Zaterdag 6 mei
Beiroet – Anjar – Baalbek – Ksara – Beiroet
Om zeven uur genieten we het ontbijt en om halfnegen stappen we in de bus.
Het is zonnig, prachtig weer. We rijden richting haven en zien een glimp van de verwoesting aangericht op 4 augustus 2020. Meindert vertelt dat we volgende week dichterbij gaan kijken.We nemen – ik meen de 30 – richting Baalbek. Onderweg passeren we talloze vluchtelingenkampen. De ‘burgeroorlog’ in Syrië is al sinds 2011 aan de gang en zicht op vrede is er niet. Miljoenen Syriërs zijn gevlucht en hebben in Europa asiel aangevraagd. Zo’n twee miljoen vluchtelingen leven in Libanon in dit soort tentenkampen gerund door de VN. Dit is toch geen leven!We maken een ‘uitstapje’ naar de grens met Syrië. Kijk, daar is de grens.Zijn dit vluchtelingen? Of gaan ze weer terug naar huis? Sowieso is deze situatie traumatiserend voor kinderen.We rijden eerst naar de archeologische site van Anjar. Ai, de informatieborden staan verkeerd geplaatst. Ik hoop dat ze nog leesbaar zijn.Toch maar een leesbaar stukje tekst.
Anjar is een historische stad nabij de Bekavallei in Libanon. De stad werd rond 700 gesticht door de Omajjaden kalief Walid I.
Anjar was ongetwijfeld een handelsstad, een rustplaats voor de karavanen die de verbinding tussen hoofdstad Damascus en de Middellandse Zee onderhielden. De stad had een rechthoekig grondplan van 385 bij 350 meter. Ze was ommuurd en had in de vier windrichtingen halfcirkelvormige torens en toegangspoorten. Het stratenpatroon was volledig symmetrisch georganiseerd. Door twee elkaar in het centrum loodrecht kruisende straten – met tetrapylon – werden vier wijken afgebakend die op hun beurt in sectoren werden verdeeld volgens dezelfde symmetrie. Dit stadsplan is duidelijk beïnvloed door de Romeinse en Byzantijnse steden met cardo maximus en decamanus.
Archeologische opgravingen gebeuren sinds de jaren 1950 en hebben herkenbare gebouwen blootgelegd: in het westelijke deel twee paleizen, een moskee en een hamam, in het oostelijke deel huizen, winkels en een kleine hamam. Er is een rioleringssysteem teruggevonden met putdeksels in het midden van de straten.
Nadat de Omajjaden in 750 verslagen waren door de Abbasiden, kwam de stad al snel in verval. De gebouwen dateren daarom vrijwel allemaal uit één periode en dat maakt de site zo bijzonder. De redenen van de verwoesting en ontvolking van Anjar zijn voor de historici nog niet duidelijk. De vraag stelt zich of de stad verwoest werd op bevel van de Abbasidische machthebbers, die de vijanden van de Omajjaden waren, dan wel of ze vernield werd door een van de aardbevingen die Libanon in deze periode hebben getroffen.
Ik laat de foto’s en een enkel stukje tekst voor zichzelf spreken.Meindert maakt zeker een lunchafspraak.Souvenirs zijn hier te koop, maar wij zijn aan het opruimen en kopen dus niets.Wel nuttigen we thee, dan hebben de uitbaters nog iets. Sowieso is het prachtig weer, zo’n 25 graden in de plus, dus ook niet te warm.
Op de parkeerplaats fotografeer ik dit kenteken.Om halftwaalf stappen we in de bus en rijden verder naar Baalbek. Onderweg zie ik weer de nodige vluchtelingenkampen. Het lijkt mij toch dat als je hier een paar weken in zo’n tent verblijft je half krankzinnig wordt van de uitzichtloosheid!In het dorpje Rayak stoppen we bij de voormalige spoorlijn Beiroet – Damascus, die in 1895 is aangelegd. Tot 1975 reden hier treinen, maar als gevolg van de Libanese burgeroorlog staat de boel te verroesten. Ik weet niet wat er met dit bord gebeurd is.Sowieso ziet het er tragisch uit.We rijden weer verder. Zoals altijd in arme landen zijn er ook superrijken.Iets voor Baalbek gaan we eerst een bezoek brengen aan Hajjar al Hibla. Hier werden de gigantische blokken steen gedolven die gebruikt werden in de steunmuren van de tempels.Tegen enen bereiken we Baalbek en lopen vanaf de parkeerplaats naar de site.
