Dinsdag 22 augustus
Firenze: Baptisterium, Museo dell’Opera del Duomo, Cupola
We ontbijten om halfacht. Vandaag onze laatste bezoekdag in Firenze en naar verwachting de zwaarste. Via de Santa Maria Novella lopen we naar het Baptisterium.Gelukkig geen rij, dus we kunnen meteen doorlopen. Helaas, dat gaat zo maar niet.
Mijn rugzakje mag niet mee naar binnen, die moet ik in bewaring geven bij de opslag.
En die, weet ik, bevindt zich achter de Duomo. Ok, dat duurt allemaal even, maar nu mogen we echt naar binnen.
Eerst enige algemene informatie:
Aan de westzijde van de kathedraal van Florence bevindt zich het Baptisterium San Giovanni. Deze doopkapel is gebouwd tussen 1059 en 1128. Opvallend aan de buitenzijde van het gebouw is het vele marmer en de architecturale stijl die duidelijk is geïnspireerd op de klassieke oudheid.
Het Baptisterium is vooral bekend om zijn indrukwekkende bronzen deuren. Aan drie zijden van het gebouw bevinden zich bronzen deuren; de zuidelijke, de noordelijke en de oostelijke deuren. Deze deuren dateren uit de periode tussen de veertiende en de zestiende eeuw. Toen werden bronzen portalen toegevoegd om daarmee aan te geven dat de doopkapel een grootse status had.
Naast dat de status van het Baptisterium aan de buitenzijde goed zichtbaar is, is ook het interieur van het bouwwerk van grote schoonheid. Zo zijn er om het plafond van de achthoekige koepel prachtige Byzantijns geïnspireerde mozaïeken die dateren uit de dertiende en veertiende eeuw.
Ook andere aspecten in het interieur komen zeer verfijnd en mooi over. Van boven tot beneden ziet het er prachtig uit. Zie bijvoorbeeld de ingelegde marmeren vloer, die is opgesierd met tekens uit de dierenriem. Ook het enorme doopvont draagt bij aan het prachtige interieur.
Ai, dat wist ik niet, maar er is een restauratie aan de gang. Ja, nu even niet, maar er staan wel een aantal steigers in het gebouw. Maar toch kunnen we het interieur goed bekijken. Nou, heel bijzonder. De foto’s laat ik voor zichzelf spreken.Ok, gezien, wel heel bijzonder. We lopen naar de koepel oftewel de Cupola.
We hebben een tijdslot om 18.00 uur, maar ik wil het gewoon proberen. Er staat wel een rij, maar die schuift vlot op. Helaas, om zes uur vanavond ben ik pas aan de beurt. Helaas.Het Museo dell’Opera del Duomo willen we ook bezoeken. Hier kunnen we de hele dag terecht met onze Brunelleschi pas. Het ‘oogt’ niet zo, maar hier is toch echt het museum gevestigd.Eerst weer enige algemene informatie:
Hoewel de Duomo nog altijd zeer indrukwekkend aandoet en een grote rijkdom uitstraalt was dit in vroeger jaren nog veel meer het geval. Dit omdat veel kunstwerken zijn verplaatst naar het Museo dell’Opera del Duomo. In totaal herbergt het museum zo’n 750 kunstwerken, die verdeeld zijn over 25 zalen. Een groot deel van deze zalen is zo’n 20 meter hoog en zeer breed om de kunstwerken zoveel mogelijk tot hun recht te laten komen.
Grote Italiaanse kunstenaars uit de middeleeuwen en de renaissance hebben bijgedragen met vele indrukwekkende kunstwerken. Veel van de werken zijn van een ongekend hoog niveau en daarmee is dit een zeer bijzonder museum om te bezoeken.
De foto’s en de teksten laat ik weer voor zichzelf spreken. Sowieso is dit een prachtig museum en absoluut een bezoek waard. Van de bronzen deuren – de originele – ben ik zeer, zeer onder de indruk!
Nog even over de Bronzen deuren.
De zuidelijke deur is de oudste en werd gebeeldhouwd door Andrea Pisano (1330). Bovenaan wordt in gotische stijl het leven van Johannes de Doper uitgebeeld, onderaan zijn de goddelijke deugden (geloof, hoop en liefde) en de kardinale deugden te zien.
De renaissancelijsten, versierd met bladeren, vogels en engelen, zijn het werk van de talentvolle Vittorio Ghiberti, zoon van de maker van de andere deuren.
De noordelijke deur (1403-1424) was de eerste die Lorenzo Ghiberti maakte. Hij was toen amper 25 jaar oud en kreeg de opdracht in plaats van de grootste kunstenaars van de stad, onder wie Brunelleschi. Om eenheid te bewaren nam hij de gotische vierpassen van zijn voorganger Pisano over. Het leven van Christus wordt in een uitzonderlijke, waardige en harmonieuze compositie voorgesteld.
