Zondag 27 augustus 2006
Valkenburg – Maastricht
Tegen half acht sta ik op. Ik heb vannacht echt prima geslapen, de eerste nachten in een tent moet ik altijd een beetje wennen. Geen lawaaioverlast van andere rugzakkampeerders gelukkig, daar was ik een beetje bang voor. Tegen de tijd dat we opbreken trekt het helemaal dicht en begint het gigantisch te regenen. Tegen half tien vertrekken we en dan is het gelukkig droog. In Valkenburg maak ik nog snel wat fotootjes, maar het ziet er allemaal wel erg regenachtig uit. In Alanya is het weer veel beter, schat ik. Onderweg nog een kerkje verbouwd als Turks restaurant. Wat moet er van dit land worden? Mergelgrotten, prachtige zwammen op een boomstam en dan lopen we weer langs de Geul. Bij de Geulhemmermolen, een voormalige graan watermolen uit de 17^e eeuw, die tot 1950 dienst heeft gedaan, gebruiken we koffie met kersenvlaai. We worden keurig bediend door een beeldschone jongedame. We spreken nog met een gezin met drie kleine kinderen die ook het Krijtlandpad lopen. Hulde! Even na elven stappen we op. Het landschap is hier saai en tamelijk vlak, met akkerbouw en rechte wegen. In Amby, eigenlijk een voorstadje van Maastricht, nemen we afscheid van elkaar. Karel wil de trein van 13.00 halen en ik wil snel door naar het centrum van Maastricht. De zon is doorgebroken en ik wil nog wat foto’s maken. In moordend tempo lopen Karel en ik naar het station waar we ruim voor tijd aankomen. Zelf ga ik in hetzelfde tempo door naar de St. Servaas-brug. Onderweg maak ik nog een foto van het Mariabeeld, geflankeerd door de heilige bisschoppen van Maastricht: Servatius, Monulphus, Hubertus en Lambertus. Het is terrasjesweer en er wordt druk gewinkeld. Op het Vrijthof zie ik dat er Preuverie is. Dat treft, het ziet er leuk uit. Op de achtergrond zie ik de achterzijde van de St. Servaaskerk. De voorzijde van de St. Servaas ziet er maar heel bescheiden uit. Dan wandel ik ter afsluiting de ‘Onze Lieve Vrouwe Sterre der Zee’ binnen. Het beeldje kreeg de eretitel ‘Sterre der Zee’ in 1684 toen het schip van Pieter de Yette tijdens een zware storm in nood verkeerde. De rijke edelman riep daarop de voorspraak van Onze Lieve Vrouwe van Maastricht in, waardoor een schipbreuk werd voorkomen. Door notarissen zijn 33 wonderen geregistreerd, die door het beeldje zijn verricht. Daar is dus geen twijfel over mogelijk. Zoals gewoonlijk branden er weer duizenden kaarsen in de kapel waar het beeldje staat. Ik loop de St. Servaas-brug weer over richting station en prompt begint het te regenen.
Ik haal precies de trein van half drie en tegen vijven ben ik thuis. Eerst maar de rugzak uitpakken en de tent uithangen, douchen, omkleden en half zeven zitten Orchideetje en ikzelf ter afsluiting in Peacocks. Het was een prachtige wandeling en een prima training voor Griekenland. Karel en Anja: bedankt!