Ook in 1982 was ons bekend dat er ongelooflijk mooie tempels stonden in Baalbek.
Maar ja, dat was ver buiten UN-gebied, dus mochten we daar niet heen. Sowieso hadden we daar de tijd niet voor. Maar nu staat het te gebeuren.
Onderweg nog souvenirshops.U ziet, de entreeprijs valt erg mee.Eerst maar een stukje tekst in het Nederlands.
De stad werd oorspronkelijk gebouwd door de Feniciërs en stond in de hellenistische periode bekend als Heliopolis. De god Baäl was – zoals Helios- onder meer de god van de zon.
De bloeiperiode van Baalbek begon in het jaar 15 voor onze jaartelling toen de stad een Romeinse provinciehoofdstad werd onder de keizer Augustus. Baalbek was tijdens de Romeinse periode een belangrijk religieus centrum. Naast de tempel van Jupiter werd ook een Bacchus- en een Venustempel gebouwd.
De Romeinse gebouwen werden opgetrokken op oudere ruïnes. Er werden monolithische steunmuren gebouwd met stenen die naar schatting 400 ton wogen. In de hoogste, westelijke wal zijn drie stenen van meer dan 1000 ton gebruikt. Een vierde, nog grotere steen, genaamd Hajar el Gouble (zuidelijke steen) of Hajar el Hibla (steen van de zwangere vrouw) ligt ongebruikt in een steengroeve in de buurt van de stad en is nog steeds te bezichtigen. Deze grotere stenen, ook wel megalieten genaamd, zijn volgens meerdere bronnen van nog oudere oorsprong, wellicht wel twee keer zo oud.
In 635 werd de stad door de Arabieren veroverd. De Omajjaden verwoestten de historische stad in 748. Een grote aardbeving in 1759 richtte nog meer schade aan.
In 1984 werden de verschillende ruïnes van Baalbek door UNESCO tot Werelderfgoed verklaard.
De plattegrond.Ik laat de teksten en de foto’s voor zichzelf spreken.Mooi, we hebben het gezien, op naar de lunch. Het is inmiddels bij halfdrie.
Salade, Libanees brood en nog zowat. Het vlees is verwerkt in pasteitjes, maar die moesten nog doorkomen. Daar heb ik er heel wat van gegeten!Het dessert bestaat uit bananen en appels.Ik reken voor twee personen (één vegetarisch) 170.000 LBS af.
Hier vlakbij is de Sayyida Khawia Shrine. Deze is gelegen in een moskee.Ai, zo te lezen kan er geld gedoneerd worden voor de Islamitische Verzets Associatie. Gaan ze hier ‘kogels’ voor kopen? Dat belooft weinig goeds.Nou, de meeste moskeeën zijn van binnen tamelijk saai, maar wat ik nu zie is ongelooflijk.
Het interieur is nagenoeg volledig bekleed met spiegels of eigenlijk uitgesneden delen van spiegels. Wel heel bijzonder!We hebben nog een wijnproeverij te goed. Het kan niet op vandaag! We rijden naar Château Ksara. Château Ksara is het oudste en grootste wijnhuis van Libanon. Het is in 1857 opgericht door Jezuïeten. Pas in 1972 verkochten de monniken het wijnhuis. Sindsdien is er flink gemoderniseerd. Tegenwoordig maakt Château Ksara eigentijdse wijnen van vooral Franse druivenrassen. Ze worden over de hele wereld verkocht.
Kijk, de wijngaard, hoewel slechts een klein deel daarvan.En dit is het Château.We krijgen een rondleiding, lopen door de wijnkelders en proeven wijnen. Nou, ze schenken maar hele kleine beetjes. Ze weten toch wel dat we geen wijn gaan kopen, dat is met een vliegreis eigenlijk geen optie. Maar bestellen kan natuurlijk wel (https://anderewijn.nl/wijnhuis/Chateau_Ksara.php).Ok, nog een hele rit naar Beiroet dat we tegen zevenen bereiken. Eerst lopen we naar de vlakbij gelegen supermarkt waar we broodjes kaas, yoghurt en nog zowat scoren.
In opnieuw een warme maaltijd hebben we geen trek, de warme lunch was wel voldoende voor vandaag. Oh ja, mijn GPS heeft ook vandaag de track niet opgenomen. Ik loop alle instellingen na, morgen nieuwe poging. We maken het niet al te laat.