Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Geen wandelavontuur? Nee, dat is het slechte nieuws. Nu het goede nieuws: hier volgt een reisverslag van ons voorjaars-arrangement, doorgebracht in Landhotel ‘De Hoofdige Boer’ in Almen.

Reisverslag voorjaars-arrangement Landhotel ‘De Hoofdige Boer’ Vrijdag 4 maart t/m zondag 6 maart 2022

Vrijdag 4 maart 2022
Zutpen – Almen
We kregen een uitnodiging van Frank Ong-Alok in verband met de presentatie van zijn boek en de CD met muziek van zijn vader André Ong-Alok. Een deel van de muziek zal live ten gehore worden gebracht met medewerking van de fluitist Ronald Snijders, de accordeonist Wolfram Reisiger en de gitarist Wim Hoogewerf. Uiteraard speelt Frank zelf ook mee. ’t is niet naast de deur, maar in de Kapel op ’t Rijsselt in Eefde (nabij Zutphen). Heen en weer rijden zien we niet zitten, we maken er meteen een voorjaars-arrangement van.
Maar eerst de oorlog in Oekraïne. Op 15 februari 2022 schreef ik op mijn site het volgende:
Trouwens, heel iets anders, volgens president Biden (u weet wel, dat baasje van de Verenigde Staten), valt morgen het leger van Rusland de Oekraïne binnen.
Op voorhand hebben alle Amerikanen al het advies gekregen het land te verlaten.
Ook onze eigen minister van Buitenlandse Zaken Wopke Hoeksta (in het vorige kabinet minister van Financiën) heeft de Nederlanders in de Oekraïne aangespoord het land te verlaten. Nou, ik geloof er niets van! Ik bedoel dat Poetin de Oekraïne gaat aanvallen.
Dat veroorzaakt veel slachtoffers onder de burgerbevolking en daar maakt Poetin (ook in eigen land) zich niet populair mee. Ai, Poetin heeft (als hij zijn troepen terugtrekt en beweert dat de oefening geslaagd is), al gewonnen. Poetin heeft Biden in zijn hemd gezet met zijn bewering dat hij uit is op oorlog. En Oekraïne weet nu dat het Westen best wel zaken wil doen, maar dat – als de nood aan de man komt – wij het land laten vallen als een baksteen.
Als ik het conflict goed inschat, is de vervanging van president Biden op korte termijn een aanrader.
Trouwens, 40% van ons gas komt uit Rusland. Dat weet Poetin natuurlijk ook! Als hij de gaskraan dichtdraait zitten we hier thuis in de kou, want de industrie gaat natuurlijk voor. Tja, vloeibaar gas (lng) inkopen is een optie, vraag niet welk prijskaartje daaraan hangt.
We moeten zo snel mogelijk over op waterstofgas, maar ja, daarvoor is veel elektriciteit nodig. En die hebben we ook al niet omdat we zo’n 15 jaar geleden verzuimd hebben om in Delfzijl een kerncentrale te bouwen. En nu zitten we met de gebakken peren!
En op 3 maart 2022 schreef ik het volgende:
Ik zat er naast! En hoe!
Het Russische leger (lees: Poetin) is in de vroege ochtend van 24 februari 2022 Oekraïne binnengevallen. En niet alleen vanuit de ‘volksrepublieken’ Luhansk en Donetsk richting west, maar ook vanaf de Krim richting noord, en vanuit Belarus (Wit-Rusland) richting Kiev. We gaan nu de tweede week in en dagelijks volg ik het nieuws met verbijstering.
Trouwens, is dit nu wel zo’n slimme zet van Poetin? Oekraïne is groter dan Frankrijk en er wonen zo’n 44 miljoen mensen. Zo’n land valt toch niet te onderwerpen?
Het machtige Russische leger heeft inmiddels wat ‘randjes’ Oekraïne bezet.
