Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Noaberpad van Bad Nieuweschans naar Ter Apel
Donderdag 14 november t/m zondag 17 november 2013

Donderdag 14 november 2013
Bad Nieuweschans – Bellingwolde
Ruim twee maanden heb ik niet gelopen. Hielspoor (links) was het probleem. Zou het gekomen zijn van mijn nieuwe Meindls en nieuwe inlegzolen? Ik had ze toch aardig ingelopen. Nou ja, achter sommige dingen kom je toch niet.
In eerste instantie wilde ik B&B’s boeken en met een lichte rugzak gaan lopen. B&B’s kon ik wel vinden, maar niet bij allemaal bevond zich op ‘loopafstand’ een restaurant.
En bovendien, mocht het niet gaan, dan zit ik vast aan de gereserveerde B&B’s.
Dus toch maar met de tent. Mocht het dan niet gaan, dan kan ik zondermeer de bus pakken. Oh ja, dat betekent alleen lopen, ik wil niemand duperen.
Voordeel van mijn onvrijwillige stop is dat mijn pacemaker ook twee maanden de tijd heeft gehad om aan mij te wennen (en andersom natuurlijk). De linkerschouderband van mijn rugzak loopt precies over mijn pacemaker, maar ik voel er niets van. Toch wel een vakman, mijn cardioloog.
Over hielspoor gesproken, op internet lees ik dat het een langdurige (één à twee jaar) kwaal kan zijn. Ik hoop toch echt dat ik er vanaf ben.
Vanmorgen wilde ik mijn INR nog bepalen. Ik prik sinds kort zelf en meet mijn bloedstolling. ’s Morgens lukt het meestal niet, mijn vingers zijn te koud en niet goed doorbloed. Ik kreeg dus ‘error 5’, dat betekent te weinig bloed opgebracht op de teststrip (à €5,- per stuk!). Ok, zondagavond probeer ik het opnieuw. Mijn stolling is redelijk stabiel (gelukkig!), dus slik ik gewoon de huidige dosering door. Toch moet ik hier serieus mee omgaan, bloedstolling is beslist geen grap.
Tijdig doe ik mijn rugzak om en loop naar het station. Oeps, mijn bidon chocomel staat nog in de koelkast! Terug, ik heb tijd genoeg.
Het is bewolkt, de wind is zuidelijk. Vanmiddag is er kans op regen. Van vrijdag tot en met zondag ziet het er redelijk uit. In elk geval blijft het droog met kans op een beetje zon. Sowieso blijft de temperatuur (ver) boven nul.
De trein is mooi op tijd en ik begin met de ‘Metro’. Brazilië opent jacht op Nederlandse toeristen, kopt de voorpagina. Dat is niet zo best. Daar ben je dus ook al niet veilig.
Het valt mee, de Brazilianen zijn uit op de Nederlandse portemonnee. Die wordt niet ‘gerold’ (hoop ik dan maar), ze willen het eerlijk verdienen. Het WK voetbal moet het startsein vormen. ‘WK voetbal’, dat hebben we toch net gehad? Is het in 2014 weer zover?
Een Rotterdamse wethouder is met de dood bedreigd. Dat is de laatste jaren gemeengoed geworden. Tja, de aanschaf van een (vuist)vuurwapen ligt moeilijk in Nederland. In Utah is een beetje wethouder bewapend (met een Magnum en dat is geen ijsje).
Op pagina twee gaat het verder over de Oranjefans. Dat ‘nieuws’ sla ik ongelezen over.
Sheryl Lynn Baas, voormalig miss Nederland en half Filipijnse is blij dat haar familie de natuurramp ongedeerd heeft overleefd. Ze gaat zich inzetten om geld in te zamelen.
Ik vrees dat Nederland niet meer zo vrijgevig is als een aantal jaar geleden.
