Zondag 27 november 2016
Norg – Annen
Om kwart over zes gaat de wekker. Ik heb prima geslapen, maar ben toch een paar keer even wakker geweest. Dat heb ik meestal de eerste nacht van een reis.
Het is niet koud, dat valt me mee. Ik bereid twee bekers thee, havermoutse pap en slik mijn pilletjes. Het is uiteraard hartstikke donker, dus alles moet met het hoofdlampje.
Om acht uur gaan we van start. Het is bewolkt en nevelig, gelukkig waait het niet.
Dit moet het Schillenveen zijn, maar ’t is behoorlijk vergrast. Rechts van ons liggen de Oosterduinen. Voorheen bos en zandverstuivingen. Nu staan er vele honderden recreatiewoningen, waarvan er vele permanent bewoond worden.
Dat mag niet! De gemeente en de provincie voeren strijd om de permanente bewoners eruit te krijgen. Tja, als je bouwvergunningen afgeeft voor dit soort recreatiewoningen weet je op voorhand dat er problemen ontstaan. Mijns inziens zal mettertijd alles gelegaliseerd (moeten) worden. Koffie- en theehuis De Bosrand is volgens de wandelgids een ‘Wandelaars Welkom adres’, maar nu even niet. Het is nog gesloten. Door het bos lopen we verder. Wat is dat daar links? Overigens lopen we hier op een zwerfkeienpad. In de wandelgids staat er niets over, maar ik meen mij te herinneren dat in de wandelgids van het Drenthepad staat dat tijdens het ontginnen van de heidevelden de zwerfkeien (afkomstig uit het hoge noorden en hier tijdens de voorlaatste ijstijd naartoe getransporteerd) apart werden gehouden en gebruikt als ‘straatklinker’. Oh ja, links ligt het Munitiemagazijnencomplex Donderen. Zo te zien is het complex nog in gebruik. Toentertijd beschikte Defensie over meer dan honderd van dit soort ‘Mobilisatiecomplexen’. Vanaf medio jaren negentig zijn ze successievelijk gesloten. Dit is een ’munitiebunker’. Bij een explosie gaat het dak eraf, dat is expres licht uitgevoerd. De aarden wallen beschermen de andere munitiebunkers. Als de boel de lucht ingaat sta ik hier verkeerd, want de drukgolf komt deze kant uit. Snel doorlopen maar. Nou ja snel, dat gaat niet zo vlot op dit modderige bospad. Albert en Johan zijn we uit het oog verloren en Reino en ikzelf lopen (veel) te ver door. We hebben een markering gemist en besluiten om via een alternatieve route weer op het pad te komen. Ok, hier zitten we weer goed. De Fam. J. Brouwer heeft hier een grenssteen geplaatst. Zo te zien wordt er hier gejaagd, gezien deze jachthut. En hier heeft de Fam. Schoenmakers op een grenssteen een plaquette geplaatst.
De volgende keer neem ik ook zo’n plaatje mee. Hm, een graspad. Asfalt is ook niet alles, uiteindelijk loop je er blessures op. Maar zo’n modderig graspad is ook niet alles. Hier loopt ook het Pelgrimspad van Uithuizen naar Hasselt. In het verleden heb ik deze borden al meer gezien. Zou dat pad nog druk belopen worden? Even na tienen begint de zon door te komen. Daar ben ik wel blij mee. Ai, ik merk dat ik een handschoen ben verloren. Ik had mijn handschoenen uitgedaan, want ik begon het warm te krijgen. Tja, teruglopen is geen optie, het is jammer. Het was nog een echte Leki wandelhandschoen ook! Misschien dat de Zwerfkei nog een paar heeft liggen. Het dorpje Vries zit eraan te komen. Nou, dit is een prachtig pand. Het is een Rijksmonument. De romaanse kerk in Vries dateert uit de 12e eeuw. Wat doen al die fietsen daar?
’t Is zondag vandaag, mogelijk is er een eredienst aan de gang. Dit pand is ook niet verkeerd. Er staat een Volvo V40 op de dam. Dat is dan weer een beetje jammer. Er ligt een plan om achter De Burcht 40 appartementen voor senioren te gaan bouwen.