Het Oekraïense leger houdt dapper stand. Er vechten ook veel burgers mee, weet dat (beroeps)militairen er een hekel aan hebben burgers (en zeker vrouwen en kinderen) te doden/verwonden. Huis en straatgevechten (tegenwoordig genoemd ‘optreden in verstedelijkt gebied’) is onder militairen ook niet populair. Voor de Oekraïense president (Zelenski) neem ik mijn hoed diep af. Hij staat daar ongewapend in zijn groene T-shirt waarmee hij benadrukt dat hij niet de agressor is. Hij is bereid te sneuvelen, dat zie je aan hem.
Poetin kan niet meer terug lijkt me toe. Pleegt het Russische leger lijdelijk verzet? Ik lees dat een Russische colonne – met een lengte van 60 kilometer – richting Kiev al een paar dagen stilstaat. Militair-technisch gezien is dit een aanfluiting!
Ik heb geen idee hoe dit conflict/oorlog zich verder ontwikkeld. Zoals in elk conflict/oorlog is de gewone burger de klos. Er zijn al meer dan een miljoen (meest vrouwen en kinderen) gevlucht. Hoe zij mettertijd huis en haard terugvinden is ongewis.
Vanaf morgen hebben we een weekendarrangement geboekt in Zutphen. Een beetje dubbel gevoel heb ik wel!
Tja, hoe gaat dit aflopen? Ik heb werkelijk geen idee.
Tja, Poetin afzetten lijkt mij de beste optie (voor Rusland), maar wie gaat dit doen?
Tja, de NATO – bij monde van de secretaris-generaal Jens Stoltenberg – heeft laten weten niet in te grijpen, gezien de dreiging om Wereldoorlog III te ontketenen.
Tja, het is dramatisch, dit betekent genocide in Oekraïne, maar dat moet dan maar.
Sowieso beschouw ik de VN (Verenigde Naties) als een failliete organisatie. De VN is o.a. opgericht om conflicten tussen Staten op vreedzame wijze op te lossen. Ik hoor/lees de afgelopen dagen niets over de VN. Trouwens, stel dat Donald Trump was herkozen als president in plaats van Biden. Zou Poetin de aanval op Oekraïne dan hebben aangedurfd? Donald is een onvoorspelbare hork, met hem weet je nooit waar je aan toe bent.
Tja, en wij gaan genieten van een voorjaars-arrangement, is het niet vreselijk decadent?
Rond half tien stappen we in de auto en een klein uurtje later parkeren we nabij het Stedelijk Museum Zutphen op de parkeerplaats (betaald!), ’s Gravenhof.
We hebben als tijdslot 11.00 uur, maar het museum gaat ook pas om 11.00 uur open. Even tijd om de benen te strekken. Het is sowieso zonnig, een paar graadjes in de plus en eigenlijk prachtig weer. En dat blijft zo de komende dagen, tenminste dat heeft weerman Piet ons beloofd.
Kijk, hier staat een informatiepaneel, kunnen we ons meteen even inlezen.Om elf uur gaat het hek open en kunnen we naar binnen, we zijn niet de enigen. Maar ja, ’t is ook krokusvakantie.Momenteel ‘draait’ in het Stedelijk Museum Zutphen de tentoonstelling ‘Hoge Luchten, Schatten uit het Rijks’ tot 20 maart, we zijn dus nog net op tijd.Zoals gezegd, we zijn niet de enigen – gelukkig maar voor het museum – dus de schilderijen die mij het meeste aanspreken doe ik noodgedwongen in willekeurige volgorde.
Als eerste dit schilderij van Abraham Johannes Couwenberg (1806 – 1844).
