Lieve lezer(essen)s van onze wandelavonturen,

Reisverslag LF9 NAP-route per fiets van Breda naar Zwolle

Vrijdag 6 juni 2014
Breda – Gorinchem
Even vooraf
De Pinksterdagen dienen zich aan en we gaan starten met de LF9 NAP-route (http://www.nederlandfietsland.nl/landelijke-fietsroutes/overzicht-lf-routes/lf9-nap-route).
De NAP-route loopt van Breda naar Bad Nieuweschans en telt 445 kilometer. Dat is wat veel van het goede. Wij fietsen in vier dagen van Breda naar Zwolle. Tenminste, dat nemen we ons voor.
Ik begin met een stukje tekst van genoemde site om duidelijk te maken wat het begrip ‘NAP’ inhoudt:

De LF9 NAP-route heeft een bijzonder thema: het NAP (Normaal Amsterdams Peil). Deze lange fietsroute volgt globaal de kustlijn die ontstaat als alle dijken en duinen wegvallen. ‘Beachresort Breda’, ‘Amersfoort aan zee’ en ‘terpstranden’ in Groningen zouden dan werkelijkheid worden. Met die wetenschap zul je deze tocht niet alleen op een hele markante manier beleven, maar ervaar je ook hoe afwisselend die denkbeeldige kust is. Af en toe duikt de fietsroute de zee in, met name in Flevoland, of klimt deze juist de hoogte in, zoals bij de Havelterberg en de Utrechtse Heuvelrug.
Je doorkruist een keur aan landschappen: bossen, zandverstuivingen, heidevelden en het weidse rivierengebied met vestingstadjes als Gorinchem en Woudrichem. In totaal fiets je door negen provincies en passeert boeiende steden als Groningen, Amersfoort en Utrecht.

