet.Ok, de bloemen rond het hotel ogen prachtig!Even na halfnegen vertrekken we. We rijden zuidwaarts, kijk, daar ligt Beiroet. Waarom zijn we eigenlijk niet gewoon in ons hotel in Beiroet gebleven? We draaien de 51 af en bereiken de locatie waar op 31 december 1946 de Franse troepen Libanon na 23 jaar mandaat hebben verlaten. Oh wacht, in 1920 is er ook nog iets gebeurd.We rijden iets terug over de 51 en slaan rechtsaf richting Jeita. Ik weet niet precies op welk stadje we nu uitkijken.Om halftien bereiken we de grotten van Jeita. In 1836 is hier een grottenstelsel ontdekt, dat sinds 1958 toegankelijk is voor toeristen. Het grottenstelsel bestaat uit twee aparte, maar wel met elkaar verbonden kalksteen grotten en zijn in totaal 9 kilometer lang.
Jeita Grotto wordt ook wel gezien als de trots van Libanon. De temperatuur is het gehele jaar rond de 16 graden.
We kunnen met het treintje, maar ik pak de benenwagen om onderweg foto’s te maken. Ver is het sowieso niet.Bij de grot moeten we onze telefoons en camera’s in een bagagekluisje opbergen.
In de grot mogen geen foto’s worden gemaakt! We lopen de grot in en dan dezelfde weg weer terug. Daarna lopen we naar de lager gelegen grot waar ons een boottochtje wacht.
Er zijn ansichten te koop, vandaar dat fotograferen is verboden. Die scan ik.
Tja, zoekplaatjes eigenlijk, maar u moet zelf gaan kijken. De grotten zijn indrukwekkend.Om halftwaalf zitten we weer in de bus en rijden naar de St. Paul Greek Melkite Basilica. De Melkitische Grieks-Katholieke Kerk is ontstaan uit het Grieks-orthodox patriarchaat van Antiochië. Ze behoort tot de oosters-katholieke kerken en volgt de Byzantijnse ritus.
Deze kerk gebruikt de gregoriaanse kalender. Nou, dat gebouw mag er wel wezen en ook het uitzicht is prima.Tjonge, mooie mozaïeken die mij doen denken aan de mozaïeken in de kapellen in Ravenna. Kijkt u maar eens op mijn site Italië > Ravenna.Iets verder ligt Harissa. De reisbeschrijving van Djoser schrijft het volgende:
Harissa is een belangrijk christelijke bedevaartsoord met een heiligdom gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Libanon (Notre Dame du Liban). In 1904 kondigde Patriarch Elias Hoyek op de 50e verjaardag van de proclamatie van de Dogma van de Onbevlekte Ontvangenis de oprichting aan van het gebouw van Onze-Lieve-Vrouw van Libanon. Het heiligdom is van het maronitische patriarchaat dat zijn administratie toevertrouwd aan de congregatie van maronitische Libanese missionarissen sinds de oprichting in 1904. De originele kerk werd gebouwd door Sleiman Yakoub Hokayim uit Batrun.
Nabij Harissa heb je vanaf het maronitische pelgrimsoord van Onze Lieve Vrouw van Harissa een fantastisch uitzicht op de baai van Jounieh.
Het heiligdom is omhekt en bij de toegangspoort staan militairen. De rugzakken moeten open, maar in de mijne werpen ze maar een globale blik. Ik oog natuurlijk zeer betrouwbaar, dat scheelt.Tja, wat moet ik ervan zeggen. Het doet mij een beetje denken aan Lourdes.
Ongelooflijk dat zo velen zozeer opgaan in hun religie.Rond een uur stappen we in een gratis treintje. Uiteraard een heel andere dan die bij de grotten. Ook weer een bewapende militair, het zit wel goed hier.Kijk, daar moeten we in. Sowieso is het maar een paar honderd meter.We stappen over in 4-persoons gondels.Mooi dit avontuur! Aan zo’n kabel hangen heeft wel wat. We kijken uit op de stad Jounieh zo’n 500 meter beneden ons.Om halftwee stappen we weer in de bus en rijden naar onze lunchafspraak in Byblos.
Nou, overvloedig hier. Salades, koude rijst, frites en verschillende soorten kebab.
Ik hoor van sommige groepsleden dat ze alle lunches betaald hebben met euro’s danwel dollars. Dat was nergens een probleem. Wel krijg je als wisselgeld LBP terug.Hm, we gaan een bezoek brengen aan de site van Byblos, maar de rugzakken liggen nog in de bus. Terug naar de parkeerplaats en dan blijkt dat het niet handig is om alles mee te nemen naar de site. Eerst dus naar het hotel en daarna te voet naar de site. Oh wacht, de bus – met Alain – gaat terug naar Beiroet en mogelijk brengt morgen een andere chauffeur ons naar het vliegveld. Meindert neemt – namens de groep – afscheid van Alain.
Nou, prima chauffeur, nog bedankt. Uiteraard krijgt Alain een envelop, hij heeft er hard voor gewerkt.Ok, nu vertrekken we te voet naar de site. Het hotel uit, linksaf naar beneden en door het straatje met de souvenirstalletjes. Tja, wij zijn aan het opruimen en kopen niets.
Maar leg dat maar eens uit in het Arabisch.In de poort worden we onthaalt op muziek.Kijk, hier is de ingang naar de site, maar nu blijkt dat de site al om vier uur sluit.
Het bezoek gaat niet door, we gaan morgen. Toch een geluk dat we in Byblos overnachten en niet in Beiroet.Tja, we gaan een rondje lopen in Byblos, we zijn er nu toch. Dit is de moskee.De Islam ziet de vrouwen het liefst geheel bedekt en nog liever thuis. Zo te zien denkt dit klasje er toch iets anders over.Pilaren, helaas staat er geen bordje bij.Een mooie Agave en een bananenboom.Tegen halfzes bereiken we het hotel.
We pakken vast een en ander in en kopen een broodje kaas bij de Bakery. Dat nuttigen we op de kamer met een beker thee. De TV aan voor de – Arabische – achtergrondmuziek. Een wasje en naar de receptie voor de afscheidsborrel.
Als laatste de GPS-track van vandaag.