Donderdag 4 mei
Beiroet – Sidon (Saïda) – Tyre – Maghdoucheh – Beiroet
De wekker gaat al vroeg, want het ontbijt is om 07.00 uur. Het ontbijtbuffet ziet er prima uit. Ach, ik ben een bescheiden ontbijter, al die dingen in die schaaltjes en al dat zoete spul hoef ik niet. Gewoon yoghurt met cornflakes en geroosterd brood met scrambled egg is prima.
Thee en tot slot een kopje koffie. Maar ook, ik heb nogal snel last van mijn ingewanden.
Ik heb mij voorgenomen om erg voorzichtig te zijn met eten en drinken. Sowieso heb ik twee pakken Cream Crackers van de Appie meegenomen en twee strips Imodium.Om acht uur verzamelen we in de lobby van het hotel. Nu had ik het al op de site gezien, maar dit hotel is toch wel heel bijzonder. Het interieur doet denken aan lang vervlogen tijden, maar volgens de receptie is het hotel in 2006 gebouwd/gerenoveerd. Heb ik dat wel goed begrepen? Ik kijk maar eens even rond in de lobby.Oh ja, de kamer heeft een (lege) koelkast die ik gisteravond heb aangezet. Maar ja, vanochtend was hij nog even warm als gisteravond. Ik meld dat bij de receptie en ze zouden er naar kijken. Tja, de vaccins van Orchideetje moeten op koelkast (groentela) niveau bewaard blijven. Voorlopig geef ik de vaccins af met het vriendelijk verzoek om ze op de voorgeschreven manier te bewaren. Dus absoluut niet in de vriezer! Ik hoop er maar het beste van.
Na informatie van Meindert (onze reisbegeleider) stappen we om halfnegen in de bus. Eerst maak ik nog een foto van ons hotel.We rijden naar de Raouche Rocks (ook wel genoemd de Pigeon rocks) aan de westkant van Beiroet. Vanaf de boulevard bekijken we deze merkwaardige rotsformaties. Ze zijn ongeveer 60 meter hoog en een overblijfsel van een aardbeving uit het verleden.Als ik mij omdraai zie ik dat ik toch echt in de subtropen ben, gezien de palmen.
De woontoren – met zicht op zee – is zeker niet verkeerd.Als we de bus weer instappen is er een jonge man aangekomen met een rugzak waarin zeker vele miljoenen Libanese ponden zitten. Maar ja, zoals bekend is het Libanese pond bijna niets waard. Op advies van Meindert wissel ik €200,- om in Libanese ponden.
Met een dikke stapel bankbiljetten neem ik weer plaats. Ik doe de helft in mijn linkerborstzak en de andere helft in mijn rechterborstzak. Voor een zakkenroller ben ik niet bang, ik ben lang en draag zware wandelschoenen. Om tien voor halftien rijden we richting Sidon ofwel Saïda. Dat is een rit van 45 kilometer.
Tegen tienen staan we voor het zeekasteel van Sidon. Het fort is aan het begin van de 13e eeuw gebouwd door de kruisvaarders op een eilandje dat door een gefortificeerde brug met het vasteland is verbonden. De toegang bedraagt maar liefst 80.000 LBP p/p, dat is dus zo ongeveer €8,- p/p. Hm, veel meer dan een ruïne is het niet, maar toch zeer interessant.Vanaf het zeekasteel kijk ik uit over het haventje. Veel ‘reuring’ neem ik niet waar, wel een onvermijdelijke minaret.We hebben nog tijd genoeg om de souk te bezoeken. Groente en fruit in overvloed.Ai, de elektrische bedrading ziet er nog net zo uit als in 1982. Ik heb toen begrepen dat de elektriciteit illegaal wordt afgetapt, vandaar dat je regelmatig in het donker zit. Toen hoorde ik ook dat er vaak doden vallen tijdens het klimmen in de elektriciteitsmasten.Ik denk geit, een schaap is groter. Een klein schaap kan natuurlijk ook.Bedelaars zijn er ook, maar ja, sociale voorzieningen zijn er natuurlijk niet.Veel vrouwen dragen een hoofddoek – dat was in 1982 ook al het geval – maar velen ook niet. Van top tot teen gesluierd zie ik maar sporadisch.Orchideetje kijkt waar ik blijf, ze heeft het wel gezien.Nog wat groente en fruit, maar ook specerijen. Hm, vis heb ik helemaal niet gezien.Vers geperst sinaasappelsap. Die is in Libanon overheerlijk!Kijk eens wat een mooie palm! Maar in onze binnentuin hebben we ook palmen!We rijden weer om 11.15 uur en gaan zuidwaarts naar Tyrus. Dat is zo’n 45 minuten rijden.
Voor het overzicht, rechts liggen de Grieks-Romeinse ruïnes met de hippodroom – daar gaan we eerst kijken – en links de archeologische opgravingen.Informatie, wel in de Engelse taal.Detail informatie, we gaan de site van nummer 1 t/m 16 bewandelen. Het is 28 graden in de plus, dus goed te doen.De uitleg van de nummers. Waar is nummer 16?Zoals gezegd, het betreft ruïnes. Maar toch imposant om te zien. Overal bevinden zich graven en sarcofagen. Mozaïekvloeren, dit is toch een zeer welvarende stad geweest.Ontwaar ik daar een vrachtauto van de VN?Een mooie Agave. Helaas zijn alle Agave’s in onze binnentuin teloor gegaan.Dit is een gescande dia uit 1982. Eenmaal in dat halfjaar was ik in de gelegenheid om een bezoek te brengen aan Tyrus. De PLO had daar zijn hoofdkwartier. De dia betreft een triomfboog uit de tweede eeuw, vermoedelijk gebouwd ten tijde van keizer Hadrianus.En dit zijn drie recente foto’s. Ze hebben wel iets aan het ‘onkruid’ gedaan.Als ik het goed begrijp heeft er toentertijd een aquaduct gelegen op deze pijlers. Het water werd aangevoerd van Ras el-Ain op zes kilometer ten zuiden van Tyrus gelegen.Dit moeten wel restanten zijn van tribunes rondom de hippodroom.En dit zijn zeker tribunes.De hippodroom. Deze is gebouwd in de tweede eeuw en is 480 meter lang en 160 meter breed. Het is de grootste en best bewaarde ter wereld. Mogelijk konden hier 30.000 bezoekers plaats nemen. Ik las in de reisbeschrijving van Djoser dat de wagenrennen van de film ‘Ben Hur’ (1959) hier zijn opgenomen.
