Dinsdag 24 april 2007
Holguín
Na het ontbijt loop ik even naar het strand. De zon staat nu tenminste aan de goede kant. Een kruis, hier is naar verluidt Columbus aan land gegaan. Wat een prachtig strand! Het is tamelijk bewolkt, maar dat zal zoals elke dag snel veranderen.
Vandaag gaan we naar Holguín, een rit van 250 kilometer. We vertrekken om half negen. Ik hoor dat het vannacht behoorlijk geregend heeft, ik heb er niets van gemerkt. De weg is heel slecht, nauwelijks verhard. Dit is het slechtste stuk tot nu toe. Puur platteland is het hier, we passeren bruggetjes die over woest stromende rivieren zijn gebouwd.
Overal staan palmen, akkertjes met bananen, het is in één woord prachtig. We rijden langs de Atlantische Oceaan, die we maar een enkele keer zien. Het is nog steeds zwaar bewolkt, maar wel warm. Daar merken we in onze airco-bus niet zoveel van, maar wel als je eruit stapt.
Industrie is er ook, zo te zien zijn dit olie- en gastanks. In de buurt van Moa wordt nikkel gewonnen. Dat gaat niet op z’n milieuvriendelijkst, alles is hier rood verkleurd en het stinkt hier ook nog. Geen geschikte plaats om te wonen, lijkt mij. Om half elf maken we een koffiestop bij een hotel. We worden de eetzaal ingeleid en daar staat een koffieautomaat. Ik tap een kop koffie, het ziet er een beetje drabberig uit en zo smaakt het ook. Dit is echt niet te drinken. Ik zet het kopje maar aan de kant. We moeten afrekenen in een barretje, en even overweeg ik nog om niet te betalen. Ik bedenk mij, uiteindelijk zijn wij gekomen om de noodlijdende Cubaanse economie te steunen.
We gaan verder richting onze lunchafspraak. Het landschap is hier weer vlak helaas, de weg is in elk geval weer heel redelijk.
Even na twee uur rijden we bergop. Het blijkt dat het restaurant boven op de berg ligt. Wat een prachtig uitzicht! Ik maak eerst een foto naar links en dan naar rechts. Tenslotte nog een in het midden. Het is inmiddels half bewolkt, dat is sowieso gunstig voor foto’s. Ik bestel kip met rijst en zwarte bonen, zo ongeveer het nationale gerecht op Cuba.
Het smaakt mij best. Wat me opvalt, van sambal hebben ze hier nog nooit gehoord en andere kruiden heb ik ook nog niet geproefd. De tuin rondom is ook prachtig en er zijn echte scharrelkippen. Oeps, wat heb ik zojuist gegeten? Op weg naar Holguín komt ons een bekende bus tegemoet. 103 staat erop, Delft-station. Ai, dit is natuurlijk een afgedankte bus uit Nederland. Hier kunnen ze nog vele jaren mee. Het lukt niet om een foto te maken, jammer.
We rijden Holguín in en maken een rondwandeling. Op het Parque Calixto García bevindt zich een standbeeld voor Generaal García, Holguíns bekendste strijder voor de onafhankelijkheid. Er is een eenvoudig kerkje, wel met een mooi altaar. In de tuin staat een standbeeld van de voormalige paus, neergezet tijdens zijn tour door Cuba. Is dit het Plaza San José? In elk geval staan er fietstaxi’s genoeg. Het lijkt me dat deze mannen toch het zout in de pap niet verdienen. We zien nog een grote bronzenplaquette aan een muur, echter de zon staat er precies achter. Een foto lukt niet echt.
Dit is een gelukje, we komen lijn 982 naar Abcoude tegen. De provincie Utrecht heeft goed zijn best gedaan. De bus ziet er prima uit, voor de zekerheid hangt de gevarendriehoek onder handbereik. Een van de attracties van Holguín zijn de 468 treden naar de top van de heuvel van het kruis. Het is een hele klim, maar dan heb je ook wat. Een fenomenaal uitzicht over Holguín.
En dan weer naar beneden, daar staat de bus. Tegen zessen zijn we bij hotel Pernik. We horen dat de stroom het zojuist weer doet. Een geluk, want we hebben kamers op de 5^e etage. Helaas is er nog geen water beschikbaar. Dat kan nog een uurtje duren.
We gaan maar even op bed liggen. Na een uur is er inderdaad water, maar helaas, alleen koud. Dat wordt een erg frisse douche, want het water is gewoon ijskoud.
Volledig opgefrist kopen we bij de receptie een eetbon à 12 Pesos. Dat is zo’n beetje het gemiddelde bedrag dat we kwijt zijn voor een diner. Met bon melden we ons bij de ingang van het restaurant, waar we een nieuwe bon krijgen. Deze moeten we afgeven aan de kok die het vlees opschept. Nou ja, vlees, het vlees is erg taai. Verder is de rijst koud en de salade smaakt smerig. Het fruit – ik neem ananas en banaan – is prima. Het ijs zeer matig, maar ja, dat valt op heel Cuba tegen. Hier genieten we het slechtste diner tot nu toe.
Op het dakterras zou een bandje spelen, echter ik zie niets en het is er aardedonker. Volgens mij is hier kortsluiting geweest en hebben ze dit gedeelte afgeschakeld.
We lopen naar de bar. Hier bestellen we espresso en thee en dat blijkt van goede kwaliteit. De airco staat wel erg koud, en het is al na negenen, tijd om naar de kamer te gaan. Er is nog steeds geen warm water. Wat erger is, ook geen koud water, de kraan produceert met moeite enige druppels. Na een tijdje wachten kunnen we een glas vullen om onze tanden te poetsen.
Worden we intussen kritisch, worden we moe, leggen we op alle slakken zout? In elk geval bevatten de leeslampjes naast de bedden geen lampen. De fittingen hangen ook los in de armaturen. Wat zou er hier gebeurd zijn? De elektriciteitsdozen achter het bed zijn niet afgedekt, de bedrading oogt bejaard. Ik stap maar voorzichtig in bed, je kunt niet weten. Dit hotel is beslist geen aanrader!