De NS krijgt nog vijf jaar om zijn leven te beteren. Vijf jaar! Tegen die tijd zit er weer een ander kabinet, dat er weer heel anders over denkt. Wat mij betreft mag DB Bahn (http://www.bahn.com/i/view/NLD/nl/index.shtml) de boel zo overnemen. De website spreekt al Nederlands.
Bijna de helft van de kinderen in Israël wordt fysiek, emotioneel of seksueel misbruikt, blijkt uit onderzoek. Hoe zou dat in Nederland zijn? Ik vrees dat het niet afwijkt van de Israëlische situatie.
Een drieluik van de kunstenaar Francis Bacon heeft tijdens een veiling in New York 142 miljoen dollar opgebracht. Dit is het duurste kunstwerk ooit geveild. Het is gekocht door een dochter van de voormalige emir van Quatar. Tja, daar hebben ze geld als water (olie). Ik vind het maar een prutsschilderij en ik zou het niet in huis willen hebben. Francis Bacon is in 1992 overleden, dus zelf wordt hij niet beter van de veiling. Hm, de ‘Fyra’ krijgt een nieuwe naam. Hij heet volgend jaar de ‘Intercity Direct’. Er komt een eigen incheckpaal, het zal wel een dure grap worden. Wat lees ik: wordt NS Hispeed eind van het jaar opgedoekt? Nou, ik bestel mijn kaartjes wel bij DB Bahn. Die NS kan me wat.
Van de Zwarte Piet-outfits is al meer dan 20% meer verhuurd dan vorig jaar. Zou dat door de ‘Zwarte Piet’ rel komen?
Verder entertainment, dat geloof ik wel.
In Zwolle stap ik over op de Intercity naar Groningen. Wat nu? Er wordt iets omgeroepen, maar de gestreste conducteur kan ik niet volgen. De studente (psychologie) tegenover mij heeft het wel verstaan. Er is een wisselstoring en tegen dat we in Assen zijn staan er bussen gereed. We moeten rekenen op een uur vertraging. De studente is er niet blij mee, ze moet naar college. Ik ben er ook niet blij mee, het betekent dat ik de beoogde wildkampeerplek vanmiddag niet kan halen. Is er nog een alternatief? Of zal ik op huis aangaan? Tja, dat is ook zowat.
In Assen spoed ik mij naar de gereedstaande (voorste) bus. Na vijf minuutjes rijdt hij weg. Het regent trouwens. Assen uit, dan de autoweg en dan weer Groningen in. Het gaat vlot, maar de bus verliest het van de trein. Precies om 11.28 uur sta ik voor het station.Het boemeltje van Arriva is zes minuten geleden vertrokken. Om 12.22 uur ben ik de eerste. Om de wachttijd te doden geniet ik een espresso doppio bij de Starbucks vestiging. Die kost mij €2,55. De bedienende jongeman is zeker opgeleid in de States, want hij is uitermate vriendelijk. Op zijn vraag of ik er nog iets lekkers bij wil geef ik een ontkennend antwoord. Ik heb een lunchpakket van huis meegenomen en dat ga ik hier (stiekem) nuttigen. Als ik met mijn espresso naar mijn tafeltje terugloop zie ik dat er een chinees/japans/koreaans/… meisje is gaan zitten. Ze had mijn rugzak zeker niet gezien. Volgende keer zal ik een handdoek over mijn stoel draperen. Of een bordje ‘gereserveerd’ neerzetten. Ik moet er thuis nog eentje hebben liggen. Sowieso is ze zeer modieus gekleed, dat zie ik zelfs. Ai, ze gaat even naar een ander album op haar iPhone 5s in goud. Oeps, dat ding kost (afhankelijk van het geheugen) tussen de €699,- en de €899,-.
Ze gaat er achteloos mee om, ze zal hem wel niet zelf betaald hebben. We zijn er nog niet, uit haar handtas tovert ze een iPad mini tevoorschijn. Zou ze het nieuwe Retina model hebben? Dat kan ik niet goed zien en ik zal het maar niet vragen. Ze zijn er in vier (geheugen)smaken en kosten tussen de €389,- en de €659,-. Ok, dan heb je wel wat.