Tja, wat is wijsheid. Het weerbericht van 31 mei ziet er voor de Pinksterdagen niet al te rooskleurig uit. Elke dag wachten ons regenbuien. Maar ja, we moeten nu wel B&B’s of hotelletjes boeken, anders is alles volgeboekt. Uit onderzoek blijkt dat door de crisis steeds meer mensen de Pinksterdagen in eigen land doorbrengen en uit eigen ‘onderzoek’ blijkt dat veel pensionado’s hun spaargeld aan het opmaken zijn (voordat de regering dat doet). Bovendien is het erg ‘zuur’ als je je spaargeld te zijner tijd aan de zorg moet spenderen terwijl het voor de ‘big spenders’ gratis is.
Nou, het klopt wel, Orchideetje is een aantal avonden zoet met het boeken. Uiteindelijk hebben we alle dagen onderdak.
Op 2 juni komt het goede nieuws, het wordt tropisch tijdens de Pinksterdagen. Hm, dat is weer wat veel van het goede. Op 4 juni ziet het er weer heel anders uit. Vrijdag en zaterdag ziet het er goed uit, regen op zondag kan niet waar zijn en maandag gaan we op huis aan. Nu gaan we echt op pad.
Vrijdagochtend is het ‘stressig’ om tijdig op het station te staan. Daar blijkt Orchideetje haar OV-chipkaart te zijn vergeten. We racen naar huis om dat ding op te halen. Net op tijd kunnen we inchecken en papieren kaartjes voor de fietsen pinnen. Dat kan nu nog, vanaf 7 juli moet je fietskaartjes ‘laden’ op je OV-chipkaart. Dat is nogal omslachtig. Nu kun je in één actie een aantal fietskaarten tegelijk printen. Straks moet je op elke OV-chipkaart een fietskaart laden. Volgens mij doen ze het zo ingewikkeld om het meenemen van fietsen in de trein te ontmoedigen.
Het is onbewolkt, zonnig en 18 graden in de plus. Het begin is goed in elk geval.
De trein zit aardig vol, tja, vrijdag voor Pinksteren. Gelukkig is er plaats genoeg voor onze fietsen (met achtertassen). Eerst maar even de Metro doorkijken. Oeps, er zit een immens dikke modebijlage bij, die kan ongelezen in de prullenbak. Wat ziet mijn oog? Ze hebben papieren afvalzakjes opgehangen. Nodig is dat niet, de trein is schoon. De staking van het schoonmaakpersoneel is zeker voorbij. De Metro kan ook in de prullenbak, er staat niet echt iets interessants in. Het journaille is zeker ook op vakantie.
Overigens, dochterlief heeft met haar vriend mijn website aangepast aan de iPad en de iPhone. De inhoudsopgave was voorheen pas zichtbaar na een x-aantal reisverslagen.
Dat was niet zo handig. Nu staat de inhoudsopgave bovenaan, maar wel aan de rechterkant (voorheen aan de linkerkant). Er worden nu drie reisverslagen ‘geladen’ in plaats van tien. Dat werkt sneller en het scheelt mogelijk dataverkeer. Let wel, ik moet daarvoor betalen!
De kopfoto is verwijderd, dat was eigenlijk een ‘probeersel’. Het staat wat kaal, mogelijk kan er nog een kopfoto op, maar dan moet ik wel iets geschikts vinden.
Na tweemaal overstappen bereiken we Breda. Tjonge, ze zijn hier goed bezig. Zo te zien wordt er een compleet nieuw station uit de grond gestampt. Was dat nodig?
In Breda gaan we op spoor 2 op zoek naar de lift. Helaas, deze is alleen te bedienen met een sleutel. Ook de conducteur kan ons niet helpen. Hij zal er melding van maken, tja, dat schiet lekker op. Nu moet ik twee zware fietsen behangen met fietstassen een steile stalen trap afsjouwen. Daarbij goed opletten dat ik niet onderuit ga en de ketting vrij houd van mijn schone broek. De NS wordt bedankt!! En daar betaal je nu tweemaal €6,- voor. Hoe moet dat trouwens met een rolstoel? Ik ga een klacht indienen.
Ik start mijn GPS op en we fietsen naar knooppunt 80. Daar begint de NAP-route. Onderweg genieten we koffie en een broodje bij een lunchroom. Inmiddels is het 23 graden in de plus. Het lijkt wel vakantie.
Kijk, deze borden moeten we volgen. Dat werkt bijna altijd goed, maar feitelijk fiets ik op GPS. De NAP-route heb ik geladen van de LF-site. Voor de zekerheid heb ik de basiskaart fietsroutes op mijn stuurtas. Bovendien een kompas en een kilometerteller. Aan verkeerd fietsen heb ik een hekel.
Eerst fietsen we min of meer langs het spoor en dan richting Teteringen. Ik ken het hier, ik ben hier eerder geweest. Hm, ik zie rood-witte markering. Het Hertogenpad ‘loopt’ hier en dat heb ik erop zitten. Deze boerderij heb ik toen ook al op de foto gezet. De vaart zit erin en het weer is prima. Waar zijn al die andere pensionado’s? We zijn de A27 overgestoken en fietsen nu door de boswachterij Dorst. Hier zijn ze ‘nieuwe’ natuur aan het creëren, ik noem het kaalslag en geldverspilling. Kijk wat een riante brandtoren! Er staat nog een bordje bij, wel zo informatief. Tja, de LAW-wandelgidsen staan bol van de informatie, maar bij de LF kun je alleen de basiskaart bestellen. Hier liggen een aantal voormalige leemputten, weet ik uit de LAW-wandelgids. Toentertijd werd hier gerecreëerd, maar de kleedhokjes zijn opgeruimd en de parkeerplaats is teruggeven aan de natuur. Staatsbosbeheer heeft in een vlaag van verstandsverbijstering een vijftal ‘kunstobjecten’ gecreëerd. Ze nemen het zelf niet serieus, want op een – onduidelijk – informatiebord worden het ‘Folies’ genoemd. Hier ‘fietsen’ we langs het riviertje de Donge. Het is maar een weet. Hier aan de Lage Weg heeft een snoodaard afval gedumpt. Zou het een inwoner van Waspik zijn geweest? Dat ligt iets verder. De gemeente zal het wel weer opruimen en dat betalen we met z’n allen. Nou bedankt! Een monument! Even kijken. Ai, hier is tijdens WO-II hevig gevochten. Duizend doden en gewonden waren er te betreuren tijdens de Strijd om Kapelsche veer. Zijn ze hier zuid van de Bergsche Maas ook al bezig om ruimte te creëren om water te bergen? Sowieso boffen we maar met onze Koning die – op de achtergrond – druk bezig is met de uitvoering van zijn watermanagementplannen. Met het pontje gaan we over, dit kruisertje mag voor. Orchideetje let goed op. Zo, de eigenaar van deze villa heeft zijn schaapjes op het droge. Dat busje is van een firma die doet in aardwarmte-pompen. Zo kan hij wel weer. Vitamines moeten we hebben. En iets kouds om te drinken, het is 23 graden in de plus. Bijna tropisch dus. Aan de noordkant van Dussen (met je neus ertussen), staat Kasteel Dussen.
Het kasteel kent een bewogen geschiedenis. In 1393 werd de toenmalige ‘donjon’ verbouwd tot kasteel. De Elisabethsvloed in 1421 veranderde het kasteel in een ruïne. In 1456 werd begonnen met de wederopbouw. De Spanjaarden en daarna de Fransen hebben het kasteel in bezit gehad. Carmelitessen hebben er gewoond en een Belgische adellijke familie. In 1935 is het kasteel aangekocht door de gemeente Dussen en van 1954 tot 1997 was het in gebruik als gemeentehuis. Momenteel exploiteert het Monumenten Fonds Brabant het kasteel. Inmiddels zijn we weer een heel stuk verder. Hier fietsen we langs de Afgedamde Maas. Ik heb hier al eens gelopen.