Oudhollandse ijspret; een moeder met kinderen, een man zwiert vrolijk op de schaatsen. Of kunnen we dit schilderij ook symbolisch bekijken? Mogelijk wil Abraham Couwenberg ons herinneren aan het ongewisse levenspad door mensen te laten schaatsen op glad ijs? En verwijst de kathedraal aan het einde van het ijspad naar de goddelijke lotsbestemming en staan de wieken van de molen in vreugdestand? Deze stand van de molenwieken verwees naar de geboorte van een kind of trouwerij. Couwenberg zal het vast niet zonder reden zo geschilderd hebben. Hij had behalve oog voor volksvermaak en symboliek, ook aandacht voor de imposante hoge lucht boven de schaatsers.Gezicht op de Walburgiskerk te Zutphen, 1864 Olieverf op paneel van Jan Jacob Fels (1816 – 1883).
Hier is goed te zien dat Jan Jacob Fels schilderles kreeg van de beroemde romantische landschapsschilder Barend Cornelis Koekkoek. Op het bevroren water van de Vispoorthaven schaatsen bewoners tussen de boten, met op de achtergrond de
St. Walburgiskerk tussen besneeuwde boomtoppen onder een imposante wolkenlucht. Fels, afkomstig uit Kampen, was een veelzijdig man. Hij was schilder, tekenaar, schrijver en redenaar en reisde veel door Nederland en Duitsland. Een aardig detail is de Vispoort, direct onder de kerktoren. Tien jaar later in 1874 werden de vestingwerken, waaronder deze stadspoort, grotendeels gesloopt.Schaatswedstrijd voor vrouwen op de Stadsgracht te Leeuwarden, olieverf op doek, 21 januari 1809 door Nicolaas Baur (1767 – 1820).
De typische, koude winterlucht met bomen onder de rijp, vormt het decor van dit schilderij. Het is een drukte van belang; velen staan op het bolwerk of op het ijs te kijken hoe de wedstrijd verloopt. Zelfs in de boom zit een jonge toeschouwer. Het schilderij toont de finish van een schaatswedstrijd voor ongehuwde vrouwen in 1809. De hoofdprijs, het gouden oorijzer, werd gewonnen door Houkje Gerrits Bouma uit Veenwouden.
De baanveger houdt het ijs sneeuwvrij. Rechts staat de kruittoren en op de achtergrond zijn de Onze Lieve Vrouwenpoort en de Oldenhove afgebeeld. Het jaartal 1809 valt nog in de Kleine IJstijd die van de 14e tot midden 19e eeuw duurde.Stadsgezicht in Dordrecht, ± 1820 olieverf op paneel door Johannes Pieterszoon Schoenmakers (1755 – 1842) en Johannes Christiaan Schotel (1787 – 1838).
Dordrecht beschouwt zichzelf als de oudste stad van Holland en verwierf stadsrechten in 1220. Dit stadsgezicht met het stadhuis werd gesigneerd door Schoenmakers en Schotel, twee kunstschilders uit Dordrecht. Oorspronkelijk was het stadhuis een markthal voor uitgeweken Vlaamse kooplieden, die er lakense stoffen verhandelden. In 1544 namen de bestuurders van de stad er hun intrek. In 1833 werd de oorspronkelijke gevel door stadsarchitect George Nicolaas vervangen door een neoclassicistische gevel.
In de negentiende eeuw kregen veel steden een ander aanzien door stadsuitbreiding en vernieuwing. Veel vestingwerken en gebouwen werden gesloopt, gerestaureerd of gerenoveerd.Gezicht op de Herengracht, 1774 olieverf op paneel door Hendrik Keun (1738 – 1787).
De grote bloei en rijkdom van de stad waren in de 18e eeuw allang verleden tijd.
De leefwereld van arm en rijk lag weliswaar niet letterlijk – maar figuurlijk des te meer – mijlenver uit elkaar.
De 17e-eeuwse grachtengordel bleef het aangename, veilige territorium van de gegoede burgerij. Links, bij nr. 436 staat het deftige echtpaar Van Wijckerslooth voor hun huis.
