Vrijdag 20 april 2007
Camagüey
Vandaag staat er een rit van 330 kilometer op het programma. We gaan naar de stad Camagüey. We staan om kwart voor zeven op en als ontbijt neem ik alleen een wit broodje met een beetje jam. Een kopje koffie erbij en het is meer dan voldoende. Ik zit nog vol van gisteravond en het overvloedige eten van de afgelopen dagen begint me op te breken.
Dat heb ik nu altijd, de eerste dagen ga ik me te buiten, maar na een paar dagen reguleert zich dit vanzelf. Gelukkig maar, anders zou ik bepaald dichtgroeien. We rijden om acht uur weg en tegen tienen zijn we in Santa Clara. Hier bezoeken we een sigarenfabriek. Helaas is het verboden in de fabriek te fotograferen en ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Er werken hier een paar honderd mensen, meest vrouwen, die dag in dag uit de echte Cubaanse sigaren rollen. Volgens zeggen zijn dit de beste ter wereld.
De radio staat op keihard en de dames zitten op de meest eenvoudige krukjes en versleten stoelen. Tja, ARBO omstandigheden spelen hier geen rol. Er lopen nog een paar kleine kinderen rond, mogelijk was er even geen oppas voorhanden. De affiches die de revolutie verheerlijken hangen overal. Verder borden waarop de dagelijkse en maandelijkse productie wordt bijgehouden. Ik hoor dat deze dames zo’n 150 sigaren per dag rollen. Daarna worden ze geselecteerd op kleur en op maat gesneden.
De sigarenkistjes worden handmatig voorzien van de papieren binnenkant en randen.
Er zit nog heel wat werk aan voordat zo’n doosje in de winkel ligt.
We gaan weer op weg en maken even na elven een koffiestop bij een tankstation.
Da’s ook wat, in het winkeltje hebben ze alleen koffie met melk en dat lust ik niet. Ik hoor dat er in het aanpalende benzinestation wel espresso te koop is. Ik spoed me daarheen en inderdaad, hier staat een espressomachine. Uit het kantoor wordt een pak koffie gehaald en omstandig wordt de espresso bereid. Ik krijg dat gepresenteerd in een plastic bekertje. Zelf suiker toevoegen uit ook weer een plastic bekertje. Toen kwam de verrassing: dit is de lekkerste espresso tot heden geproefd op Cuba. Ik bestel er meteen nog eentje. Dat kan wel lijden, deze ultieme smaaksensatie kost maar een kwartje! Ik loop naar buiten en zie hoe ze hier olievaten afladen. Dat gaat door zo’n vat met 200 liter olie uit de vrachtauto op een stapel autobanden te laten ploffen. Je zal zo’n vat op je voet krijgen! Ook kan ik eens op mijn gemak bekijken wat de benzine en de diesel hier doet. De gewone benzine (loodvrij?) kost 0,80 en de speciale kost 0,95 Pesos. De diesel kost 0,75 Pesos. Alles in Convertible uiteraard. Dat is voor de mensen hier heel veel geld!
We rijden weer verder en rond de klok van enen gaan we lunchen. Dit keer staat draadjesvlees op het menu met rijst en zwarte bonen. De aardappels zijn in chipsvorm. Tegen vieren zijn we in Camagüey. We rijden naar het centrum waar ons vervoer al staat te wachten. Dit keer gaan we per fietstaxi een aantal bezienswaardigheden af. In colonne draaien we de stad in. Eerst gaan we naar de plaatselijke markt, we hebben zo’n markt al eens eerder bezocht, maar die was overdekt. We lopen de markt over en aan de achteruitgang staat ons alternatieve vervoer. Zou hier nog Tour-de-France talent tussenzitten? We lopen naar een pleintje waar wat standbeelden staan. Dat ziet er wel grappig uit. Helemaal bijzonder is dat de modellen in levende lijve aanwezig zijn. Ze zitten gewoon op een bankje te wachten op de toeristen! Uiteraard stoppen we deze man ook een Pesos in zijn handen. Ik denk dat hij de rijkste inwoner van Camagüey is. Het is hem gegund. We lopen langs een atelier. De kunstenares is in eigen persoon aanwezig en voor de aardigheid kopen we wat. Ook hier moet de kachel blijven branden, ondanks de hitte hier. We merken dat het hier veel warmer is dan in Havana, we zitten een stuk zuidelijker.
Om half zes zijn we in het hotel. We spreken af met de groep om gezamenlijk het diner te gebruiken in het hotel. De prijs valt mee, 12 Pesos per persoon en het diner buffet is vrij uitgebreid. Er treedt – uiteraard – een Cubaans bandje op en deze is klasse. Ik koop dan ook een CD, die 10 Pesos kost. Tegen tienen gaan we naar de kamer.