Als we Woudrichem in fietsen zien we meteen de korenmolen ‘Nooit Gedagt’ uit 1995. De oorspronkelijke molen uit 1662 werd door terugtrekkende Duitse troepen opgeblazen. Vanaf 1972 zijn er plannen gesmeed om de molen te herbouwen. Uiteindelijk werd gestart met de herbouw in 1990. Ik meen dat dit de Hoogstaat is, best een leuk straatje, maar jammer van de geparkeerde auto’s. Wij fietsen de NAP-route, maar de LF12 van Maassluis naar Nijmegen ‘loopt’ hier ook. Nabij het haventje staat deze gedenksteen. Tijdens de watersnoodramp in 1953 heeft het water hier helemaal niet zo hoog gestaan. Elders wel! In 1993 en 1995 heeft het water erg hoog gestaan. Ik kan me daar niets van herinneren. Voor onze neuzen stroomt de Merwede. Het is niet anders. Het is 17.15 uur en de pont gaat 17.30 uur. Kijk, daar komt hij al aan. Tja, wat is dit eigenlijk voor een ‘pieremegoggel’? Ik heb ze al meer gezien. Dat zeiltje, is dat voor de stroomlijn? Gorinchem ligt een stukje naar het westen, dus moeten we een stukje stroomafwaarts. Na een kwartiertje kunnen we van boord. Op naar onze B&B, maar eerst komen we langs de Grote Kerk uit 1851. Voorheen stond op deze locatie een kerk die dusdanig beschadigd raakte tijdens beschietingen in de winter van 1813-1814, dat hij moest worden afgebroken. De Sint-Jans toren uit 1450 is 67 meter hoog en bleef behouden. Hij staat wel 1,5 meter uit het lood. De B&B heeft de enigszins overdreven naam: ‘Hotel Klein Loevestein’ (http://www.kleinloevestein.nl). We fietsten er al tweemaal aan voorbij tot we het bordje links van de huisdeur ontwaarden. Sowieso worden we hartelijk ontvangen en krijgen een mooie kamer. Je moet hier wel redelijk goed ter been zijn, want een lift is er niet. De fietsen kunnen veilig in een soort gangetje. Op mijn kilometerteller zie ik dat we er 60 kilometer hebben opzitten.
Zullen we meteen op de warme hap uit? Daartoe steken we het parkeerterrein ‘Kazerneplein’ over. Van 1826 tot 1969 stond hier de Willemskazerne. Gorinchem was tenslotte een vestingstad. In 1900 werd de Citadelkazerne toegevoegd. Inmiddels is alles gesloopt.
Na nog een minuutje lopen komen we op de Groenmarkt. Jammer dat de terrassen zich in de schaduw bevinden van het Gorcums Museum. Om hier te eten staat me niet zo aan. Ook de terrassen aan de zijkant vallen af. Kijk, een Grieks restaurant. Nou ja, het is meer een afhaalrestaurant, maar dat maakt me niet uit. Binnen wordt hard gewerkt om de bestellingen de deur uit te krijgen. Toch zijn er een aantal tafeltjes en zitten een aantal mensen smakelijk te eten. ‘Is er hier WiFi?’, vraag ik. Nee, hoewel, u kunt meeliften op het netwerk van de buren. Als ik mijn iPad aanzet verschijnen er wel 12 (gesloten) netwerken. Hier zouden de restaurants op de Groenmarkt iets aan moeten doen. OK, ik krijg het wachtwoord van de buren. Na drie pogingen lukt het. Waarom zo’n gecompliceerd wachtwoord met cijfers, hoofd- en kleine letters?
Ik bestel een glas Syrah, dat wordt opgediend in een flesje van 187 ml, en een souvlaki schotel. Nou, dat ziet er toch prima uit! En het smaakt ook heel behoorlijk. Als nagerecht bestel ik yoghurt met noten en honing. Dat smaakt prima, maar het haalt het niet bij de yoghurt op Kreta. Orchideetje had gekozen voor zalm. Nog een blikje cola en we rekenen €33,- af. Dat is toch bepaald goedkoop.
Even na achten lopen we richting B&B. Er is toch een groot aantal mensen neergestreken op de terrassen van de Groenmarkt. Het is prachtig weer, dat maken we niet zoveel mee in Nederland. We nemen een iets andere route dan heen en komen langs de waterpomp. Ik lees nog een stukje uit ‘Requiem voor een vriend’ van J.J. Voskuil en ik surf nog wat op mijn iPad. Snel WiFi is er hier ook.