Moskou, St. Petersburg (sept 2008)

Maandag 15 september 2008
Vladimir – St. Petersburg
Tegen 02.00 uur ben ik even wakker. De trein staat stil, we zijn in Moskou. Ik wist trouwens niet dat we via Moskou zouden reizen. Maakt niet uit, ik val meteen weer in slaap. Tegen drieën word ik opnieuw wakker. Ik moet naar de wc. Ik ben helemaal niet duf of wat ook. Volgens mij heb ik een neppil geslikt. Ik lig even wakker, maar val toch weer in slaap. Tegen zevenen word ik wakker. Toch prima geslapen, ik kan er weer tegen. Eerst ga ik me wassen in de wc en neem meteen heet water mee uit de boiler in de gang. In ons ontbijtpakket zitten chocoladekoekjes, een reep chocola, een blikje vis, yoghurt, een croissant, oploskoffie, thee en smeerkaas. Nou ja, toch wel goed verzorgd. Ondertussen kijken we naar buiten. Tja, het is veel bos wat we zien. Hier en daar staat een huis. Wat is dit toch een gigantisch groot land. Mettertijd moeten we toch eens met de Trans-Siberië express. Dat lijkt me een geweldige belevenis!
Precies om 10.00 uur zijn we in St. Petersburg. Ik maak nog even een foto van onze wagonopzichtster en maak daarna kennis met Olga, onze reisleidster voor de komende dagen. Door de stationshal lopen we naar onze bus. De koffers gaan erin en wijzelf ook. Na precies honderd meter stoppen we voor ons hotel. Tja, dit stukje van niets hadden we ook kunnen lopen. Het is erg druk op straat, toch wel een gevaarlijke onderneming om hier met koffers over straat te moeten gaan. We worden meteen de ontbijtzaal in gedirigeerd. Oeps, dat ontbijtpakket was dus eigenlijk bedoeld om de nacht door te komen. Het ontbijt is trouwens prima verzorgd, ik laat het me goed smaken.
Om twaalf uur stappen we de bus in en maken een stadstoer. Onderweg vertelt onze Russische Olga (in het Nederlands!) iets over St. Petersburg. De stad is gesticht door Peter de Grote in 1603. In 1924 – het sterfjaar van Lenin – is de naam veranderd in Leningrad.
In 1991 is er een referendum gehouden en men wilde weer terug naar de oude naam. St. Petersburg (in het Russisch ‘St. Peterburg’) is niet vernoemd naar Tsaar Peter de Grote, maar naar de apostel Petrus. De stad is maar liefst 900 dagen belegerd geweest, namelijk van september 1941 tot januari 1944. De inwoners hebben toen ontzettend geleden en er zijn vele slachtoffers gevallen. Het aantal inwoners van St. Petersburg is 5 miljoen, dat zijn er dus 2 miljoen minder dan in Moskou. We rijden langs een schip. Het heet: ‘De Vliegende Hollander’ en is ingericht als restaurant. Iets verder ligt de Petrus en Paulusvesting, waar we uitstappen. We brengen een bezoek aan de Petrus en Pauluskathedraal gebouwd in opdracht van Peter de Grote en voltooid in 1733. De iconostase is een pronkstuk van barokke kunst en bestaat uit verguld houtsnijwerk. Na de dood van Peter de Grote in 1725 werd deze kathedraal de laatste rustplaats van de tsaren. De meeste van de sarcofagen zijn gemaakt van wit Carraramarmer. Ik hoor van Olga dat de lijken niet echt in de sarcofaag liggen, maar er 2 meter onder begraven zijn. Vreemd, zou ik het wel goed begrepen hebben? In een aparte kapel is de laatste tsjaar van Rusland, Nicolaas II, bijgezet op 17 juli 1998.
Dit was precies 80 jaar nadat hij vermoord werd. Inmiddels zijn de lijken gevonden van de laatste Romanovs, deze zullen hier ook bijgezet worden. Even verder ligt de kruiser Aurora afgemeerd. Momenteel is het zowel opleidingsschip als museum. Op 25 oktober 1917 werd vanaf dit schip één kanonschot vanaf de voorplecht afgegeven op het winterpaleis, waarna dit bestormd werd door de Rode Garde.
