Maandag 5 mei 2014
Ribeira Brava (Boca da Corrida naar Encumeada)
Om half acht staan we op en om acht uur lopen we naar de supermarkt om de hoek. Ze zijn aan het dweilen, dus lopen we een klein rondje. Ook de kerk is nog dicht. Mooi, op het ontbijt hebben ze hier hun best gedaan. Om kwart over negen zitten we in ons taxibusje en rijden weg in noordelijke richting. We doen vandaag niet de geplande wandeling langs de levada do Lombo do Mouro en langs de levada do Norte. Er is een aardverschuiving geweest en deze route is onbegaanbaar. In plaats daarvan lopen we van Boca da Corrida naar Encumeada. Prima, ik heb eigenlijk wel lang genoeg langs de levada’s gelopen.
Na een half uurtje rijden bevinden we ons op 1200 meter hoogte bij een kapelletje. Het is hier zeker neergezet door een dankbare wandelgroep. Het uitzicht is verbluffend! In de verte ligt de Pico Grande, dat is de berg met die vreemde uitstulping op de top. Daar lopen we straks links onderlangs. Er staat hier een informatiebord met kaart. Verder een handwijzer, het is dus 12,6 kilometer. Zo te horen moeten we 300 meter stijgen en 500 meter dalen (in totaal). Dat is dus te doen. Het is sowieso prachtig weer. Mijn softshell kan meteen in de rugzak. We stijgen naar 1250 meter en daarna wordt het vlak. Dan dalen we langzaam over een goed begaanbaar keienpad. Oh ja, degene die gisteren is gevallen loopt vandaag niet mee. Haar knie was vanmorgen erg dik en pijnlijk. Jammer! Het landschap is totaal anders dan gisteren (en de dagen daarvoor). Prachtig!
Ik laat de foto’s maar voor zichzelf spreken. Bijna elke zomer wordt Madeira geteisterd door bosbranden. Het is er dan ook kurkdroog. Roeland vertelt dat de bosbranden zijn aangestoken door boswachters(?), in verband met een loonconflict. Op de onwaarschijnlijkste plaatsen staan planten en bloemen. Even na twaalven lunchen we aan het pad onder een boom. Het is 22 graden in de plus (in de schaduw koeler), maar het voelt warm aan. Mijn wandelshirt kan uit, ik ga verder in mijn T-shirt.
Tegen enen gaan we weer verder. Ik laat de foto’s weer voor zichzelf spreken. We zijn er bijna. Het loopt tegen halfvier. Wat een prachtige wandeling! Voor de liefhebber de GPS-track. Volgens mijn GPS hebben we vandaag 501 meter gestegen en 748 meter gedaald (in totaal). De taxibusjes staan er en we rijden 500 meter (omhoog) mee naar een restaurantje. Daar laat ik me één welverdiend biertje goed smaken. Om vier uur vertrekken we en een halfuurtje later zijn we in ons hotel in Ribeira Brava. Eerst onder de douche. Ik ga als eerste, want ik hoef mij niet uit te kleden. Dat uitkleden doe ik onder de douche (die gerepareerd is). We bereiden thee op de kamer, van een biertje krijg je dorst. Daarna check ik onze mail (WiFi draait als een speer) in de lobby en lees verder in ‘Wat is de Wat’. Om half zeven doen we vast boodschappen in de super om de hoek. We beschikken over een koelkast, dat is ideaal. Om zeven uur zijn we compleet en wandelen naar het Italiaans restaurant ‘A CHAVE Pizzaria’. Overigens, er staan stoelen voor het platform en er staat geluidsapparatuur. Dit belooft niet veel goeds. Ik bestel een ‘4 Estações’, dat lijkt op een ‘vierjaargetijden’ en een glas rode huiswijn. We krijgen blokjes (Goudse?) kaas van het huis. De pizza komt na even wachten door. Nou, het maakt niet uit, ik had mijn iPad meegenomen en ze hebben hier WiFi.
Ik had de middelmaat pizza besteld (klein en groot kon ook), maar sowieso is deze groot en dik. Hij ziet er prima uit en zo smaakt hij ook. Ook de huiswijn is zeer redelijk van smaak. Hoe ik mijn best ook doe, de pizza krijg ik niet op. Zelfs met hulp van een tweede glas wijn en een cola (voor de dorst). Het is niet anders. We besluiten met thee (Orchideetje) en espresso (ik). Nou, deze espresso is buitengewoon lekker (en ik kan het weten). Ik laat het ook weten en de uitbater is blij met mijn compliment. Tot slot krijgen we van het huis een glaasje Madeira (my dear). Deze smaakt beter dan die van gister, maar ’t is mij te zoet. Is het eigenlijk een soort ‘port’? Dat moet ik eens aan een kenner vragen. Tegen negenen stappen we op en lopen terug naar het hotel. Op het platform heeft een militair orkest plaatsgenomen. Het klinkt best wel aardig en gelukkig breken ze al spoedig op (zoals bekend is er om 22.00 uur appél voor de bedden. Naakt ervoor of gekleed eronder, is het devies).