Woensdag 10 juli 2013 en
Donderdag 11 juli 2013
Rožnov – Valašské Meziiříčí – Praag – Utrecht
Om zeven uur word ik wakker. Menno beschikt in zijn slaapkamer over een keukentje en maakt koffie (voor zichzelf) en thee (voor mij). Nog bedankt! We pakken in en om acht uur genieten we het ontbijt in het hotel. Dat is prima voor elkaar. We rekenen af (ik weet niet meer wat dit hotel precies kostte, maar het viel me weer mee) en we lopen naar het station. Onderweg scoor ik in de Lidl nog een 2-literfes cola en een paar yoghurtjes. Ik was er doorheen.
In het bemensde station (de ‘treinzijde’ ziet er ook niet uit) kopen we kaartjes naar Praag. Ik ben CZK 383,50 (€14,88) kwijt. In de hal van het station hangt wel een mooi mozaïek. We hebben dus de trein van 10.20 uur naar Valašské Meziiříčí. Diakritischer kan het bijna niet. Daar komt de trein! Het is een echt boemeltje. In twintig minuutjes sporen we naar het diakritische station. Daar moeten we een half uurtje wachten op de trein naar Praag. Koffietijd! Hoewel, deze jongeman denkt daar anders over. Het is een echt ‘Pilsenkindje’. Om vijf over elf staan we op het juiste spoor. De trein is nog niet in zicht. Dit is een ‘echte’ trein, die lang niet overal stopt. ’t Is trouwens warm in de trein, zeker 30 graden in de plus. Als lunch nuttig ik een restant pizza van gisteravond. Ik kreeg hem namelijk maar voor de helft op. De andere helft hebben ze keurig voor me verpakt in een doosje. Pas tegen drieën rijden we Praag hl.n. in. Daar nuttigen we een espresso.
Ik besteed daar mijn laatste muntgeld aan. Ik heb nog wat ‘papiergeld’ (CZK1200,-) over. Ik wilde dat eerst wisselen voor euro’s, maar dan moet ik de Euro’s over twee jaar weer wisselen in Tsjechische Kronen. Ik bewaar ze wel. Menno neemt om half vijf de trein naar Dresden. Ik moet nog twee uur wachten op mijn trein.
Ik vermaak me door wat rond te lopen. Praag heeft toch wel een groot station.
Deze mensen moeten ook met de trein mee, neem ik aan. Ik ga in de hal zitten om het informatiebord in de gaten te houden. Daar komt op te staan naar welk spoor ik straks moet. Ik zit naast twee meisjes, die van Nederlandse afkomst blijken te zijn. Zij hebben hun vakantie ook doorgebracht in Tsjechië. Ja, het is een mooi land en het is nog betaalbaar (voor ons). Precies om 18.00 uur komt de City Night Line binnenstomen. Ik kan rustig mijn rijtuig opzoeken (hetzelfde bedje als heen), want we vertrekken pas om 18.29 uur. Kijk, ik zit goed. Niet zo best leesbaar, maar hij gaat naar Amsterdam. Stipt om 18.29 uur vertrekken we en al snel komt de conducteur langs. Mijn tickets zijn in orde, dit keer wordt er niet naar mijn creditcard gevraagd. Ik hoor dat er in Dresden iemand bij komt en in Berlijn komen er nog twee personen bij. Volle bak dus. Ik krijg een lijstje met dranken die ik kan bestellen. Ik kan betalen met EUR/CZK/DKK, dus dat zit wel goed. Ik ga voor een beker koffie à €2,80. Kijk, dit zijn tenminste weer ordentelijke Europese prijzen. Een halve liter bier kost €3,50 en 0,20 liter rode/witte wijn maar liefst €6,90. Dat is één glas! In voorkomend geval kun je goedkoper een flesje wijn uit de super bij je steken.
In Dresden komt een dame me gezelschap houden. Ze is Australische en aan het ‘backpacken’. Ze had een ligplaats beneden geboekt, maar nu blijkt dat ze bovenin moet. Daar durft ze niet in te klimmen. De conducteur kan niets voor haar doen en stelt voor om in Berlijn – zo mogelijk – te ruilen van bed. Ze pakt haar laptop en begint verwoed te typen (aan haar reisverslag?). Ik klim naar mijn ligplaats. Zal ik een slaappil nemen? Ik ben lang niet zo gespannen als op de heenreis, dus ga ik het proberen zonder slaappil. In Berlijn word ik wakker van geroezemoes. Er klimt een jonge Duits sprekende vrouw in het andere bovenbed en een Duits sprekende man neemt één van de onderste bedden. Horen deze twee bij elkaar? Ach, wat maakt het ook uit. De Australische heeft me verteld dat ze er in Wuppertal uit moet. Op deze manier geniet ze wel een zeer korte nachtrust. Om zeven uur word ik wakker. We rijden nog in Duitsland. De jonge vrouw naast mij en de Australische zijn beiden vertrokken. Hadden zij niet beter een dagtrein kunnen boeken?
De Duitse man in het onderste bed is nog in dromenland. Ik fris mij op in de wasgelegenheid en nuttig daarna twee yoghurtjes met muesli en honing. Cola erbij, wat wil je nog meer. Ik weet niet of er nog een restauratiewagon of iets dergelijks meerijdt, maar ik heb geen zin om ernaar op zoek te gaan. Ik dood de tijd door het boek te lezen dat Menno mij geschonken heeft. Om negen uur bereiken we Arnhem, ik denk dat we op tijd rijden. Het is bewolkt en veel kouder dan in Tsjechië. Om 09.40 uur rijden we Utrecht in. Vreemd, op mijn reisschema staat 10.20 uur. Prima, dan ben ik mooi vroeg thuis.
Thuis eerst onder de douche en op de weegschaal. Oeps, ik ben vier kilo afgevallen. Uitpakken, opruimen, ach, zoveel had ik niet bij me. Ik zie dat ik 450 foto’s heb gemaakt. Dat valt nog mee. Ik schat dat ik in Tsjechië ongeveer €400,- heb opgemaakt. Met de treinreis erbij kom ik dan op ruim €500,-. Dat valt toch alleszins mee. Het Tsjechië avontuur zit erop! Menno: bedankt voor de organisatie.