Zaterdag 8 oktober 2016
Canillas de Albaida – Málaga – Amsterdam
Om kwart over zeven ben ik wakker. Ik stop de laatste bagage in mijn rugzak en om kwart over acht genieten we het ontbijt. Ik doe rustig aan want ik ben nog niet hersteld van mijn maag- en darmstoornis. Volgende week uitzieken!
Even na negenen stappen we in de minibus en Mick rijdt ons in een uurtje naar het vliegveld. We stappen uit bij ‘Departures’ en Mick legt uit dat we met de roltrap naar beneden moeten naar ‘Arrivals’. Daar vinden we een kiosk waar buskaartjes worden verkocht. Dan moeten we doorlopen naar de bus die naar het busstation rijdt.
Daar tegenover is het treinstation. In het treinstation moeten we langs de winkeltjes en aan het eind vinden we de ‘lockers’ waar we onze bagage kunnen ‘stallen’. Vandaar ligt het centrum van Málaga op loopafstand. Oeps, het is een heel verhaal! Gaat dat lukken?
In elk geval nemen we nu afscheid van Mick, we staan er alleen voor. Ok, een ticket kost €3,- p/p en de bushalte vinden we. De lockers vinden we ook, maar de bagage wordt daar gescand. Oeps, alarm! Er zit een mes in mijn rugzak. Dat klopt en volgens de veiligheidsman mag dat mes niet in de locker. Nou ja, geen probleem, ik ‘steek’ het mes gewoon bij me, wie weet komt het in Málaga nog van pas.
Van hier lopen we naar het centrum. Kijk, zo meteen steken we de Rio Guadalmedina over. Nou, dan zien onze eigen rivieren er toch een stuk beter uit. Toegegeven, zulke mooie palmen zie je niet in Nederland. Een levend beeld, knap hoor! Dit is het Bisschopspaleis Málaga. We hadden het kunnen bezoeken voor een handvol euro’s, maar dat hebben we niet gedaan. Achteraf spijtig, want het schijnt de moeite waard te zijn. De kathedraal van Málaga staat aan hetzelfde pleintje. Daar gaan we wel naar binnen. Maar eerst bekijken we de buitenkant. Overigens, met de bouw is gestart in 1528 op de fundering van een oude moskee. Tja, zo gaat dat vaak. De financiering gedurende de bouwperiode van 200 jaar is een groot probleem geweest, waardoor de bouw vaak lang stillag. In 1782 is er definitief gestopt, waardoor de rechtertoren nooit is afgebouwd. Door de lange bouwperiode is een variatie aan stijlen ontstaan. Onderaan gotisch, de tempeldeuren zijn in renaissance stijl en de lateien en de voorgevel zijn in barok uitgevoerd.
Normaal bedraagt de toegang €5,-, maar vandaag is het gratis. Nou, ’t is een immens groot bouwwerk!
Het priesterkoor stamt uit de 17e eeuw en is geheel uit hout gesneden. Pedro de Mena heeft 40 van de 58 figuren voor zijn rekening genomen. Sowieso mag het interieur er wezen! Door het winkeltje lopen we naar buiten. Uiteraard kunnen hier weer de nodige heiligenbeelden worden aangeschaft. Dat aanschaffen laten we achterwege, ons huis is vol. Helaas staat er geen bordje bij dit beeld, maar het zal wel een (de eerste?) bisschop van Málaga zijn geweest. Door een parkje lopen we naar het Romeins theater, hier vlakbij. De hibiscus staat er mooi bij. Welke Griekse (Romeinse?) schone is dit nu weer? Het Romeins theater is mogelijk al onder keizer Augustus in de eerste eeuw voor onze jaartelling gebouwd en tot de derde eeuw in gebruik geweest.
Pas in de jaren vijftig van de vorige eeuw is tijdens de renovatie van het gemeentelijk archief het theater ontdekt. In de jaren zestig zijn de opgravingen begonnen en de renovatie heeft 30 jaar geduurd. Hoe zou dat toen gegaan zijn? Gelukkig is er enige informatie aanwezig. Als laatste bezoeken we het Alcazaba. Het Alcazaba is een Moors kasteel en is gebouwd tussen de 9e en de 11e eeuw. Nou, prachtig natuurlijk. Ook het uitzicht over Málaga is fenomenaal. Oh ja, omdat we 65+ zijn betalen we maar €1,20 voor de toegang. Dat zijn tenminste vriendenprijsjes!
Sowieso zijn we niet de enigen, vlak na ons komt een horde studenten het Alcabaza met een bezoek vereren. Bij het Romeins theater zag ik ze ook al en ik liet mij vertellen dat ze het uitwisselingsprogramma ‘Erasmus’ volgen. Ok, we hebben het gezien. Trouwens, die studenten heb ik na de ingang helemaal niet meer gezien. Vreemd.
