Dinsdag 16 september 2008
St. Petersburg
Om 08.15 uur gaan we ontbijten. Ik heb goed geslapen, ondanks het intensieve verkeer op straat. Er is ook een groep van KRAS in het hotel. Zij zijn met Swissair naar Moskou gevlogen. Ik neem aan met een tussenstop in Basel, persoonlijk heb ik het niet zo op tussenstops. Verder zijn ze met de dagtrein van Moskou naar St. Petersburg gereisd.
Dat is dus eigenlijk een verloren dag.
Om half tien stappen we in de bus die ons naar de Hermitage brengt. Hier staan we op het paleisplein en kijken uit op de hoofdingang van het winterpaleis. De gevel staat in de steigers en er hangen doeken voor. Als het af is moeten we nog maar een keer terug. Dit is de poort van de Generale Staf, ook heden ten dage houdt deze hier nog kwartier. Omdat we met een groep zijn, mogen we al om 10 uur naar binnen, individuele bezoekers kunnen een half uur later naar binnen. Tja, dit is één van de grootste en beroemdste musea ter wereld. Het bestaat uit:
– het Winterpaleis (1762), gebouwd in opdracht van Tsarina Elisabeth;
– de Kleine Hermitage (1775);
– de Grote Hermitage (1787);
– het Theater (1787);
– de Nieuwe Hermitage
De laatst genoemde gebouwen zijn alle gebouwd in opdracht van Tsarina Catharina de Grote.
Catarina de Grote kocht tussen 1764 en 1774 meer dan 2.500 schilderijen, 10.000 beeldhouwwerken, 10.000 tekeningen en zeer veel zilver en porselein om haar paleizen op te sieren. Na de revolutie werd keizerlijk en privé-bezit genationaliseerd en overgebracht naar de Hermitage. Ik ben wel wat gewend wat betreft kastelen, paleizen en wat dies meer zij, maar dit slaat alles. Ik heb in mijn leven niet zo’n pracht en praal bijeen gezien. Honderden zalen zijn er hier en ze zijn allemaal anders. Ik hoor van Olga dat er tijdens het seizoen 30.000 bezoekers per dag komen. Die zijn er nu bij lange na niet en als ik even wacht kan ik foto’s maken zonder al te veel bezoekers erop. Voor de volgende keer moet ik maar een fish-eye lens aanschaffen, dan krijg ik een complete zaal op de foto. We schaffen een fotoboek aan om thuis alles (in het Nederlands) nog eens na te kunnen lezen. Tja, ik ga niet per foto uitleggen wat er te zien is. Dat is onbegonnen werk.
Ik raad eenieder aan om St. Petersburg bovenaan het verlanglijstje te zetten! En dan is één dag Hermitage echt te kort. Je moet hier meerdere dagen heen om alles op je in te laten werken. Rond half vier lopen we naar de steiger. We hebben nog een boottocht te goed.
Hier varen we over het winterkanaal, dat tussen de Grote Hermitage en het Theater ligt. Links de galerij die het Theater met de Grote Hermitage verbindt, daarnaast uiteraard de Grote Hermitage, dan de Kleine Hermitage en als laatste het Winterpaleis. Langs de kanalen en rivieren liggen ontelbare paleizen en uiteraard zijn er vele bruggen. We komen ook weer langs de kruiser Aurora, nu zien we hem vanaf de andere kant. Hier huist de Nederlandse ambassade. Na de boottocht kunnen we nog net even een kijkje nemen bij de Kerk van de Verlosser van het Bloed. Deze kerk werd gebouwd op de plek waar tsaar Alexander II op 1 maart 1881 werd vermoord. Alexander III schreef een prijsvraag uit voor een permanent gedenkteken, dat in 1908 werd voltooid. Het is werkelijk één en al kleur en ook binnen moet dat het geval zijn. Helaas hebben we geen tijd om binnen te kijken, bovendien is de kerk al gesloten. Buiten de kerk staat een HUMMER geparkeerd. Ik weet niet of dat ding van de koster is. Sowieso moet hij van een belangrijk figuur zijn, want hij staat hier midden op straat. Om half zes stappen we weer in de bus die ons naar een restaurant rijdt. Ach, het is weer niet verkeerd (salade, karbonade met champignons, een ijsje en koffie toe), maar over houdt het niet. Om kwart over zeven zijn we weer in ons hotel. Tja, zoals bekend houden de Russische restaurants van tempo. Ik luister nog een tijdje naar mijn MP3-speler en ga daarna tijdig naar bed.