Ze staan vast en zeker te genieten van de kalme grandeur en beschaafd-levendige sfeer van het stadsleven dat zich aan hun voeten ontvouwt. Beneden op straat trekt een straatverkoper met paraplu’s hun aandacht om zijn waren aan te prijzen.Gezicht op de Houtmarkt, ongedateerd, olieverf op paneel door Hendrik Keun (1738 – 1787).
Op de gracht aan de Houtmarkt duwen twee mannen drijvende houtvlotten over het water. Achter de bomen is links de Hoogduitse of Grote synagoge te zien, rechts de Portugese synagoge of Snoge.
Dat joodse gebedshuizen hier zo openlijk in het straatbeeld aanwezig waren – in plaats van onzichtbare huissynagogen – werd beschouwd als teken van de Nederlandse tolerantie.
In een gedenksteen bij de inwijding legde men vast: ‘Dees, Godt geweijde kerck, vreest geen geweeten-dwang noch pyningen, noch dooden .. .’ De zogeheten Deventer Houtmarkt heet tegenwoordig het Jonas Daniël Meijerplein, genoemd naar de eerste joodse advocaat in Nederland.Gezicht op de Dam te Amsterdam, 2e helft 18e eeuw, olieverf op paneel door Jan Ekels (1724 – 1780).
Dit schilderij geeft een levendige indruk van Amsterdam in de 18e eeuw. De gebouwen, zoals links het Oude Stadhuis (nu het koninklijk paleis) en de Nieuwe kerk, zijn zeer gedetailleerd weergegeven. Je kunt de stenen bijna tellen. Rechts is de Waag te zien, waar wordt gehandeld en tonnen worden uitgeladen en gewogen. De Waag werd in 1808 afgebroken, toen Lodewijk Napoleon zijn intrek nam in het Paleis op de Dam en het gebouw zijn uitzicht belemmerde. Dankzij dit schilderij van Ekels krijgen we letterlijk een kijkje in de geschiedenis van de stad.Gezicht op de Berkel, Zutphen, 1888 olieverf op doek door Karel Alexander August Jan Boom (1862 – 1943).
Alexander Boom liet zich inspireren door, zoals Breitner het noemde: ‘de fijne damp’, de schilderachtigheid van de vormen en de kleuren in de binnenstad van Zutphen.
Hij schilderde de achterkant van de woonhuizen aan de Berkel, met wasvrouwen aan het werk.
Kort voordat Boom het schilderij maakte, werd een groot complex van stadswatermolens in de Berkel – op de achtergrond voorbij de Dieserbrug – gesloopt. Vanwege het toenemende stadsverkeer moest de Berkel overwelfd worden. De huidige straatnaam ‘Overwelving’ verwijst hiernaar. Van de linkeroever is alleen het ‘Leeuwenhuisje’ overgebleven. Op de rechteroever verscheen midden jaren tachtig nieuwbouw. Tegenwoordig vertrekken de populaire fluisterboten van hier voor een stadsrondvaart.De Zuiderhaven in Enkhuizen, 1868 olieverf op paneel door Cornelis Springer (1817 – 1891).
Cornelis Springer was een van de meest geliefde kunstenaars van zijn tijd. Ondanks economisch magere jaren en het verval dat overal in Nederland zichtbaar was, ‘portretteerde’ hij ons land alsof alles bij het oude was. Springer had oog voor detail, waardoor de architectuur in zijn stadsgezichten uiterst nauwkeurig is. Hij schroomde niet om elementen die hem niet bevielen buiten beeld te laten.
Ook dit 19e-eeuwse stadsgezicht laat een op waarheid berustende, maar geïdealiseerde situatie van de zuiderhaven in Enkhuizen zien. Het is alsof je je als kijker in de zeventiende eeuw waant.De Heiligewegspoort te Amsterdam in de winter, ca. 1660 – 1680 olieverf op doek door Jan van Kessel (1626 – 1679).
