Dinsdag 17 mei 2011
Bonassola – Riomaggiore – Campiglia – Portovenere – Bonassola
Om kwart over zes staan we op en om zeven uur genieten we het ontbijt. Helaas, de signorina die het espressoapparaat bedient begint pas om acht uur. Helaas, dit keer geen doppio na het ontbijt. Tegen achten lopen we naar het station en om 08.06 uur pakken we de trein naar Riomaggiore waar we na precies een half uur aankomen. Wat gaan we vandaag doen? We stijgen eerst naar 513 meter, naar de Telegrafo. Daarna via Campiglia naar Portovenere en dan met de boot naar Levanto. Vandaar per trein naar Bonassola. Tjonge, wat een uitgekiend programma! In Riomaggiore fotografeer ik de winkelstraat inclusief moslima’s. Ze hebben geshopt zo te zien. Een groentewinkel, het hoeft geen betoog dat het fruit in Italië van bijzonder goede kwaliteit is. De markering/bewijzering is over het algemeen goed verzorgd. Van Marcella horen we dat dit enkele jaren geleden niet het geval was. Door het dorpje lopen we omhoog. Ook hier staan weer de nodige ‘kapelletjes’. Overal waar het maar een beetje kan zijn wijnstokken geplant. Marcella loopt achteraan. Hier zijn we al een heel stuk gestegen en hebben zicht op zee. Dit stuk route is toch een stuk ‘bossiger’ dan we tot nu toe gewend waren. Om half tien bereiken we op 343 meter dit pelgrimskerkje. Dan hebben we toch vlot gestegen! Helaas, de kerk zit hermetisch op slot. De gevel ziet er een beetje saai uit, de toren zit wel strak in de latex. Het uitzicht is wel fabuleus, maar dat is met kerken en kapellen meestal dik voor elkaar. We kijken even rond en vervolgen na een kwartiertje de ‘3’ naar de Telegrafo. De bloemenpracht is overweldigend. En ook hier is een redelijk vlak stukje vol gezet met wijnstokken. Op vele plekken is de bloemenpracht dusdanig dat je je er doorheen moet worstelen.Overigens, dit pad dat wat hoger gaat, is veel minder druk belopen dan het kustpad.
Een kruis, er staat geen bordje bij. Dat is wel een beetje jammer. Is dit een bermmonument?Om half elf bereiken we de Telegrafo. Jammer, het café zit op slot en er is hier totaal geen uitzicht. Volgens mijn GPS zitten we hier op 516 meter hoogte. We gaan hier de ‘1’ op richting Portovenere. Kijk, een kurkeik. Door bos (dus geen uitzicht) gaat het op en neer waarbij we 585 meter bereiken.
Daarna dalen we een eind en bereiken even na half twaalf het dorpje Campiglia. Het is een dorpje van niets natuurlijk, maar ‘Piccoloblu’ is open! Daar genieten we de espresso en de lunch. Het weer is niet verkeerd, het is 20 graden in de plus. Om half een gaan we weer op pad. De uitzichten blijven ons verbazen. Ach, de ‘kopgroep’ loopt verkeerd en wij volgen. Ik had kunnen weten wat een rijtje stenen overdwars op het pad betekent: keer terug. Het wordt heel steil. Dit kan niet de bedoeling zijn. OK, we keren om en missen Joost. Laurens gaat hem zoeken, maar tja, nu zijn we Laurens ook kwijt. Marcella is (ze liep achteraan) wel goed gelopen en zij gaat Laurens en Joost zoeken. We proberen elkaar mobiel te bellen, maar helaas, het netwerk laat het grotendeels afweten. We lopen rustig verder en na enige tijd komen Joost, Laurens en Marcella weer opdagen. Meestentijds lopen we tussen de 400 en de 500 meter, maar nu gaan we echt dalen. Rond drie uur zien we Portovenere in de diepte liggen. We lopen er met een grote slinger naartoe. Hier zitten we al wat lager. Op sommige gedeelten gaat het vrij steil naar beneden, maar het blijft goed te doen. Het is halfvier en Portovenere komt eraan. Daar ligt het kasteel en rechts daarvan het kerkje de San Pietro. Tegen vieren lopen we Portovenere in. We hebben er iets meer dan 13 kilometer opzitten. Door een straatje lopen we naar de San Pietro. Mwah, dit is wel een mooie fontein. Op ons gemak bekijken we de San Pietro, het is best wel een leuk kerkje en het is gebouwd in de 6^e eeuw. OK, we kopen een ijsje en wachten op een bankje tot we kunnen boarden om 16.50 uur. Nou, de boot loopt goed vol en uiteraard wil iedereen met dit mooie weer boven zitten. OK, we gaan, nog even zwaaien naar het haventje. De San Pietro met de lens op 85 mm (voor deze lens het maximum). Het Doria kasteel uit 1161, maar ingrijpend aangepast in 1458. Mooi, de kapitein geeft gas en halen 34 km/uur. Dat is toch behoorlijk snel. Dit moet Riomaggiore zijn, waar we even aanleggen om mensen van en aan boord te laten gaan. Leuk om het dorpje nu eens vanaf het water te zien. En dit is Manarola, van hetzelfde laken een pak. Vernazza, met zijn torens, dat kan niet missen. En hier een toren in telestand. Monterosso. In Levanto verlaten we de boot. Volgens mij is dit meteen het eindpunt. Ook Levanto ligt er prachtig bij. Inmiddels is het kwart voor zeven en de volgende trein naar Bonassola gaat om 19.40 uur. Zullen we hier eten? Dat lijkt iedereen een goed idee en even verder is een pizzeria. Ik bestel een Quattro Stagioni en Orchideetje een pizza zalm/tomaat. Beide smaken prima en ook het karafje rood is van goede kwaliteit. We besluiten met espresso en thee. We bellen even naar Nederland. Het regent en het is 14 graden in de plus. Kijk, dat zijn leuke berichten. Uiteindelijk nemen we de trein van 20.40 uur en om negen uur zijn we in het hotel. Sowieso vandaag een prachtige wandeling gemaakt met als toetje een boottocht.