Dinsdag 9 juli 2013
Hodslavice – Pindula (bushalte)
Om half acht sta ik op. De zon schijnt al uitbundig. Mijn gisteren gewassen hemd en onderbroek zijn droog. We lopen naar beneden en zien in een schim de mevrouw van gisteravond. Het ontbijt staat klaar en is goed verzorgd. Vandaag de laatste wandeldag. Ergens is dat jammer, aan de andere kant, het is mooi geweest. We bevinden ons hier op 370 meter hoogte en moeten straks stijgen naar 850 meter. Grotendeels is de E3 rood gemarkeerd, maar het laatste deel moeten we de blauw gemarkeerde route volgen. Sowieso lopen we vandaag over een beboste bergrug.
Dat betekent veel op en neer.
Even na negenen vertrekken we. Het is al 24 graden in de plus. In het wandelgidsje staat een oude houten kerk beschreven. Dat zal hem zijn. We doen nog even boodschappen bij de Coop en lopen dan richting station. Daar zijn we dus over 500 meter. Daar hangt een kaart. Ach, veel voegt het niet toe. Verder maar weer. We slaan linksaf, lopen onder de spoorlijn door en het bos in. Het stijgt al iets. Hier wordt ‘lang hout’ geladen. In het bos is het iets minder warm, namelijk 20 graden in de plus. Hier is het pad nagenoeg dichtgegroeid. We bevinden ons hier op 560 meter hoogte en er is hier een monument. In het monument is een gedenksteen ingemetseld. Het heeft waarschijnlijk te maken met WO-II, maar wat is ons niet duidelijk. OK, verder door het bos over de bergrug. Soms een mooi uitzicht. Inmiddels (op en neer uiteraard) bevinden we ons op 618 meter hoogte en ligt onze start alweer 6,5 kilometer achter ons. We lunchen gezeten op een omgevallen boom. Iets verder is er een pracht van een picknickplek. Dat zal je altijd zien natuurlijk. Met de markering is het vandaag dik in orde. Regelmatig komen we wandelaars tegen en zelfs een ATB’er. Een hardloper, dat is helemaal dapper! Opnieuw markering. Tja, veel valt er niet te fotograferen, bos is eigenlijk tamelijk saai. Dit bedoel ik nu. Saai toch? Op de kaart staat dit punt genoemd als kapel Hodorf. Er staat wel een kruisbeeld, maar de kapel moet nog komen zeker. Bos, bos en nog eens bos. Soms een mooi uitzicht en veel markeringsborden. Op een gegeven moment gaan we over op de blauwe markering. Uiteraard is het wel de E3. Het is vandaag veel op en neer en soms zitten er steile stukken tussen. Hier een nagenoeg vlak stukje gravelweg. Een mooi uitzicht, maar het is al over vijven. Het wordt toch weer een latertje vandaag. We zijn vandaag iets hoger geweest, maar hier staan we op 800 meter. De bushalte staat erop, nog 2,5 kilometer. We krijgen nog een bijzonder steil stuk naar beneden. Nog een uitzicht als afscheid. We komen uit op een asfaltweg. Eindelijk. Het is al halfzes. Nou, ’t is een vreemde asfaltweg of we hebben een bospad gemist. Dat bospad had natuurlijk weer zeer steil gedaald. Op een of andere wijze lopen we een rondje, toch loopt de asfaltweg gewoon door naar beneden. Daar komen we uit op de drukke autoweg 58. We hebben toch een bospad gemist, we zijn een kilometertje te veel naar het noorden uitgekomen. We slaan rechtsaf en lopen naar de bushalte van de Sedlo Pindula. Als we er bijna zijn, rijdt er net een bus langs. Was dit de lijnbus? Menno bestudeert de dienstregeling. Inderdaad, het kon de bus van 18.05 uur wel zijn geweest. Kon die chauffeur niet even stoppen voor een paar wandelaars? Dat betekent een half uur wachten. Er rijden nog diverse bussen langs, maar die reageren niet op mijn stopteken. Eerst een schermafbeelding van mijn GPS. Om 18.34 uur komt er een bus aan. Dit is de goede! We stappen in en rekenen CZK 17,- (€0,66) af. Volgens mij is dat precies één strip.
Om tien voor zeven staan we op het (bus)station van Rožnov. Dit ‘echte’ station moeten we morgenochtend hebben. Nou, het ziet er niet uit, maar als de trein maar rijdt. We bekijken een plattegrond, maar daar staan geen hotels op. Maar wat zien we daar? Is dat een hotel? Het staat er wel op, dus daar gaan we heen. Het is even zoeken naar de receptie, maar een kamer is beschikbaar. ’t Is zelfs een hele mooie kamer met twee aparte slaapkamers. Eerst maar op eten uit. Dat kan niet in het hotel, hier is alleen maar een bar. Het is weer even zoeken, maar al snel zien we een restaurant (enigszins verdekt opgesteld) tegenover het station. Katy Pizza heet het. Het is er nog druk ook, dus moet het wel goed zijn. Dit keer bestel ik een Quattro Stagioni. ’t Is meer een mais pizza, maar wat geeft het. Met een biertje erbij reken in CZK 190,- af (€7,37). Vandaag toch een dikke 20 kilometer gelopen en behoorlijk gestegen en gedaald. Eigenlijk telt het dus dubbel. Het zit erop! Ik voel mijn voeten.