Een stadsvesting met zijn poorten, wallen en bolwerken was een zichtbare getuigenis van een gemeenschap van burgers of poorters die haar eigen regels opstelde, eigen bestuurders koos en burgers zelf kon berechten. De Heiligewegspoort is hier geschilderd in noordoostelijke richting, vanuit de ‘stadsvrijheid’, een gebied buiten de stadsmuur, waar het stadsrecht nog gold en dat gemarkeerd werd met limietpalen. In de middeleeuwen kwamen hier vele pelgrims de stad in op weg naar de Heilige Stede in de Kalverstraat. Rechts achter de poort ligt nu het Koningsplein. Bij de derde stadsuitleg van 1660 werd in de stadsvrijheid de Leidsestraat aangelegd naar de nieuwe Leidsepoort.Het Valkhof in Nijmegen, 1641 olieverf op doek door Jan van Goyen (1596 – 1656).
Jan van Goyen schilderde de Waal en de Valkhofburcht in Nijmegen verschillende malen. De Romeinen kenden deze strategische plek al en daarna ook de Duitse keizers en de graven van Gelre. Nijmegen was in 1591 een van de eerste overwinningen van Prins Maurits op de Spaanse overheersers. Volgens de Amsterdamse kaartenmaker Joan Blaeu werd na het beleg de Latijnse tekst ‘Et meliot est Bellicos Libertas quam Servitus’ in de stadsmuren gekerfd (‘het is beter te vechten voor vrijheid dan te leven in slavernij’).
Rond de vrede van Münster in 1648 moet dit uitzicht een krachtig beeld zijn geweest voor de jonge Republiek. De burcht werd gesloopt tijdens de Franse periode, met instemming van de bevolking die de herinnering aan autoritaire vorsten wilde uitwissen en koos voor democratie.Gezicht op Dordrecht bij zonsondergang, ongedateerd, olieverf op doek door Aelbert Cuyp (kopie naar) (1620 -1691).
Dordrecht verwierf al in 1220 stadsrechten. Het voor de handel belangrijke stapelrecht en de strategische ligging in de rivierendelta brachten de stedelingen veel welvaart.
In 1572 vond in Dordrecht de Eerste Vrije Statenvergadering plaats van de Staten van Holland, een keerpunt in de strijd tegen de Spaanse overheersing. Een paar eeuwen later wordt Dordrecht de aanvoerder van de Patriotten die de vrijheid willen heroveren op de Oranjes. Deze republikeinse revolutie zou mislukken. Deze 18e-eeuwse kopie is de linkerhelft van een groter schilderij dat de 17e-eeuwse schilder Aelbert Cuyp van zijn stad maakte en dat tegenwoordig in Ascott House in Engeland hangt.
Cuyp schilderde Dordrecht graag en vaak. Zijn werk was en is zeer geliefd in Engeland.
Er ontstond een ware Cuyp-rage en er moesten kopiisten aan te pas komen om in de behoefte te voorzien.Gezicht op Dordrecht vanaf Papendrecht, ca. 1833, olieverf op doek door Christiaan L.W. Dreibholtz (1799 – 1874).
De kunstenaar Christiaan Dreibholtz was gespecialiseerd in het schilderen van rivier- zee- en strandgezichten. Hij woonde en werkte enkele jaren in Dordrecht, de stad van zijn leermeester J.C. Schotel, en maakte er dit schilderij. We kijken vanuit Papendrecht naar de vroeg-negentiende-eeuwse skyline van Dordrecht met de markante toren van de Grote Kerk en de koepel van de Groothoofdspoort. De door Dreibholtz gekozen plek is het zogenoemde drierivierenpunt waar de Oude Maas, de Beneden Merwede en de Noord samenkomen. Hier maakte hij de voorstudies en schetsen die hij later in zijn atelier zou gebruiken bij de vervaardiging van het uiteindelijke schilderij.Ok, van de 52 schilderijen heb ik er 13 op de foto gezet. Het is maar om u een indruk te geven.
Feitelijk bestaat het Stedelijk Museum Zutphen uit twee musea. Dit tweede museum – geheten Henriette Polak – gaan we nu bezoeken.