Tegenover de kathedraal ligt de bekende oostelijke poort (1425-1452), die Michelangelo ‘Poort van het Paradijs’ noemde. In 27 jaar tijd verwezenlijkte Ghiberti, die ondertussen het hoogtepunt van zijn kunnen had bereikt, een meesterwerk van beeldhouw- en edelsmeedkunst. Op tien panelen wordt het Oude Testament voorgesteld en ook de kunstenaar wordt kaal en guitig afgebeeld in een medaillon.Pal naast het museum is een restaurant gevestigd. Hier nuttigen we espresso, sinas en taartjes. Niet goedkoop hier, maar je zit hier op stand. Het is inmiddels halftwaalf geweest. Er speelt hier een man viool en het klinkt zeker niet onverdienstelijk.Zullen we weer gewoon proberen of we de koepel kunnen beklimmen? Het is bij enen en om nu tot zes uur te wachten is ook zowat. Ik zie dat er een andere suppoost bij de ingang staat. Ik toon onze tickets en we kunnen gewoon naar binnen. Mazzeltof! Maar ja, iets verder moeten we onze tickets scannen, maar dat gaat zonder problemen.
Eerst enige algemene informatie:
De duizelingwekkende koepel is een architecturaal hoogstandje met een diameter van bijna 50 meter. Met zijn hoogte van 91 meter is hij net iets hoger dan de karakteristieke klokkentoren. Men begon met de bouw ervan in 1420 en het duurde veertien jaar voor de koepel klaar was. Naar schatting weegt de koepel zo’n 26.000 ton. De ontwerper ervan, Filippo Brunelleschi, bedacht daarvoor een nieuwe techniek op basis van Romeinse bouwwerken. Hij compenseerde de druk met behulp van twee gewelven die met elkaar waren verbonden via onzichtbare steunbalken.
De koepel is van binnen beschilderd met het fresco ‘Het Laatste Oordeel’. Vasari werkte aan het fresco van 1572 tot 1574, gevolgd door Federico Zuccari die er op zijn beurt nog vijf jaar aan werkte en het in 1579 voltooide. In totaal meet het enorme schilderwerk zo’n 3600 vierkante meter.
De beklimming van de koepel is tegelijkertijd zwaar en indrukwekkend (463 treden).
U lijkt de ziel van de kathedraal binnen te dringen. Eerst bereikt u de smalle galerij boven het koor vanwaar u een een duizelingwekkend uitzicht hebt op het interieur. Van hieruit ziet u gedetailleerd de prachtige glas-in-loodramen in de oculi van de tamboer. Ze werden begin 15e eeuw gemaakt naar ontwerpen van Ghiberti, Donatello, Paola Uccello en Andrea del Sarto. De klim naar de top gaat via een trap tussen twee gewelven. Daar krijgt u een beeld van de structuur van de koepel zelf. Het laatste stuk is heel steil en is het meest spectaculair, omdat het uitkomt onder aan het bovenlicht, het laatste werk van Brunelleschi, dat pas na zijn dood op zijn plaats werd gezet. Hier krijgt u een schitterend panorama op Florence te zien met de okerkleurige daken, de vele terrassen en de klokkentoren.
Nou, ’t is een hele klim en ’t is nog warm ook. Om halftwee staan we boven en na een minuut of tien rondkijken dalen we weer af. Dat is ook nog een hele uitdaging. Heb ik zo’n eind geklommen? Beneden trakteren we ons op een ijsje.
De foto’s laat ik voor zichzelf spreken.Als laatste een afscheidsfoto van de Duomo.Zullen we de Campanile (klokkentoren) nog beklimmen? We hebben er een ticket voor.
Ok, laat maar, in nog zo’n klim hebben we geen trek.
Wat laten we nog meer achterwege?
Het majestueuze paleis en landgoed Palazzo Pitti aan de overkant van de Arno.
Achter dit paleis liggen de prachtige Giardino di Boboli tuinen en verder het Piazzale Michelangelo. Wie weet komt het er nog eens van.
Voor nu een broodje gezond en siësta. We pakken alvast wat in, want morgen gaan we naar huis.
Om kwart voor zeven lopen we naar ons vaste restaurant. Misschien saai, maar weer dezelfde salade.We bestellen Bocconcini di Pollo al Curry con Riso en Risotto ai Frutti di Mare.En weer Tiramisù die we delen.En ook dit keer voor mij tweemaal Limoncello.
Om kwart over acht zijn we weer in ons hotel.