Zaterdag 21 oktober
Caïro – Amsterdam – Wenen
Om acht uur gaat de wekker. Nu heb ik toch een beetje diarree. Daar ben ik al de hele reis bang voor gewest. Was de kip gistermiddag toch niet ‘kosjer’? Ik slik meteen maar twee Imodiums. Nou ja, we gaan toch naar huis vandaag.
Om halftien nuttig ik het ontbijt. Ik beperk mij tot thee en geroosterd brood.
Ik ben ook een beetje misselijk. Ik doneer €50,- aan een groepslid die de fooi aan Hassan verzorgt. Tja, eigenlijk ben ik niet tevreden over Hassan, maar hij heeft een vrouw, kinderen en waarschijnlijk nog meer familieleden die hiervan moeten eten.
Na een x-aantal kopjes thee voel ik mij wat beter. Ik heb het wel koud. Tegen tienen gaan we naar de kamer en pakken de koffer in. Ik neem nog maar een Imodium.
We gaan Caïro niet meer in, ik kan het niet opbrengen. Ach, we hebben sowieso al héél veel gezien. Orchideetje is haar stem kwijt en voelt zich ook niet 100%. Ai, de thee en het geroosterd brood komt er bovenlangs uit. Vreemd genoeg voel ik mij wel veel beter en ik heb het ook niet meer zo koud. Ik nuttig een banaan, dat had ik beter niet kunnen doen, want hij komt er meteen weer uit. Om kwart voor twaalf checken we uit.
Om halfeen stappen we in de bus en rijden naar het vliegveld. Daar zijn we om tien over één.
We vliegen om 16.45 uur met de OS 864 naar Wenen. Daar moeten we overstappen, maar eerst naar F03. Wacht, uiteraard eerst inchecken.Dat gaat allemaal vlot. Hier kunnen we nog inkopen doen, dat doen we maar niet. Op naar de Lounge. Ik voel mij heel redelijk en een cola durf ik wel aan.Om 16.55 uur kunnen we boarden. Om 17.10 zit iedereen erin, zo te zien ‘volle bak’.
Om 17.18 uur gaan we taxiën en om 17.31 uur is de take-off. Dik drie kwartier te laat!
Afscheid van de woestijn.En afscheid van Caïro.De menukaart komt om 17.45 uur door.En om 18.20 uur de warme ‘hap’. Ik eet er toch nog iets van.Als dessert een soort pruimentaart. Thee tot besluit.Ik zet mijn horloge 1 uur achteruit. Om 18.25 uur gaat het gas eraf, we gaan dalen.
Touch down om 19.35 uur, we zijn een kwartier te laat!
We hadden een uur om over te stappen van de OS 864 op de OS 377, daar gaat dus nu een kwartier vanaf. We staan niet aan de slurf, maar op het platform. Met de bus.
Dan een lange rij voor één roltrap naar boven. Een eind lopen – via paspoortcontrole – naar de security. Ook weer een lange rij. Ze moesten mij wel hebben, mijn hele (strak ingepakte) rugzak ging leeg. Alles werd minutieus bekeken. Sta ik genoteerd als terrorist?
Word ik verdacht van drugsmokkel? Daarna kon ik alles weer inpakken.
Dat ‘geintje’ kostte mij zeker een kwartier. Snel naar F8. Daar was alles donker en er is geen mens te zien. Staan we toch bij de verkeerde gate? Naar de informatiebalie.
De jongedame had een slecht bericht voor ons: ‘het toestel is al vertrokken’.
Ik vertelde mijn security perikelen en daar had zij begrip voor. Ik begrijp – aan haar gezicht te zien – dat dit wel vaker gebeurt. Wij kregen (gratis) een kamer in hotel MOXY Vienna Airport (kost €155,- per nacht) op de luchthaven, een diner, een ontbijt, en €20,- voor drankjes. Verder twee nieuwe boarding passen voor de OS 379 vertrek zondag 22 oktober 09.45 uur naar AMS. Nou, service!!
Op naar ons hotel. Het is koud buiten en onze jassen zitten in de koffers, die worden doorgelabeld naar de OS 379. Die koffers krijgen wij niet te zien en daar lopen we in onze zomerkleding. Afzien dus en we waren (door de airco) toch al verkouden geworden in Egypte.
Ok, luxe hotel. De foto’s heb ik van de hotel site ‘geleend’.Het diner hebben we niet gebruikt en ook de drankjes niet genuttigd.
Onze pyjama’s, toiletartikelen, schoon ondergoed, het zit allemaal in de koffers en daar beschikken we niet over. We zijn meteen gaan slapen. We waren gewoon op.
Orchideetje zat te huilen en snikte: ‘we hadden al bijna thuis kunnen zijn’. Ze wil nooit meer reizen met een overstap en eigenlijk helemaal niet meer reizen!
Om tien uur liggen we erin, we hebben het helemaal gehad!