We lopen terug en komen langs de onafgebouwde toren van de kathedraal. Hm, in Málaga toch een stukje Nederland. Van de Nationale dus. Helaas zijn de meeste winkels nog dicht (siësta!). Toch vinden we nog een boekwinkel die open is en Orchideetje scoort nog een leuk voorleesboekje. Tijdens de St. Nicolaas festiviteiten gaat Orchideetje dat boekje voorlezen aan de (plus) kinderen van de peuterspeelzaal en in groep 1 t/m 3. Dat zal ze leren!
In het treinstation lopen we weer langs de winkeltjes om bij de lockers te komen. Tja, veel Spaanse kinderen – heb ik gezien – hebben fors overgewicht. Dat komt van al die zoetigheid! We rekenen €5,20 af en krijgen onze bagage terug uit de kluis.
Opnieuw langs de winkels op weg naar het busstation. Hm vreemd, ons busnummer (13) staat niet aangegeven. We vragen het maar even.
Hm, de juffrouw van de informatie verwijst ons toch weer naar de terminal. Daar vragen we het aan een chauffeur. Hij weet het wel, we moeten bij halte ‘A’ zijn, dat is aan de straat. Oh ja, nu zie ik het, hier zijn we vanmorgen ook uitgestapt. Even later komt de bus voorrijden en – dat wist de juffrouw van de informatie wel – kunnen we tickets in de bus kopen. Zo’n twintig minuutjes doet de bus erover om ons bij het vliegveld te brengen.
Ongelooflijk, wat is het hier druk! Dat mag je een mens toch niet aandoen? Om zo lang in de rij te staan, bedoel ik! In elk geval zijn we ruim op tijd. Onze vlucht (HV 6110) staat al op het bord. Op naar de Starbucks, daar kunnen we tenminste wat nuttigen en zitten. Zo te horen – we moesten dat een paar keer vragen – zit het winkelcentrum achter de security. Logisch eigenlijk, maar nu hebben we de tijd om wat te kopen en straks niet meer!
Ik bestel een salade en yoghurt en ik vergeet om er een foto van te maken. Ik had – in Málaga hebben we natuurlijk ook e.e.a. genuttigd – toch wel trek.
Om 20.40 uur gaan er twee balies open. Meteen staat er een lange rij, dus wachten we maar even. Om 21.15 uur is de rij aardig geslonken en sluiten we aan. Meteen gaat een derde balie open! Tja, nu hoeft het niet meer. We zijn meteen aan de beurt en leveren onze bagage in. Dan door de security, dat gaat vlot. Tja, die veiligheidsmensen zien echt wel aan mij dat ik een toerist ben. Het fouilleren is voor de vorm. Ok, op naar gate ‘D’ en de route loopt door de winkeltjes. Tja, jammer, daar hebben we geen tijd voor. Die winkeltjes moeten eens tegen de luchthaven roepen dat ten eerste: eerder ingechekt kan worden, ten tweede: dat er meer balies open gaan en ten derde: dat de security wat vlotter werkt. Het is maar een (gratis) tip van mij. Ok, we kunnen meteen boarden! Om 22.15 uur gaan we taxiën en om 22.25 uur is de take-off. Het is natuurlijk hartstikke donker, dus foto’s maken is er niet bij. De vliegtijd is 2 uur en 40 minuten vertelt de gezagvoerder. We hebben zeker wind mee. Oh ja, ik zit op stoel 12A bij de nooduitgang, dus veel beenruimte. Maar daar heb ik ook voor bijbetaald. Ik bestel een beker thee, verder niets.
Om 01.30 uur wordt de daling ingezet en om 01.00 uur touch-down.
Op naar de bagage belt. De bagage komt gelukkig vlot. Op naar de STA balie, die is helemaal voorbij aankomsthal 3. We melden ons voor de Schiphol Travel taxi. Inderdaad komt de chauffeur zich binnen een half uur melden.
We stappen in – het is een minibus – en om 02.15 uur rijden we weg. Nou, deze chauffeur kan er wat van. We trekken meteen op naar 135 km/uur en die snelheid houden we vast! Om 03.00 uur zijn we thuis! Ik doe er altijd 1.30 uur over!
Mooi, we zijn er. De Spanje/Andalusië wandelreis zit erop. Ok, ik ben de laatste paar dagen behoorlijk belabberd geweest, maar toch heb ik het al bij al zeer naar mijn zin gehad. En Orchideetje heeft ook genoten!
Alle groepsleden, Mick, Djoser en het hotelpersoneel: bedankt!