Vrijdag 24 augustus 2012
Amersfoort – Hollandsche Rading
Gisteravond hoorde ik rond elf uur luide discomuziek. Na tien minuten hield het gelukkig op. Mijn tent is redelijk vrij van condens, dat scheelt vandaag gewicht. Na de thee en de havermoutse pap breek ik de boel af en loop naar de ingang van de camping. Na even wachten komt Sjef aanlopen. Vanaf nu lopen we met zijn tweeën, dat is wel zo gezellig. Hier op de zogeheten ‘Korte Duinen’ lopen schapen.Zuid van ons ligt Soestduinen, zelf lopen we door het natuurgebied ‘Lange Duinen’.Afwisselend lopen we door bos en zandverstuivingen.Hier en daar staat een plukje hei. Inmiddels is het 20 graden in de plus en mijn T-shirt kan uit, mijn blouse houd ik aan.Opnieuw bos en hei.Zuid van ons ligt Den Dolder en de psychiatrische inrichting. We zien er niets van. Wel zien we een golfterrein. Kijk, daar hebben ze altijd prima koffie met iets erbij. Helaas, het restaurant is gesloten, ’t is zeker vakantie.

Tja, wie verzint nu deze tekst. Zou dat nu helpen tegen, nou ja, tegen wat?In elk geval hebben we nog steeds geen koffie gehad, en het is al dik na elven. We steken de N234 over en zowel links als rechts bespeuren we niet iets dat op een restaurant lijkt. We lopen het bos in en tot onze verbazing staat daar een tafeltje met stoeltjes. Water zit er in de flessen en er is aanlenglimonade. We mogen ons hier even verpozen. Met mijn brandertje bereid ik heet water en geniet even later van de oploskoffie met (van huis meegenomen) boterkoek.Toevallig komt even later de mevrouw aanlopen die dit hier verzorgt. Ze zet nog een bord neer waarop staat dat wandelaars welkom zijn. In de States noemen ze zo iemand een ‘Trailangel’.Een half uurtje later ontwaren we ons eerste restaurant van vandaag. Tja, nu hoeft het niet meer en we lopen meteen door.Nog wat verder is een boerenlandwinkel. Sjef koopt een fles biologisch sap, zelf zie ik niets van mijn gading.Zo’n dode boom stikt natuurlijk van het leven. Jarenlang gaat het goed, maar pas op, een dode boom kan spontaan ter aarde storten.Is dit nu een paddenstoel of een zwam. Wie het weet mag het zeggen.Hier zijn vrijwilligers bezig om het bos te ontdoen van: bospest. Eigenlijk heet dit gewas ‘Vogelkers’. Hier staat het bos er werkelijk stikvol mee en dat is ook precies wat vogelkers doet. Het verstikt uiteindelijk alle andere bomen. Een paddenstoel. Nog 1,5 kilometer naar Hollandsche Rading. Wij lopen niet de kortste weg, voor ons is het nog een kilometer of twee. Feitelijk lopen we tot nu toe door de bossen. Dit is dan ook het gebied van de Utrechtse Heuvelrug. Tegen drieën steken we het spoor bij Hollandsche Rading over. Pal naast het station staat een nogal onooglijk restaurant. Een koffiehok eigenlijk. Ik meen dat er verderop een beter restaurant zit, maar dit vind ik ook prima. Belgisch bier hebben ze niet, maar een Hertog Jan smaakt ook prima. We hoeven niet zo ver meer, bij mij zakt een biertje meteen in mijn benen. We stappen weer op en even verder is inderdaad het restaurant dat ik in gedachten had. Is het nog gesloten? Het terras is sowieso leeg. Nee, dit zou het niet geweest zijn. Ik weet niet welk ras koeien dit is, maar ze zien er zeker vlezig uit. Ai, we lopen langs de ingang van de Korporaal van Oudheusdenkazerne. Toentertijd zat hier de Marine Opleiding, maar eind jaren ’70 werd de kazerne overgedragen aan de Koninklijke Landmacht. Het OpleidingsCentrum Militair Geneeskundige Dienst (OCMGD) werd hier gevestigd. Zou dat hier nog steeds zitten? Veel activiteiten bespeur ik niet, ’t is zeker vakantie. Tegen vieren lopen we camping Zonnehoek op. Da’s ook wat, de zon heeft zich het laatste uurtje teruggetrokken achter de wolken.
Het moet mij van het hart, maar deze camping ziet er enigszins verlopen uit.
Overal woekert het onkruid en links en rechts van het restaurant mag er gesnoeid worden. Een wat oudere man (65+?) zwaait hier de scepter. Ach, hij vraagt slechts €7,- p/p en daar komt straks nog €0,50 bij voor de douche. Dat valt alleszins mee. Ik heb het idee dat deze camping te koop staat en dat er zo min mogelijk aan gedaan wordt. Een bord ‘Te Koop’ zie je natuurlijk nooit staan, campings worden aangeboden in het RCN-magazine.
In elk geval kunnen wij terecht op het trekkersveldje en al snel staat mijn tentje.
We hebben er 25.25 kilometer opzitten, toch niet slecht. Zoals gewoonlijk begin ik met een bekertje wijn (Shiraz), gevolgd door kerriesoep en dit keer de Al pesto van Knorr.
Tegen zevenen begint het een beetje te regenen. Ik ben al helemaal gereed en kruip de tent in. Van ons voornemen om nog iets te drinken in het restaurant komt niets terecht.