Zaterdag 27 augustus 2016
Callantsoog – De Haukes
Om zes uur gaat de wekker. Ik blijf nog even liggen. Zo te zien is het al bijna licht. Iets condens op de tent is er wel. Ik bereid twee bekers thee en havermoutse pap. Even na half acht ga ik op pad. De zon komt al door de sluierbewolking heen, het is bijna windstil en 14 graden in de plus. Het is niet druk op het fietspad. Kijk, een handwijzer. Ik sta hier bij camping De Nollen. Tijdens de planning heb ik nog overwogen om hier te gaan staan, maar ja, ’t is een grote en ik vreesde voor geluidsoverlast. Ok, de handwijzer.
Naar Den Oever is het nog 42 kilometer, dat is prima te doen in twee dagen. Hoek van Holland ligt hier 194 kilometer vandaan, daar ben ik ooit begonnen. De andere arm (als ze die eens wat lager monteren, dan is alles ineens te zien), verwijst naar Den Helder. Dat is maar 18 kilometer. Met Orchideetje heb ik dat gefietst en eigenlijk is dit een aanlooproute naar Texel. Wie weet loop ik dat nog eens dicht. Aan de Zijperdijk staat dit huis. Wat zijn dat voor beestjes? Het zijn geiten. Of het nu opgezette geiten zijn of huisvlijt, zie ik er zo niet vanaf. Regelmatig ontwaar ik een kraam. Koffie, thee of frisdrank verkopen ze er niet. Bloembollen wel, tenslotte loop ik hier door bollengebied. Nou, laat maar. Dit is de voormalige zuivelfabriek ‘Hollandia’ in ’t Zand. Zo te lezen is de fabriek van 1910 tot 1961 in bedrijf geweest. Ik steek het Noord-Hollands kanaal over. Omdat het kanaal te breed was voor een ophaalbrug is hier in 1824 een vlotbrug geïnstalleerd. De twee vlotten konden – als er een schip moest passeren – onder het vaste brugdeel worden getrokken. Inmiddels zijn de vlotten vervangen door pontons, maar het principe is hetzelfde gebleven. Helaas, de pontonbrug is niet beter in beeld te brengen en hoe het precies werkt wordt mij ook niet duidelijk. Dat zul je net zien, geen schip te bekennen. Iets verder ontwaar ik een Spar. Zouden ze een koffiehoek hebben? Helaas, maar wel schaf ik twee croissants aan en een halve liter Vifit. Dat nuttig ik buiten gezeten op een bank. Ik hoor dat de bakker iets verderop geen lunchroom heeft. Om tien over negen loop ik weer verder.
Ik loop een dikke kilometer langs het kanaal in noordelijke richting en sla dan rechtsaf een grasdijk op. Dit heet het Noord-Hollandpad en ik ben hier te gast. Ik loop nu nagenoeg in oostelijke richting. Het weer is prima, de grasdijk goed te belopen en overal staan windmolens. Nat is het wel, kan daar niet iets aan gedaan worden? Om acht over tien steek ik de N249 over. Net als op de grasdijk valt het hier met de drukte ook wel mee. Is dit geen idyllisch gelegen pandje net voor Oudesluis? Precies halfelf loop ik Oudesluis in. Bij de vlag moet ik linksaf, maar ik loop even door teneinde een bak koffie te scoren. Ok, de sluis ziet er oud uit, vandaar ‘Oudesluis’. Hm, ik lees dat de sluis dateert uit 1631. Links woont de sluiswachter, dat staat tenminste op de ingemetselde plaquette. De sluis functioneert nog voor de recreatieve vaart. Zo te lezen dateert deze kerk uit 1861 en is in de plaats gekomen van een eerdere kerk die in 1859 tijdens een storm bezweken was. Vanaf 1960 (!) zijn hier geen diensten meer gehouden en is de kerk in gebruik van een stichting die hier culturele activiteiten ontplooit. Hm, op het bord naast de ingang staat ‘Ned. Herv. Kerk’ en ‘a.s. Zondag’. Helemaal begrijpen doe ik het niet. Helaas, de Oude Herberg is nog dicht. Dat wil zeggen, de uitbaters zitten voor de Herberg even uit te blazen (een sigaretje). Ze zijn in het hotelgedeelte aan het werk en helaas, koffie zal niet gaan. Ik ga aan de belendende picknicktafel zitten (naast de Oude Herberg is een snackbar, maar die is uiteraard ook dicht) en ga aan de ‘Touch of Lemon’. De uitbaters gaan weer aan het werk, maar tot mijn verbazing brengt één van hen mij even later een beker koffie. Hij is nog van het huis ook! Nou, bedankt!
Het is trouwens 20 graden in de plus, zie ik op mijn GPS.
Vanaf hier is het vier kilometer naar Anna Paulowna. Dat dorp laat ik overigens straks links liggen. Ik kan kiezen tussen de grasdijk of de geasfalteerde Kneeskade. Het is hier polder, hartstikke landelijk dus. De boerderij ‘Zeeland’ staat op de kaart in het wandelgidsje. Zo te zien kun je hier terecht met (lage) rugklachten, nek & schouders, en spieren en gewrichten. Nou, dat alles voel ik best wel, mettertijd moet ik maar eens een afspraak maken. Ik loop hier op de Kneeskade en rechts zie ik toch wel een bijzonder huis. Verder een molen. Het is een Stellingmolen gebouwd in 2002 (!). De naam is ‘Leonide’. De molen is draaivaardig, maar feitelijk is het een woning. Hij staat te koop, lees ik op de molendatabase. Nou, ’t klopt, de molen staat op Funda (http://www.funda.nl/koop/anna-paulowna/huis-49719029-kneeskade-1-c/). Snel reageren, want de vraagprijs is maar €1.595.000 k.k. Iets voorbij de molen sla ik rechtsaf en laat Anna Paulowna links liggen. Zie ik verderop een Wellkoop? Mogelijk hebben ze daar een uitgebreide koffiehoek.