In De Burcht zou dan een restaurant en een Grand Café kunnen komen waar de bewoners elkaar kunnen ontmoeten. Nou, een ambitieus plan! Wie zouden er hier toentertijd gewoond hebben? Even over elven steken we het Noord-Willemskanaal over. En aan de andere kant staat Hotel-Restaurant de Vriezerbrug. Johan had al op zijn mobiel gezien dat het open is. Nou, ik ben benieuwd. Gelukkig blijkt dat het geval, ik ben toe aan de KMA. De Appeltaart is warm, de slagroom van goede kwaliteit en de Koffie – overigens prima – wordt geschonken in een overmaats kopje. Ik meen dat ik nog een tweede ‘bak’ koffie heb genoten en de schade bij het afrekenen viel erg mee (€6,75). Deze verbouwde boerderij is ook om door een ringetje te halen. Inmiddels bevinden we ons noord van het dorp Tynaarlo. Zo te lezen is dit het natuurbad van Tynaarlo. De bewoners hebben het (verpauperde) natuurbad enige tijd geleden opgekocht en onderhouden het zelf. Zwemmen alleen voor de bewoners van Tynaarlo, staat op een bord. Dit lijkt me geen verbouwde boerderij, maar nieuw neergezet. In elk geval wel apart. Leuk zo’n paddenstoel, maar wij lopen naar Schipborg en dat hebben ze er niet opgezet. ’t Is weer landelijk en nog een kilometer of drie naar restaurant De Drentsche Aa. Zou het open zijn? Hier steken we het Schipborgse Diep over. Verderop gaat deze over in de Drentsche Aa. Een enkele keer staat de naam van het pad op de markering. Het is zeker te duur om alle stickers te voorzien van de naam van het pad. Kijk, een echte handwijzer van het Wandelnet. Ik ben hier tweemaal eerder geweest (Drenthepad/Pieterpad), maar deze handwijzer zie ik voor het eerst. Hij ziet er ook nagelnieuw uit. Het is nog 109 kilometer naar Leer, het schiet lekker op. Gelukkig is restaurant De Drentsche Aa open. Ik geniet hier twee cola(tjes), want ze durven mij hier weer die belachelijke flesjes van 0,2 liter voor te zetten. Dat is nog niet eens een behoorlijk glas vol! En daar durven ze dan zonder blikken of blozen €4,50 voor te vragen. Waar blijven de Kamervragen?
Inmiddels hebben we er 19 kilometer opzitten en het is bij half twee. Het is nog een kilometer of zeven naar Annen, dus we zitten mooi op schema.
Even over tweeën lopen we Schipborg in. Eigenlijk lopen we onderlangs Schipborg en al snel wordt het bos en daarna landelijk. Kijk, tijdens het Drenthepad liep ik ook al langs deze voormalige hindernisbaan. Tenminste, ik kan mij niet voorstellen dat deze nog in gebruik is. De Adolf van Nassaukazerne in Zuidlaren is al sinds 1992 gesloten. Wanneer gaan ze deze ‘hiba’ eens afbreken? Hier lopen we over De Strubben, een bos en heidegebied. Het is een (voormalig?) militair oefenterrein. Dat staat nog steeds op de kaart in het wandelgidsje. Het is goed te lopen naar Zuidlaren (toentertijd de militairen) en Annen (voor ons) is ook niet ver weg meer. Tegen drieën lopen we onder de N34 door. Met z’n allen lopen we Annen in. Zouden ze onder de indruk zijn? Iets verder is deze schoolplaat te zien. Roelof Schuiling heeft het boek ‘Handboek der Aardrijkskunde’ op zijn naam staan. Tegen halfvier bereiken we ons overnachtingsadres. We mogen bij Ruerd en Veronie in de tuin op het grasveld onze tentjes opzetten. Daar zijn we wel blij mee, want veel bos is er niet in de omgeving. We worden hartelijk ontvangen met thee gevolgd door soep. Ai, die soep is volgens grootmoeders recept, dat proef je meteen. Nog bedankt!
En daar sta ik dan, tenminste, mijn tentje. Ruerd en Veronie houden Zweedse Gotland Pelsschapen. Zo te zien zijn het nogal bangelijke dieren. Of ze willen niet op de foto, dat kan ook natuurlijk. Ruerd en Veronie verkopen wol, handgebreide wolproducten, enz. Neemt u maar eens een kijkje op hun site (http://deullstee.nl/index.html). Oeps, het ziet er naar uit dat het vannacht min 2 gaat vriezen! Straks meteen mijn Omsak eromheen. Ik geniet een Knorr-maaltijd mét Bourgogne en een beker thee. De afwas, tandenpoetsen en om zeven uur lig ik erin.