Vrijdag 12 september 2008
Moskou
Na het ontbijt lopen we rond negen uur naar de metro. Er is een halte niet ver van het hotel. Het is wel een gedoe voor we met zijn allen door de toegangspoortjes zijn. Zo op het oog kun je gewoon doorlopen, maar als je dat probeert zonder het ‘groene’ licht, gaat er meteen een schot voor. Als we weer boven zijn, worden we gewezen op het voormalig beursgebouw. Het ronde gebouw is een voormalig hotel. Daarna lopen we langs een kerk uit de 17^e eeuw, gebouwd in opdracht van tsjaar Peter de Grote. Even verder is het Rode Plein. Uiteraard regent het, maar bovendien is het Plein afgesloten. Gelukkig hebben we het gisteren kunnen zien. Er is vandaag zeker wat te doen. Dit is de Opstandingspoort, feitelijk de toegang tot het Rode Plein, maar nu afgesloten. En hier Maarschalk Zjukov te paard, op wiens conto de overwinning van het Russische op het Duitse leger wordt geschreven. We bevinden ons hier aan de voet van de Kremlinmuur met het graf van de onbekende soldaat. We horen van Tatjana dat de schildwachten pas sinds kort in een glazen schildershuisje staan. Daarvoor stonden ze dag en nacht, zomer en winter gewoon onder de blote hemel. Hier gaan we over een soort brug het Kremlin binnen. Daartoe lopen we door de poort van de Drievuldigheidstoren. In 1812 marcheerde Napoleon met zijn leger door deze poort. Een maand later stond de stad in brand en moest hij weer weg. We lopen langs het Staats-kremlinpaleis gebouwd in 1961 in opdracht van Chroesjsjov voor de congressen van de communistische partij. Momenteel dient het als theater. Feitelijk is het een oerlelijke betonnen bak en ik maak er geen foto van.
Even verder staat de klokkentoren Ivan de Grote. Het is een achthoekige toren gebouwd in 1505-1508, met een hoogte van 81 meter. De naam van het gebouw links van de klokkentoren is mij ontgaan. Buiten staat de Tsarenklok, een gevaarte van 210 ton en de grootste ter wereld. Aan de achterkant is er een grote hap uit. Het is niet precies bekend hoe dat gekomen is. Na het gieten is er brand ontstaan, waarbij mogelijk bluswater op de nog niet afgekoelde klok is gekomen, waardoor er een stuk afgebroken is. Het kan ook zijn dat de klok tijdens de brand uit de hijsstelling is gevallen. Rechts van de klokkentoren staat de Kathedraal van de Aartsengel, te herkennen aan het schelpmotief. In deze kathedraal liggen de Moskouse grootvorsten en tsaren begraven. Bijna het hele grondoppervlak wordt in beslag genomen door witte sarcofagen met bronzen bedekking. De muren en pilaren zijn beschilderd met prachtige fresco’s. Ik weet niet meer of er foto’s mochten worden gemaakt in de kathedraal, maar het was er sowieso te donker en te druk.
Waarom de schutting voor de Maria-Hemelvaartkathedraal staat, ik heb geen idee.
Deze kerk is de belangrijkste van Moskou. Hier werden de tsaren gekroond en de patriarchen van de Russisch-Orthodoxe kerk begraven. Binnen is het een en al fresco. De verkondigingskathedraal staat geheel in de steigers. Binnen moeten de mooiste fresco’s te zien zijn. Ook hiervoor moeten we een keer terug. Van het Terempaleis zijn alleen het geruite dak en de 11 gouden koepels te zien.
De tsaren gebruikten het om gasten te ontvangen. Ik meen dat het niet te bezichtigen is. Op onze weg terug lopen we nog langs het Tsarenkanon, gegoten in 1586 met een gewicht van 40 ton. Tegen enen lopen we naar de metro en verplaatsen ons maar liefst één halte. Aan de metro is veel aandacht besteed, feitelijk is het een groot ondergronds museum. Het is er erg druk, maar dat is in metro’s meestal het geval. We lopen de metro uit en komen in een regenachtige winkelstraat terecht. Deze straat heet de ‘Arbad’ straat. Het is de bedoeling dat we op eigen gelegenheid gaan lunchen en daartoe zoeken we een zelfbedieningszaak op. Aan eten bestellen in het Russisch beginnen we maar niet, bovendien kost het ons teveel tijd. Toch valt het tegen. Als we met ons dienblad in de rij staan en wat aanwijzen, begint de kok ons lastige vragen te stellen. Engels spreekt hij helaas niet. Gelukkig staan er twee zeer goed geklede en hooggehakte jonge vrouwen voor ons. Deze dames spreken uitstekend Engels! Ze zijn ongetwijfeld hoog opgeleid. De dames helpen ons om onze bestelling te plaatsen en al snel zit ik met een bordje eten aan een tafeltje. Als we later de Arbad een stuk aflopen zien we zowaar een ‘Starbucks’. Hier moet ik de espresso maar eens keuren en deze blijkt uitstekend te smaken. In deze straat staat ook het voormalige huis van de beroemde Russische dichter Poesjkin (1799-1837). Hoewel, in dit huis heeft hij na zijn huwelijk met de 18-jarige Natalja Gontsjarova in 1831 maar drie maanden gewoond. Moskou verveelde hem al snel en het echtpaar verhuisde naar St. Petersburg. Na een vermeende affaire van Natalja met zijn zwager daagde Poesjkin hem uit tot een duel. Poesjkin raakte daarbij dodelijk gewond en overleed na twee dagen. Hij is maar 38 jaar oud geworden. Voor het huis staat een standbeeld van Poesjkin met zijn beeldschone echtgenote. Om drie uur verzamelen we en lopen de metro weer in. Vanaf nu moeten we goed bij elkaar blijven, want we gaan een toertje maken langs een aantal metrostations. Tatjana vertelt telkens bij de hoeveelste halte we moeten uitstappen. Dan maken we een rondje en stappen op een andere perron weer in. Het is niet te geloven hoeveel schoonheid zich hier onder de grond bevindt. Onder de grote muurschildering is een trap zichtbaar. Hieronder bevindt zich de voormalige schuilplaats van Stalin. Ik loop de trap af, helaas is de ingang van de schuilkelder afgesloten met een hek. Ik had ook niet anders verwacht. Om half vijf zijn we weer bij het hotel en tegen zessen gaan we eten. Ik maak een foto van de eerste gang, die voornamelijk bestaat uit salade. Ik hoor ook dat de vermiste rugzak terecht is. Hij is bij het hotel bezorgd. Volgens mij heeft dat ding een vliegtuig later genomen.
Om kwart over zeven zitten we in de zaal om naar de Russian National Dance Show te kijken. Uitdrukkelijk wordt verteld dat het strikt verboden is om foto’s/video’s te maken tijdens de show. Er loopt iemand rond die hier op let en overtreders bestraffend toespreekt. Ik laat het dus maar uit mijn hoofd om foto’s te maken. Over de show, trouwe lezers van mijn site weten dat ik wel wat gewend ben, (Lido, meerdere Dinner-shows, Tropicana) kan ik zonder meer melden dat deze show echt geweldig is. Veel dans, veel zang en veel show. Het was niet goedkoop, maar het geld (1400 roebel p/p) meer dan waard.