Ze heeft er meteen een Powerbank van 5200 mAh bij aangeschaft. Het ding zit nog in de doos. Ach, zo’n Powerbank heb je tegenwoordig al voor een paar tientjes. Intussen bladert ze verveeld door een dik modetijdschrift. Zou ze ook het boemeltje van Arriva naar Bad Nieuweschans moeten hebben? Dan kunnen we samen verder reizen.
Ik stap maar eens op. Een toilet hebben ze niet bij de Starbucks, dat moet verderop en het kost me €0,50. Ik word vandaag wel op kosten gejaagd! Kijk, daar staat mijn trein. Hij gaat naar Leer, nooit van gehoord. Inmiddels is het droog, daar ben ik wel blij mee. Ik stap de trein in en loop achteloos naar het volgende compartiment. Daartoe loop ik door een gangetje met links en rechts wit metalen panelen. Oeps, daar zitten de motoren achter. Zijn dat diesel-elektrische motoren? Ze zullen ze – hoop ik – toch wel goed afgeschermd hebben? Mijn pacemaker kan door elektromagnetische straling gedeprogrammeerd worden. Als ik even rustig zit tel ik mijn hartslag. Exact 60 slagen per minuut, dat klopt! Tot heden heeft de conducteur zich in geen enkele trein bij mij gemeld. Tja, als er problemen zijn trekken ze zich terug in hun ‘hok’. Wel ben ik intussen al driemaal aangesproken en kreeg ik te horen 1) dat ik er dapper uitzie, 2) dat mevrouw zelf ook een Bergans rugzak heeft, 3) of ik ga wandelen.
Om 13.08 uur sporen we Bad Nieuweschans binnen. De trein gaat niet verder wegens werkzaamheden. Er staat een bus. Gelukkig, ik ben er.
Net buiten het station staat een nagenoeg onleesbare handwijzer van de LAW. Links- en rechtsaf loopt het Wad- en Wierdenpad, dat hoop ik volgend jaar te lopen. Linksaf loopt de E9 naar het Franse Lorient en rechtsaf naar het Poolse Gdansk. Tenminste, dat staat in mijn wandelboekje van de Europese Lange Afstand Wandelingen. Op internet lees ik dat E9 start in het zuiden van Portugal en doorgetrokken is tot Estland. Hoeveel kilometer de E9 telt is niet bekend. Als je hem gaat lopen neem dan witte en rode verf mee. Grote delen van de E9 zijn niet gemarkeerd en erger… nog niet verkend!
Rechtsaf loopt het Noaberpad naar het Duitse Kleve, dat ligt hier 415 kilometer vandaan. Er staat hier ook een groen metalen bord. Kijk, als ze hier nu eens de afstand tot Kleve hadden vermeld, dat had meer indruk gemaakt. Het Wad- en Wierdenpad meet ongeveer 120 kilometer. Van het boekje mag ik om Bad Nieuweschans heenlopen of er doorheen. Ik kies voor het laatste, ik ben nog nooit in Bad Nieuweschans geweest. Daar staat een mooie muziektempel. Zou er hier ’s zomers nog iets georganiseerd worden? Net zoals in Bredevoort? Van het bladruimen wordt wel werk gemaakt. Op de hoek staat dit fraaie huis. Er zit wel een boel onderhoud aan vast. In 1628 is hier een ‘nieuwe schans’ gegraven. Tjonge, ik zie me al staan in de modder met een schep en een (houten) kruiwagen. Er staat een indrukwekkend kanon, was er ook een wachthuisje? In de 19^e eeuw zijn de wallen van de stervormige vesting grotendeels ontmanteld.
Bad Nieuweschans (‘Bad’ is in 2009 toegevoegd teneinde meer Duitse bezoekers naar het kuuroord ‘Fontana’ te trekken) oogt op de kaart als een gewoon dorp. Een rondje over de ‘wallen’ is er dus niet bij.