Maar volgens wikipedia zijn de wagenrennen opgenomen in de Cinecittà Studios bij Rome en deze namen drie maanden in beslag. Er werden 15.000 figuranten ingezet voor de scène, en de filmset was een van de grootste ooit gebouwd. Achttien strijdwagens werden gemaakt voor de scène, waarvan de helft werd gebruikt om te oefenen. Sowieso wordt deze scène beschouwd als een van de spectaculairste actiescènes ooit gefilmd. Ik moet ‘Ben Hur’ maar eens terugzien.We lopen de kortste weg terug naar de uitgang. Onderweg neem ik wat UN- materieel waar. Inderdaad, wij noemen dat de VN, maar UN is correct. Israëlische militairen spraken ons aan met ‘United Nothing’. Nederland heeft van 1979 tot 1985 een bijdrage geleverd aan UNIFIL. In totaal zijn er zo’n 9.000 militairen in Libanon actief geweest. Over de kosten van zo’n operatie en de zin ervan wil ik het verder maar niet hebben. In elk geval zijn er momenteel nog steeds UNIFIL militairen actief in Libanon.Bloemen staan er in overvloed! Let wel, als u na de zomer Libanon bezoekt zijn alle struiken min of meer bruin van kleur en de bloemen zijn veranderd in zaden.We stappen weer in de bus en rijden in een paar minuten naar de City site oftewel de Al-Mina site. ’t is natuurlijk niet gratis, de entree bedraagt omgerekend zo’n 12 euro.De site dateert uit de 3e eeuw voor onze jaartelling. Tja, veel meer dan ruïnes is er niet te zien. De hoofdstraat leidt naar een oude haven die onder water ligt. De straat is geplaveid met geometrische Romeinse en Byzantijnse mozaïeken, met aan elke kant rijen van grote kolommen.Het grote openbare Romeinse badhuis uit de 2e of 3e eeuw na onze jaartelling is mij niet opgevallen. Wel de rechthoekige arena uit de 4e eeuw, met een capaciteit tot 2000 toeschouwers.Gezwommen kan er hier ook, maar daar hebben we geen tijd voor.We stappen weer in de bus en rijden noordwaarts tot ongeveer halverwege Sidon.
Hier heeft Meindert een restaurant gereserveerd en onze lunchwensen doorgegeven.
Ai, hier kunnen we ook zwemmen, maar helaas.Nou, de tafel staat vol heerlijkheden zoals frites, gebakken aardappelen, aubergine, Libanees brood, salade en hummus. Cola en water is inbegrepen in de 150.000 LBS die we p/p moeten afrekenen.Ok, er komt Dorado vis door, nou prima!Het dessert bestaat uit fruit. Had ik al gezegd hoe lekker de sinaasappels hier smaken?
En de bananen?We rijden naar de Basilica of Our lady of Mantara gelegen nabij de plaats Maghdouché. Hier wachtte de Heilige maagd Maria traditiegetrouw op de terugkomst van Jezus na zijn preken in Sidon. We gaan eerst in de kerk kijken.Is dit de paus? In elk geval worden we welkom geheten.Nou, de mozaïeken doen me denken aan de mozaïeken in Ravenna.Is dit Arabisch? Ik kan er in elk geval geen chocola van maken.Ok, verder met de mozaïeken en de gebrandschilderde ramen.We rijden een stukje verder, maar eerst van het uitzicht genieten.Kijk, Maria.Er zijn hier een aantal kapellen.Nogmaals Maria, maar helaas van de tekst geen Engelse versie.Mooi, nog een afscheidsfoto en we stappen weer in de bus.‘Of we nog een ijsje willen?’, vraagt Meindert. Nou, dat wil iedereen wel. We stoppen bij een ‘Bakery’ annex ijssalon.Een ijsje hoeft voor mij niet, maar hier verkopen ze ook broodjes kaas. Daar koop ik er twee van. De verkoopsters willen graag op de foto, ik weet niet waarom.Om halfzeven zijn we bij ons hotel. Bij deze de GPS-track van vandaag.Sommige groepsleden gaan Beiroet in om een diner te ‘scoren’, maar ons ligt de uitgebreide warme lunch nog zwaar op de maag. We bereiden thee op de kamer en nuttigen de broodjes kaas erbij. Nou, prima! De TV zetten we aan, maar ’t is allemaal gepraat. Hm, wifi draait, maar snel is het niet. Het wachtwoord onthoudt hij ook niet, dus constant inloggen. Soms valt de elektriciteit een paar seconden uit, maar daar valt mee te leven. De douche is goed, wel valt het handdoekenrek spontaan van de muur. Morgen maar even doorgeven. Kijk eens hoe rijk we zijn? En dit is nog maar een klein beetje van de dikke stapel.Tijdig zoeken we ons bedje op, het was al bij al toch wel een vermoeiende dag, maar… heel veel gezien!