Ai, is dit Charlotte van Pallandt geschilderd door Kees Verwey (1900 – 1995)? Dat ben ik even kwijt.De volgende zeven schilderijen zijn wel netjes voorzien van een informatiebordje.Het loopt tegen twaalven en we pauzeren met KMA. Die is hier van prima kwaliteit!We komen weer in een ander gedeelte van het museum terecht. Hier wordt de geschiedenis van Zutphen door de eeuwen heen uit de doeken gedaan. Ik laat de teksten en de foto’s voor zichzelf spreken.In de tuin staan een aantal beelden.Ok, we hebben het gezien. Dit museum is zeker een bezoek waard!
Vanuit de museumtuin zicht op het toegangspoortje en de Walburgiskerk. We hebben nog een dik halfuur voordat onze parkeerlimiet is bereikt. Aan geld terug of achteraf betalen doen ze hier niet, vooraf afrekenen is natuurlijk voordeliger voor de gemeente.Kijk, de Walburgiskerk is open, die kunnen we meteen mooi ‘meenemen’.Ai, de museumkaart is niet geldig en het bezoek is niet gratis (€5,- p/p). Hm, de Librije kost weer extra centjes, bovendien hebben we daar geen tijd voor. Overigens, de Librije is niet dat eettentje van Jonnie en Thérèse, dat zit in Zwolle. De Librije in Zutphen is een openbare bibliotheek uit de 16e eeuw.
Eerst de korte geschiedenis van de kerk.
In de 11e eeuw bouwde de bisschop van Utrecht hier een grote Romaanse kerk naar het model van andere Utrechtse kerken. Boven het huidige koor en de wanden van de transepten zijn daar nog delen van bewaard gebleven.
In de 13e eeuw werd deze kerk verbouwd in Keulse Romano-Gotiek. Het koor en de transepten werden overwelfd en het schip werd nieuw gebouwd.
In de 14e eeuw werden de kooromgang en Raadskapel gebouwd. In de 15e eeuw werden eerst de zijschepen en later de dwarskapellen gebouwd. Tenslotte ontstond aan de noordzijde het Maria-portaal. In de 16e eeuw werd de Librije toegevoegd.
Sinds 1591 is de kerk in gebruik voor de protestantse eredienst. In 1637 kreeg de toren de huidige barokke spits. Deze is na de torenbrand van 1948 opnieuw opgebouwd.
De kerk is eind 19e eeuw ingrijpend gerestaureerd onder leiding van de neogotische architect P.J.H. Cuypers. Na de Tweede Wereldoorlog is de oorlogsschade hersteld.
Van 1970 tot 1998 is de kerk opnieuw gerestaureerd.
Dit is de Credokapel, ik vind die foto-uitstalling maar niets.Het Bader-Timpe orgel is gebouwd in 1637 en begin 19e eeuw uitgebreid.
Op het rugpositief de wapens van het graafschap Zutphen, het hertogdom Gelre en de stad Zutphen.Grafmonument Van Everhard van Heeckeren en zijn vrouw (1706).
Links een muurschildering: de vier kerkvaderen (St. Augustinus, St. Ambrosius, St. Hiëronimus en St. Gregorius) en een heilige.Er liggen hier heel wat ‘Rijke Stinkerds’ begraven.Muurschildering ‘De legende van de drie levenden en de drie doden’. Drie prinsen rijden tijdens een feest het bos in en ontmoeten daar drie doden: ‘Wat gij zijt waren wij, wat wij zijn zult gij worden. Mens, gedenk te sterven!’Tekstbord met het Onze Vader en de Geloofsbelijdenis. Omlijsting uit 1610.
