Tsjechië (juni 2013)

Zaterdag 6 juli 2013
Hradec nad Moravicí
Om kwart over acht staan we op en om half negen zitten we aan het ontbijt. Nou, dat ziet er prima uit met drie gebakken eieren met spek. Verder thee en cornflakes enz. Ik sluit af met koffie. Heerlijk, zo’n rustdag. Wat zal ik eens gaan doen? Pal tegenover het hotel staat een kerk. Daar ga ik eerst kijken.230. Kerk Het interieur oogt sober, maar het altaar mag er zeker wezen.231. Interieur232. Interieur Hm, er is wat bewolking en het spettert iets. Ik loop richting kasteel.
Bij de poort van het Rode gebouw staan drie fotografen. Ze zitten goed in de professionele camera’s (Nikon en Canon). 233. FotografenHet heeft wel wat om vandaag – nationale feestdag tenslotte – in het huwelijk (gruwelijk?) te treden. Zo langzamerhand komen de gasten aangedruppeld. Dat meisje tussen haar moeder en haar oma heeft in de gaten dat ik foto’s maak.234. Gasten Nog meer gasten op haar paasbest gekleed.235. Gasten236. Gasten237. Gasten Ze heeft er haar bril maar bij opgezet.238. Bril Daar komt de bruid, aan de hand van haar vader (?). Ik neem tenminste aan dat deze oudere heer niet de bruidegom is.239. Bruid Helaas, het regent, gisteren was het weer veel beter.240. Regen Op de binnenplaats van het Rode gebouw zijn banken neergezet en er is een tafel compleet met ereboog geplaatst. Vader (?) zit rechts vooraan en die stevig gebouwde, ietwat kalende man naast de bruid zal wel haar aanstaande zijn. Hij is een stuk kleiner van stuk, maar dat mag de pret niet drukken. De mevrouw in de bloemetjesjurk leest wat voor (in het Tsjechisch), bruid en bruidegom plaatsen hun handtekening en dat was het dan.241. Binnenplaats242. Huwelijk De gasten staan op van hun banken en feliciteren het bruidspaar. Ik heb het wel gezien.243. Feli Helaas staat er bij het Rode gebouw geen informatiebordje, maar ik ontdek dat het gebouwd is in de 19e eeuw. Het is niet toegankelijk voor publiek, er is hier een museum gevestigd met schilderijen, beelden en grafieken. Uiteraard is het vandaag gesloten.
Met Menno loop ik naar het centrum, dat is heuvelafwaarts.
Daar staat een leuk kapelletje.244. Kapel Helaas, de ‘stad’ bestaat uit een kruispunt met vier straatjes. Alles is dicht en het oogt verlaten. Op de hoek is een supermarkt, ook deze is vandaag gesloten. Morgen – zondag – kan ik tussen 08.00 en 10.00 uur terecht.245. Straat Nog iets verder is de brug over de rivier de Moravice.246. Rivier Hier is werkelijk niets te beleven en niets te zien. We lopen weer naar ‘boven’. Op de hoek staat deze fraaie villa. Ik constateer wel enig achterstallig onderhoud.247. Villa Nou, ’t is nog tamelijk steil ook! Hm, ’t is bij tweeën. Een Palačinky? Dat hebben ze hier.
Een echte Tsjechische Palačinky met slagroom en chocola. En een colaatje, het kan niet op.248. Pannenkoek249. Pannenkoek In de hal van het Witte gebouw staan twee kanonnen. Nou ja, dit is een mitrailleur, voorloper van de Gatling.250. Mitrailleur251. Mitrailleur Bij de tenten gebeurt iets. Er wordt een zwaardgevecht gehouden. Het gaat wel vreselijk amateuristisch. Nou, dat geloof ik verder wel.252. Tenten Ik las al, ook Beethoven heeft hier concerten verzorgd.253. Beethoven254. Beethoven We lopen nog even over de binnenplaats van het Rode gebouw. Kijk, die banken horen bij de inventaris. Ik denk dat er hier wel vaker huwelijken gesloten worden.255. Rode gebouw Oeps, je wordt moe van dat rondslenteren. We lopen naar ons hotel en gaan even te bed. Om kwart over vijf gaan we naar het restaurant en ik bestel – voor de verandering – een rode wijn. ‘Portugal’ staat op het etiket, maar het is echt een Tsjechische wijn.
Deze smaakt boven verwachting erg goed.256. Fles257. Fles We gaan meteen maar dineren. Ik bestel, samen met Menno, een Griekse salade.
Verder varkensmedaillons en nog een rode wijn. Nou, de salade hebben ze mooi verdeeld over twee schoteltjes. Als ze dat niet doen dan ontstaat er geheid ruzie en kan de ober de boel weer sussen. Ik betaal voor al dit lekkers CZK293,- (€11,36).258. Diner Ik bel zoals elke avond even naar Orchideetje. Een goede kennis van ons is overleden.
Hij was maar weinig ouder dan ikzelf. Hij lag al een week of vijf in het ziekenhuis met een ernstig herseninfarct. We wisten al dat het niet meer goed zou komen. Helaas kan ik dus niet naar de crematie. Opnieuw schrikken.