De revolutie was daarmee een feit. Ik moet een beetje wennen aan de uitspraak van het Nederlands door Olga, zij spreekt alles een beetje ‘lijzig’ uit. Soms gebruikt ze ook een compleet verkeerd werkwoord, zodat het raden is naar de betekenis van een zin.
We komen langs de Izaäkkathedraal, ingewijd in 1858. In het Sovjettijdperk werd de kathedraal gebruikt als atheïstisch museum. Momenteel is het nog steeds een museum, helaas ontbreekt ons de tijd voor een bezoek. Voor de kathedraal staat het standbeeld van tsjaar Nicolaas I. Het voetstuk is verfraaid met allegorische beelden van de vrouw en de dochters van de tsjaar. Het is inmiddels al dik na tweeën en de lunch is er compleet bij ingeschoten. Op zich geen probleem, vanmorgen heb ik maar liefst twee keer ontbeten. Nu krijgen we allemaal toch wel zin in een bakje koffie. Olga weet een goede oplossing. Hier vlakbij is een galerie waar de koffie gratis is. Gratis? Dan kan niet waar zijn. Even later lopen we de galerie in en inderdaad, we krijgen koffie of thee aangeboden en bovendien een borrel. Dat gaat er wel in bij deze kou. Het is niet te geloven, maar inderdaad zijn de consumpties gratis. Op tafel staan geopende flessen likeur en wodka, dus kunnen we onbeperkt ons glas bijvullen. Tjonge, hier is inderdaad van alles te koop. Ik let niet op of leden van onze groep hier aankopen doen, anders moet er vandaag dik geld bij. Tja, ons huis is vol, we hebben echt geen plek om ergens wat neer te zetten. Dan valt mijn blik op een prachtig wandkleed. Werkelijk, dit is kunst met een grote ‘K’, dat zie je zo. Naast onze boekenkast hebben we sinds de verhuizing nog steeds een kale plek. De kleur van het wandkleed past ook prachtig bij ons interieur. Ik zie Orchideetje ook al kijken. Ik probeer te ontdekken hoeveel dit wandkleed wel niet moet kosten, maar het prijskaartje zit aan de bovenkant. Ik schenk mezelf nog maar een borrel in en informeer dan eens naar de prijs. Tja, dat weet het meisje ook niet uit haar hoofd, dus klautert ze op een stoel. Met wandkleed en al komt ze – heel – naar beneden. Ik kan mijn ogen bijna niet geloven, dit wandkleed kost €175,-.
Tja, over zo’n aanschaf moet je nooit nadenken. We komen hier niet meer in de buurt, zoveel is zeker. Deze kans moeten we niet laten lopen. Ik schenk mezelf nog eens in en peuter dan 4 flapjes van €50,- uit het geheime zakje van mijn broek. Ach, ik tel 4 personeelsleden, dus er moeten heel wat monden gevoed worden. Het wandkleed wordt keurig ingepakt en we krijgen er nog een fles wodka en een fles likeur bij cadeau. Kijk, zo doe ik graag zaken, dus schenk ik mezelf nog eens in. We rijden nog even langs de Smolny-kathedraal, ontworpen in 1748 in opdracht van Tsarina Elisabeth. Het werk vorderde langzaam, sowieso moesten er 50.000 heipalen de moerasachtige grond in. Catharina de Grote stopte de financiering in 1762. Pas in 1835 werd de kathedraal in opdracht van Tsjaar Nicolaas I afgebouwd. Het is vandaag zowaar de hele dag droog geweest. Wel was het bewolkt en zo’n 10 graden. We rijden terug naar ons hotel om tegen zessen weer in de bus te stappen.
We rijden naar restaurant Volhov. Hier geen buffet, maar gewoon een aantal gangen.
Het is niet slecht, maar zoals gewoonlijk is het allemaal tamelijk smakeloos. Ook hier wordt een leeggegeten bord onmiddellijk weggehaald. Dat is zo de gewoonte. Na de maaltijd lopen we in een kwartiertje terug naar ons hotel. Tja, dit is wel een heel andere stad dan Moskou. We kijken nog even naar de TV en gaan tijdig naar bed.