De borden zelf zijn mogelijk ouder.Het interieur.De preekstoel is uit de 17e eeuw. Aan de kuip een gotische lessenaar. De voet is uit de 19e eeuw.Het plafond is wel bijzonder.De Gotische kaarsenkroon is einde 14e eeuw. Op de onderste rand de namen van de apostelen, Jezus en Maria. Deze symboliek wijst op het Hemels Jeruzalem.Muurschildering Kruisiging met aan weerszijden St. Michael (links, met weegschaal) en St. Jacobus (rechts met staf).Deksel van een sarcofaag mogelijk van Graaf Otto I van Gelre en Zutphen. Hij gaf Zutphen stadsrechten in 1190. Hij overleed op 25 november 1207.Koperen doopvont uit 1527. Gegoten door Gielis van den Eynde te Mechelen (België).Ok, gezien en de parkeertijd loopt af. Op naar ‘De Hoofdige Boer’, waar we tegen drieën arriveren.We worden hartelijk en professioneel ontvangen. We krijgen de sleutel van kamer 20 en die ziet er goed uit. We zetten de weekendtassen op de kamer en lopen naar beneden, naar de lounge. Kijk, de bar ziet er goed uit.Daar bestellen we thee, daar waren we wel aan toe. Ik loop naar het terras dat in een grote tuin is gevestigd. Hm, wel een bijzonder beeld.De tekst is van A.C.W. Staring.Tja, het kwam me al zo bekend voor. Ik ben hier meer geweest en het klopt. Tijdens het lopen van het Graafschapspad (juni 2013) heb ik hier een cola genuttigd.Informatie over het dorp Almen.Terug in de lounge pak ik De Telegraaf, het is tenslotte oorlog. Kijk, zo’n krant voegt aan informatie eigenlijk niets toe. De oorlog is ‘voorpagina’-nieuws op de radio en op internet. En dat is gratis!
Hm, morgen stadswandelen in Zutphen. Het gidsje is door de VVV gratis naar ons huisadres gestuurd, waarvoor hulde! Het gidsje lees ik grondig door om morgen niet voor verrassingen te komen staan.
Het loopt tegen vijven en op de kamer kijken we naar het journaal. Het is tenslotte oorlog. Een uurtje later lopen we naar het restaurant.Zoals ongetwijfeld bekend boeken we het liefst een hotel mét een restaurant. Om er nog eens op uit te gaan voor het diner zien wij niet zitten. Wij hebben een zogeheten weekendarrangement geboekt, met het ontbijt en het diner inbegrepen. Dat diner betreft een driegangen ‘keuze’-menu. Hm, dus niet zoals gebruikelijk een door het hotel samengesteld diner? Op het menu – internet – staan voordelige gerechten, maar ook wat duurdere. Nou ja, we zien het wel.
Ik bestel een rode huiswijn en deze bekomt mij heel goed. Tevens krijgen wij de keuzemenu-kaart. Ai, nu is het duidelijk. We kunnen gewoon kiezen van de kaart en voor de duurdere gerechten wordt een kleine meerprijs in rekening gebracht. Mooi, dit is een prima systeem.
We bestellen als voorgerecht gevogelte-bouillon met kip en verse kruiden. Hm, zo te horen is de varkensribeye geen spareribs (wat ik gehoopt had), maar een karbonade. Dat had ik natuurlijk kunnen weten.
Nou, dat soepje bevalt ons prima.De Black Angus biefstuk geserveerd met bospaddenstoelen en een kruidenjus komt door, mét de aardappel- en groentegarnituur.Orchideetje heeft de winterkabeljauw (oftewel Skrei-lions) met mosterdsaus besteld (geen foto). Beide smaken prima.
Als dessert kies ik voor de Dame Bleue, vanille roomijs met warme bosvruchten en slagroom. Nou, ’t is een hele hap en buitengewoon lekker.Sowieso prima gegeten en de bediening is zeer attent. Tegen achten lopen we naar de kamer om het journaal tot ons te nemen. Het is tenslotte oorlog. We bereiden zelf thee op de kamer en kruipen er tegen tienen in. We hebben een drukke dag achter de rug.