Ik loop het dorp uit, onder de A7 door en het Groningse platteland strekt zich voor mij uit. Het is droog, maar wel erg nevelig. Het is niet anders. Iets verder is de Bonerschans. Ook hier is weer veel graafwerk verricht. In het wandelboekje wordt de Bonerschans niet genoemd, ik vind dat wel een omissie. Verder langs het Vereenigd- of B.L. Tijdenskanaal. In het gehucht Booneschans staat dit fraaie huis. Meteen steek ik de brug over en loop aan de andere kant verder. De aarden wal rechts van mij oogt als een schans. Ook deze wordt in het wandelboekje niet genoemd en op de topografische kaart staat hij niet eens aangegeven. In het gehucht Den Ham sla ik rechtsaf. De Groninger (tarwe)boeren hebben gouden tijden gekend, en dat lieten ze goed merken. Die gouden tijden zijn sinds lang voorbij. Deze boerderij is verpauperd en tot overmaat van ramp is deze boom laatstelijk omgewaaid. De boom heeft in zijn val de linkerhoek net geraakt. En nu maar zien dat de verzekering betaalt. Tegen half vier loop ik de vesting Oudeschans in. Oudeschans is in 1593 door Willem-Lodewijk van Nassau aangelegd op de plek waar de Westerwoldsche Aa in de Dollard uitmondde. Een strategisch punt dus. Hier zijn de wallen nog intact, maar gezien de tijd laat ik een wandeling over de wallen achterwege. Ik wil hier water halen en twee kilometer voorbij Oudeschans in het bos een kampeerplek zoeken. Kijk, een B&B annex restaurant. Eens kijken of ze koffie hebben (en water natuurlijk). Binnen zitten drie mannen aan een pilsje en ze spreken me aan. Ik ga er – gezellig – bij zitten. Hoe komen we daar nu op, één van de mannen heeft in Canada gewoond en veel gewandeld. Overal werd hij uitgenodigd en kon hij zijn tentje opzetten. Tja, dit soort gastvrijheid vind je niet in Nederland. Toch wel, ik mag in zijn bos mijn tent opzetten, beter nog, ik mag mijn tent in zijn boomgaard voor zijn tuinhuis opzetten. In het tuinhuis kan ik water pakken, naar de wc en als ik wil zelfs onder de douche. Ik aarzel even, maar neem het aanbod dan graag aan.
Ik loop Oudeschans nog even in, maar voor een bezoek aan het museum ontbeert mij de tijd. Waar stond deze boerderij ook alweer? Mijn foto-gps heeft het coördinaat niet opgeslagen. In elk geval is de boerderij verlaten en dichtgetimmerd. Van deze molen is het gps-coördinaat ook niet opgeslagen, maar molens vind ik in de molendatabase. Ik loop al in Bellingwolde en dit is de Veldkamps Meul’n uit 1855. Het is een korenmolen (hoe kan het ook anders) en maalvaardig. Rond kwart voor vijf loop ik de boomgaard in en tien minuutjes later staat mijn tent. Tjonge, dit is geen tuinhuis, maar een complete bungalow. Ik vul mijn bidons en zie dat het er binnen piekfijn uitziet. Er liggen visitekaartjes en ik begrijp dat deze bungalow te huur is (http://vakantiewoningbellingwolde.nl/). Nou, aanbevolen en wie weet kom ik weerom.
Arie Willem nog bedankt voor de gastvrijheid!
Zoals gebruikelijk geniet ik een soepje en een Knorr-maaltijd, ditmaal begeleid door een rode Panini uit Sicilië. Hm, een redelijk wijntje, maar het was ook niet zo’n dure. Ik bel even naar Orchideetje en vertel dat ik riant en veilig sta. Ik heb er ongeveer 14 kilometer opzitten en kruip tegen zevenen in de slaapzak.