Wie weet kan ik daar een broodje gezond scoren. Nou, helaas, er is nog niet eens een bak automatenkoffie te krijgen. De aanpalende benzinepomp is onbemand, ook dat nog.
Nog wat verder sla ik linksaf.
Ik loop langs een boerderij met een lage schutting eromheen. Het gras is kort gemaaid, daar zitten geen teken in. Daar kan ik weleens even lunchen, het is inmiddels iets na twaalven. Ik bereid thee op mijn brandertje, eet mijn laatste boterham op en verder ontbijtkoek en crackers. Mijn min of meer natte handdoek en T-shirt hang ik te drogen.
Om één uur stap ik weer op.
Kijk, dit pand staat ook al te koop (http://www.funda.nl/koop/anna-paulowna/huis-85807719-veerweg-5/). Voor €549.000,- bent u de eigenaar. U had het natuurlijk al gezien, dit is een aardappelrooier. Hier is het op 14 januari 1916 goed misgegaan. Een zwakke dijk, hoog water en slecht weer had tot gevolg dat de dijk doorbrak. Twee vrouwen kwamen om het leven en een groot aantal koeien. Veel huizen spoelden weg of raakten ernstig beschadigd. Er werden hoge vergoedingen uitgekeerd en de boeren baden: ‘Geef ons heden ons dagelijks brood en liefst nóg een watersnood’. Dit is een kruising tussen een Zebra en een Paard. Hier wonen zeker Noren. Ik kijk uit over het Lage Oude Veer. In de verte ligt het dorpje Van Ewijcksluis. En rechts is de dijk. Daar moet ik zo direct op en loop dan verder in zuidwestelijke richting. Dat is dus de kant uit waarnaar de foto niet is gemaakt. Hier sta ik bovenop de dijk en kijk uit over het Amstelmeer, een immense plas water (700 ha.). Hier moet ik helemaal omheen lopen. Dat doe ik niet over de dijk, het gras staat kniehoog. Ik zak voorzichtig de dijk weer af – hij is goed steil – en loop verder over asfalt. Landelijk is het wel! Is dit nu wel zo gezond? Het aardappelloof wordt doodgespoten met gif. Daar wordt geen Round-up voor gebruikt, maar een ander middeltje. Wat is dat voor viezigheid op deze informatiekaart? In elk geval staat mijn hele wandeling erop. Helemaal linksonder ligt Groet en uiterst rechtsboven Den Oever. Twee kilometer verder ben ik nagenoeg door mijn drinken heen. Er staan hier wat huisjes en bij één ervan staat de garage open. Er is iemand aan het klussen en ik vraag of ik een bidon kan vullen met water. Nou, dat kan en ik krijg koud water uit de koelkast.
Nog bedankt!
Wat verder is de Ulkesluis. Jongelui springen en duiken van de brug af. Zonder gevaar is het niet. Het is nog een kilometer of vier naar De Haukes en dan nog naar de camping. Over twee maanden gaat de maïs er weer af. Dan zit je tegen een kale vlakte aan te kijken. Hier drink ik een slok water en maak meteen een foto van dit fraaie pand, het is trouwens 25 graden in de plus, maar gelukkig is de asfaltweg beschaduwd door bomen. Om kwart voor vier steek ik de Haukessluis over. Het Amstelmeer heb ik erop zitten. Eerst nog de jachthaven en dan loop ik De Haukes in. Het is nauwelijks leesbaar, maar recht voor mij is Café De Postboot. Ik bevind mij nu op het voormalig eiland Wieringen (eiland tot 1924). Ik realiseer mij dat ik hier voor het eerst ben. De postboot had hier zijn ligplaats, helaas is het café gesloten. Camping Waddenzee (http://www.camping-waddenzee.nl) bevindt zich net buiten het kaartblad, dus ik vraag het maar even. ’t Is toch wat verder dan ik dacht, maar om kwart over vier meld ik mij op de receptie. Volgens de uitbaatster is er nog precies één plek vrij. Ik denk dat ze een grap maakt, maar ’t is echt waar. Er is hier ook een winkeltje en ik koop meteen een koud colaatje. Ik reken voor de camping €8,70 af, dat is inclusief een douchemuntje. Ik zet mijn tentje op naast een stacaravan, die niet verhuurd is. Mooi, ik sta fantastisch in het zonnetje. Ik heb er 30 kilometer opzitten, ik heb het wel gehad voor vandaag.
Gelukkig geen blessures! Ik vlij mij neder op mijn stoeltje en geniet van mijn cola en daarna van een bodempje wijn. Ik bel naar Orchideetje en hoor dat het vanavond gaat onweren en regenen. Morgen wordt er minder goed weer verwacht. Nou, mijn tent staat muurvast, die zal het wel houden. Ik bereid kerriesoep en daarna een Knorr-maaltijd, begeleid met Merlot. Ai, het begint te spetteren! Snel trek ik mij terug in mijn tent, maar het blijft bij deze (grote) spetters. De overburen zijn niet thuis. De buren naast mij en de buren daarnaast eten gezamenlijk, wel zo gezellig. Ik zit net ‘uit te buiken’ of de buurman vraagt of ik misschien vis lust. Dat lust ik wel, maar nu even niet en ik bedank hem vriendelijk.
Ik bereid nog wel een beker thee (voor de dorst) en ga daarna onder de douche. Had ik zeven minuten warm water, zoals de uitbaatster mij beloofd had? In elk geval veel langer warm water dan gisteren.
Rond acht uur kruip ik erin, het is nog steeds droog.