Zondag 28 augustus 2016
De Haukes – Den Oever
Om half zeven gaat de wekker en sta ik op. Voor zover ik weet heeft het vannacht niet geregend. Wel zit mijn tent onder de condens. Het is bewolkt, maar niet koud. Ik bereid zoals gebruikelijk twee bekers thee en havermoutse pap.
Even na achten ga ik op pad. Tjonge, het is toch een kwartier lopen naar de route. Dat is dus gewoon een kilometer! De wind heb ik in de rug, dat is wel fijn, maar ’t is vreselijk nevelig. Rechts van mij ligt het Wieringerrand kanaal. Het informatiepaneel is nagenoeg onleesbaar, maar in de Middeleeuwen is men begonnen om dijken van grasplaggen aan te leggen. Tja, dat werkt niet en men ontdekte dat wier onder druk samenpakte tot een harde massa. Aan de kant van de zee werden palen in de bodem geslagen en aan de landzijde werd het wier ondersteund door een brede aarden wal. Tjonge, onze voorouders zijn goed bezig geweest! Nou ja, en was nog geen TV, geen Spotify en ook geen Netflix. Pokémon Go moest nog worden uitgevonden en sowieso waren er geen mobieltjes. Je had natuurlijk de jaarlijkse feestweek mét kermis en een keer het circus. En dan verder het (buiten)echtelijk vermaak. Dat was het zo’n beetje, denk ik. Is dit een grap? Een drankje zou er sowieso wel ingaan, maar ik bespeur niemand. Zo’n laantje heeft wel wat. Waar is iedereen? Ach, zomaar een pandje. En dit is de voorkant van hetzelfde pandje. Volgens mij staat hier veel te koop. Wil iedereen hier weg? Nou, voor €675.000 k.k bent u het heertje. Neem snel contact op met Klaver Wonen (familie van Jesse?). Even na negenen loop ik Hippolytushoef in. Tjonge, wat een vreemde naam. Alle horeca zit nog potdicht, maar ik had niet anders verwacht. In de verte onweert het.
Dit is de Hippolytuskerk uit de 12e eeuw, dat wil zeggen, het betreft de onderbouw.
De huidige kerk stamt uit de 17e eeuw. Het is een protestantse kerk, maar het gebouw wordt ook gebruikt voor tentoonstellingen en concerten. Er staat me bij dat er een bijzonder kerkhof te aanschouwen valt. Ik neem een kijkje, maar ik kan het niet bijzonder vinden. Dan lees ik in het gidsje dat het bijzondere kerkhof in Stroe ligt, dat is nog ruim twee kilometer verder. Ik loop Hippolytushoef uit en het begint te regenen. Ik schuil onder een bomenrij. Het gaat nu wel erg hard regenen en het onweert behoorlijk! Tja, er zit niets anders op dan mijn regenpak aan te trekken. Ik kan net zo goed doorlopen, het onweer is zo goed als weggetrokken. Wel regent het hard. Foto’s maken is er dus niet meer bij. Nog een kilometer of acht, ik schat dat ik zo’n beetje op de helft ben.
Na zo’n kwartiertje mindert de regen en komt er al wat blauws te voorschijn. In de verte ligt de zeedijk. Ik begin het warm te krijgen in mijn regenpak. Om kwart over tien loop ik Stroe in (niet te verwarren met Stroe op de Veluwe). Tot mijn geluk bespeur ik een picknickbank naast de Heemtuin waar ik mijn regenpak uittrek. De zon is er weer door en beschijnt dit leuke pand. Zo te zien staat het niet te koop. Er passeerden mij al een aantal – min of meer – oude tractoren en hier gebeurt het.
Wat staan die mannen daar te doen? Is er soms koffie te krijgen? Ok, ze zijn nog aan het installeren, maar de koffie is bruin. ’t Is gratis, want de kassa moet nog komen. ‘Hebt u misschien al iets te eten’? vraag ik. Dat moet ook allemaal nog worden uitgepakt, maar een broodje kaas kan. Nou graag, en ook dit is van het huis. Nou, ‘hartstikke bedankt en nog een fijne dag’, wens ik de dames en heren toe. Het naastgelegen museum ‘Jan Lont’ is dicht. Dat is toch vreemd als er iets spannends wordt georganiseerd? Wat zijn dat voor dijkjes op de voorgrond? ’t Zijn ‘tuinwallen’ volgens de informatie. ‘Hoeve Zeezicht’ heet deze boerderij. Waarschijnlijk toepasselijk, want ik lees in de gids dat Stroe zo hoog lag dat men het pas in 1992 nodig vond een zeedijk rond het dorp aan te leggen. Tja, daar gáát je uitzicht. Iets verder ligt het kerkhof van de voormalige Willebrorduskapel (http://www.heidensekapel.info). Van dat stof weet ik het nu wel. Nou, prachtig toch! Uiteraard moet er nog heel veel werk worden verzet, maar dat komt wel goed. Oud is het kerkhof zeker. Deze steen spreekt mij wel aan. Oud is deze jongeman niet geworden. Ik bevind mij nog voor het gehucht Vatrop, maar ik meen in de verte de kerktoren van Den Oever al te zien. Net voorbij Vatrop ligt deze kleiput. De kleiput doet nu dienst als vogelobservatiegebied. Ik maak nog een detailfoto van de tekst op het informatiepaneel. Nog een kilometertje, dan bereik ik de buitenwijk van Den Oever. Volgens het wandelgidsje geniet ik vanaf dit punt van een mooi uitzicht over de vissershaven. Fietsen kun je hier dus ook. Ok, ik houd het in gedachten. Ik kan natuurlijk afsnijden naar het busstation, maar waarom zou ik? Ik loop de route tot het eind en loop dan de beschreven en gemarkeerde route naar het busstation. Is dit een voormalige school? En waarom is hij dicht? Bij de molen sla ik linksaf. Het is de korenmolen De Hoop. Er is informatie aanwezig. Om 12.40 uur bereik ik het busstation. De bus is tien minuten geleden vertrokken, maar ik ben ruim op tijd voor de volgende om 13.30 uur. Hm, ik heb ook ruim de tijd om een bezoek te brengen aan de naastgelegen Dekamarkt. Zouden ze een koffiehoek hebben? Die hebben ze dus niet, maar wel scoor ik een pak chocomel en twee choco-broodjes. Ik heb trek! Het ‘wachthok’ is zo te lezen al een aantal jaren geleden gesloten, maar ik kan uit de wind op een bankje zitten. Sowieso is het 26 graden in de plus. Ik heb er 18 kilometer opzitten en bij deze is mijn rondje Nederland dichtgelopen. Ok, voor de fijnslijpers, de Afsluitdijk dus niet. Rest mij nog een rondje Ameland (en Borkum?) en het traject Sneek – Leer van het Groot-Frieslandpad.
Inderdaad komt iets voor 13.30 uur de bus naar Hoorn voorrijden en de thuisreis verloopt verder voorspoedig. Rest mij om al die aardige mensen te bedanken die mij voorzien hebben van koffie, water, abrikozen en een broodje kaas.