Maandag 14 maart 2016
Bethlehem – Tel Aviv – Nes Ammim
Om halfacht staan we op en pakken in. Vandaag gaan we via Tel Aviv naar Nes Ammim. Daar logeren we de rest van de reis.
Na het ontbijt nemen we afscheid. We hebben het in ons gastgezin uitstekend naar de zin gehad.
Laila brengt ons voor de laatste keer naar het rendez-vous. Daar horen we van groepsgenoten – die een ander gastgezin hadden – dat gisteravond een Palestijn door het Israëlische leger gearresteerd is. Dat ging gepaard met het afvuren van lichtgranaten, geweervuur en ratelende rupsbanden. Dat gebeurt regelmatig, vertelde het gastgezin.
OK, we stappen in de bus en rijden voor de laatste maal door het checkpoint voor de muur. Tjonge, het is erg bewolkt. In de bus horen we van Maaike dat er gisteravond in Hebron ook problemen zijn geweest. Het houdt hier maar niet op!
We rijden over weg nummer 1, en ik zie dat er naast de weg een prikkeldraadversperring is. Verderop loopt – nauwelijks zichtbaar – de muur. Een ploegje arbeiders is een stuk terrein aan het egaliseren. Ik zie het al, de muur wordt hier doorgetrokken! Na een uurtje rijden we door de buitenwijken van Tel Aviv. Vanuit de bus schiet ik een paar plaatjes. Gelukkig is het weer aardig opgeknapt. Nog steeds zijn ze hier volop aan het bouwen. Maaike heeft vertelt (en ook de joodse kolonist) dat huren, kopen en leven in Tel Aviv erg duur is. We stoppen bij het Rabin Square. Hier is toentertijd Yitzhak Rabin vermoord. Tja, vandaag is er niets te doen. Aan de rand van het Rabin Square staat het gemeentehuis. Hier hebben we zo direct een lezing. Nabij de ingang van het gemeentehuis is een monument ingericht voor Yitzhak Rabin.
Op deze locatie is hij door de orthodoxe student Yigal Amir, een Israëlische tegenstander van de door Rabin gesloten Oslo-akkoorden, doodgeschoten. We gaan door de security en dan naar een zaaltje. We worden ontvangen door Yael.
We zijn hier te gast bij de Hakeshet Mizrahi Social Justice Organisatie. http://www.ha-keshet.org.il/english/english_index.html
Hakeshet Hademocratit Hamizrahit is een apolitieke, niet-parlementaire sociale beweging wiens doel het is invloed uit te oefenen op de huidige publieke agenda om de Israëlische samenleving als geheel en haar instellingen te veranderen. De organisatie is Mizrahi (Joden uit Arabische en moslimlanden en het oosten) in haar doelstellingen, universeel in zijn overtuigingen en open voor iedereen die die zich met haar waarden identificeert.
De beweging streeft naar een zinvolle verandering van de Israëlische samenleving en de invoering van democratie, mensenrechten, sociale rechtvaardigheid, gelijkheid en multi-culturen.
Ik pik op uit de lezing dat de Joden afkomstig uit de Arabische Staten (de zogeheten ‘Mis Jagriem’) worden achtergesteld op de andere Joden. In de dorpen en steden waar zij wonen zijn geen ‘HAVO/VWO’ scholen gevestigd, maar alleen scholen die voorzien in een beroepsopleiding. Ook op andere gebieden worden zij achtergesteld. Bijvoorbeeld komt het bouwen van sociale huurwoningen niet van de grond en er is geen huurbescherming. Ook de grondpolitiek pakt ongunstig voor hen uit. De organisatie voert rechtszaken en heeft er tal gewonnen. Toch zijn zij er nog lang niet.
☆
Bijdrage groepslid …
☆
Even na twaalven stappen we weer in de bus en gaan naar Jaffa. We rijden langs de boulevard. Twee jaar geleden wandelden we hier. Kijk, daar is het restaurant waar we gaan lunchen. Maaike heeft iets typisch Israëlisch voor ons besteld en in adembenemend tempo worden de schaaltjes op tafel gezet. Echt waar, zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Tast toe! Overheerlijk en geen siësta helaas, maar weer een lezing!
Na zo’n drie kwartier tafelen stappen we weer in de bus en rijden een klein stukje naar BINA, waar we worden opgevangen door Dan. Hij is in de States geboren en opgegroeid. Zijn Amerikaanse tongval kan ik goed volgen. Eerst maken we een rondwandeling over het terrein. Inderdaad, alles is nog in opbouw, er moet nog heel veel gebeuren aan de infra. Eerst maar de informatie die we van Maaike hebben ontvangen:
De BINA Secular Yeshiva, http://www.bina.org.il/en/, wil een moreel wereldbeeld construeren dat de Joodse leer en directe actie als stappen ziet tot versterking van de joodse identiteit, wederzijdse verantwoordelijkheid, sociale solidariteit en Joodse volkszin. De Secular Yeshiva in Tel Aviv, opgericht in 2006, is uitgegroeid tot een studentenorganisatie van meer dan 200 mensen.
Het opereert vanuit een faciliteit dat is toegewezen door het gemeentebestuur van Tel Aviv en grenst aan het nieuwe centrale busstation van Tel Aviv. Gelegen in één van de meest noodlijdende buurten van Zuid Tel Aviv, streeft de Yeshiva naar het bevorderen van het Jodendom als een basis voor ‘Tikkun Olam’, ofwel het herstellen van de wereld.
OK, ik pik het volgende op. Zo te horen kun je als atheïst niet trouwen in Israël. Huwelijken worden namelijk gesloten door de geestelijkheid. Als je seculier wilt trouwen moet je naar Cyprus of Libanon. Met het aldaar verkregen document moeten de echtelieden zich vervoegen bij de Israëlische Burgerlijke Stand en het huwelijk laten inschrijven. In het buitenland gesloten huwelijken worden wel erkend door Israël. Dit is te gek voor woorden uiteraard.
In dit instituut verzorgen ze diverse 1-jarige programma’s op seculiere basis aan 18-jarigen, die daarna onder de wapenen gaan. Ook ontvangen zij groepen zoals de onze. Vorig jaar betrof dat 4.000 bezoekers.
☆
Bijdrage groepslid …
☆
Om twintig over vier stappen we weer in de bus en rijden naar Nes Ammim waar we tegen half zeven arriveren. We worden opgevangen door Marije, die ons wegwijs maakt. Bij de receptie krijgen we de sleutel van onze kamer. Kijk, daar staat ons gebouw. De kamer ziet er goed uit, onze eisen zijn sowieso niet bijzonder hoog. WiFi draait zelfs, hoewel in de informatie staat dat dit alleen in de lounge beschikbaar is. Iets na halfacht gaan we aan tafel. Het is een buffetsysteem, daar ben ik altijd wel blij mee. We beginnen met een soepje. Er is een jarige, hij heeft daartoe een aantal flessen wijn op tafel gezet. Nou, prima wijntje! Nog bedankt! Dan voorzie ik mij van een bordje salade. Orchideetje is altijd erg kieskeurig met wat zij op haar bordje schept. Ik neem gewoon van alles wat. Ik merk vanzelf wel of het wel of niet smaakt. Volgens mij heb ik ook nog een toetje genoten, maar daar zeker geen foto van gemaakt. Na het diner gaan we naar de kamer en douchen ons uitgebreid met Israëlisch water, dat is er volop. Aansluitend naar bed, morgen weer een zware dag.