Krijtlandpad (aug 2006)

Zaterdag 26 augustus 2006
Vijlen – Valkenburg
Om half acht sta ik op. Na de thee en de havermoutse pap gaan de kampeerspullen in de rugzak. Mijn tent is van binnen drijfnat van de condens. Dat betekent iets meer sjouwwerk vandaag. Het is bewolkt en er valt een enkel spetje regen. Ook onderweg blijft het voornamelijk bewolkt, maar het is in elk geval droog, dat is al heel wat.
Uiteraard is het heuvelachtig en hier en daar heeft het wel wat van Luxemburg weg. Koeien staan in het weiland, het ziet er allemaal schilderachtig uit. Op de kruising met de Van Piettenbergweg staat een monument voor de gevallenen, ik ben hier al meer geweest. We lopen op een plateau, het is vrij vlak en in gebruik voor akkerbouw. Tegen elven bereiken we Wittem, eigenlijk bestaat het dorpje uit niet meer dan een klooster en enkele horecagelegenheden. Het klooster is één van de belangrijkste bedevaartplaatsen van Nederland en in gebruik door de orde der Redemptoristen. Op het terras – er staat zowaar een klein zonnetje – gebruiken we koffie met rijstevlaai. De hele week loop ik al te watertanden van rijstevlaai en dit is de eerste keer dat ze deze lekkernij in huis hebben. Dan wordt het weer klimmen, de Gulperberg gaat het op. Op de top het Mariabeeld, voluit: ‘Onze Lieve Vrouwe, Maria Koningin’. Het beeld is neergezet op initiatief van bisschop Lemmens van Roermond in 1935. Het beeld meet met sokkel 13 meter en is al vanaf grote afstand te zien. Op naar Gulpen, een leuk dorp, maar niet fotogeniek. Ik probeer bij de plaatselijke supermarkt een Knorr-maaltijd te kopen. Helaas, de uitbater heeft dit artikel niet op voorraad. Is dit een gevolg van de supermarktoorlog? Dat wordt nog een probleem vanavond. Na Gulpen lopen we door een afwisselend landschap, het blijft mooi. Daarna lopen we een stukje door het Gerendal, een uniek natuurgebied, bekend om zijn bloemenpracht. De orchideeëntuin is gesloten, hier moet je in het voorjaar naar toe. Met een paar grote zigzaggen lopen we naar Valkenburg. Onderweg nog een handwijzer om de moed erin te houden. Door het bos gaat het omlaag en tot mijn verbazing komen we uit bij de Wilhelminatoren, een pretpark. Je kunt voor een tientje hangend aan een touw naar beneden surfen. Pal onder het pretpark is camping ‘Den Driesch’. Het ziet er allemaal prima uit, volgens mij is het toiletgebouw splinternieuw. Voor dit moois betalen we een tientje en daarbovenop een tientje borg. Ik denk dat ze slechte ervaringen hebben met jongelui met rugzakken zoals wij. Ik neem me voor om me dit keer keurig te gedragen, ik wil morgenochtend wel m’n tientje terug! De zon breekt zowaar door, zodat ik tijdens mijn soepje aan mijn kleurenschema kan werken. Voor de warme hap hoef ik Valkenburg niet in, er is een restaurant en een friteuse. In het restaurant zit niemand, zodat ik maar een frietje met een frikadel haal. Dit keer een biertje erbij, wat wil een mens nog meer.
’s Avonds loop ik met Karel nog even Valkenburg in. Het valt me op dat er in vergelijking met vroegere jaren bijna geen toeristen zijn. Hoe zit dat? Gaan we tegenwoordig allemaal naar Alanya? In café ‘Het Pumpke’ drinken we een lekker glas en raken in geanimeerd gesprek met een garagehouder en zijn vrouw.
We hebben vandaag zo’n 20 kilometer gelopen.