Zondag 18 december 2016
Papenburg – Bellingwolde
Om half acht gaat de wekker en pak ik het meeste in. Ik heb prima geslapen, het was – op de borrelende verwarming na – erg stil.
Om half negen geniet ik het ontbijt. Ik heb het idee dat ik hier de enige gast ben. Wel was gisteravond het restaurant tot de laatste stoel bezet, maar ja, zaterdagavond. Het ontbijt, tja, wat moet ik daar nu van zeggen. Het gekookte eitje werd even later op tafel gezet. Om half tien reken ik – inclusief fooi – €90,- af. Dat pakt iets duurder uit dan wildkamperen, maar ’t is niet anders. Overnachten in een hotel bevalt me toch wel.
Buiten maak ik eerst een foto van hotel ‘Hilling am Rathaus’ (http://www.hilling-papenburg.de), daar was het gistermiddag te donker voor. Ik krijg meteen een bloedneus, de zoveelste al in korte tijd. Ik moet de raad van de trombose-verpleegkundige maar opvolgen en een afspraak maken met de KNO.
Het dichtbranden van de bewuste ader doet geen pijn, heeft ze mij beloofd.
Pal voor het hotel staat deze indrukwekkende handwijzer. Ik loop eerst tot halverwege het station (Bahnhof) en sla dan linksaf. Dan door het Stadspark naar de Rheiderlandstrasse, die me naar de brug over de Ems voert. Daar zit ik dan weer op de route. In het Hauptkanal van Papenburg liggen zes historische schepen, die een openluchtscheepvaartmuseum vormen. Dit is de Kuff ‘Margaretha von Papenburg’.
Dit type schip werd in de 19e eeuw voornamelijk gebruikt in de kustvaart. Er hangt hier een foto die in 1955 is genomen. Momenteel is de scheepswerf ondergebracht in een immense hal. Gistermiddag zag de molen er heel anders uit. Christoph Meyer is vele jaren de molenaar geweest. Gelukkig is er een informatief bordje aanwezig. Als ik het goed heb is de benzine in Duitsland een ‘duppie’ goedkoper dan in Nederland. Dit is de scheepswerf van Jos. L. Meyer. Trouwens, het weer ziet er beter uit dan gisteren. Nog een voorkant en een achterkant eraan en ‘klaar is Kees’. Om halfelf bereik ik de brug over de Ems. Hier zit ik weer op de route. Aan de overkant van de Ems staat deze handwijzer. Ik loop naar het dorpje Vellage, ver voor het stadje Rhede sla ik straks rechtsaf richting Nederland. Landelijk is het wel. Dat zie je veel in Duitsland, geen 18 zonnepanelen op het dak (dat is zo ongeveer genoeg voor één huishouden), maar meteen het hele dak vol leggen. Dat kost natuurlijk een paar centen en ik vraag me af of het wel rendabel is. Op het moment dat de zonnepanelen versleten zijn (na zo’n 10 jaar) heb je ze terugverdiend. Maar, misschien zie ik het wel helemaal verkeerd.
Update: ik hoor van een elektronica specialist dat zonnepanelen wel 25 jaar meegaan!
Hier hebben ze de dijk volgezet met schapen. Op zich heb ik daar geen problemen mee, maar met de uitwerpselen ben ik niet blij. Zou dit een ‘wiel’ kunnen zijn? De oude arm van de Ems is niet ver weg. Over dit fietspad loopt ook de ‘EmsRadweg’, een route met een lengte van 379 kilometer van Hövelhof in het Teutoburger Woud naar de Noordzee. Zoals gezegd, het is hier tamelijk ‘landelijk’. Richting Ems is het behoorlijk moerassig. Kijk, bij deze handwijzer sla ik rechtsaf en loop de Hastweg op. Naar Bellingwolde is het nog 13 kilometer, maar voor mij is het nog 15 kilometer. Tja, het is best wel een hele mooie route (sic), maar misschien is het een optie om deze route ’s zomers te fietsen (wel met de wind in de rug). In Duitsland (eigenlijk overal ter wereld, behalve Nederland), is jagen een doodgewone hobby waar je niet geheimzinnig over hoeft te doen. Zo’n jachthut kun je dus rustig in het zicht zetten zonder dat je bang hoeft te zijn dat iemand het ding omzaagt. De markeerders hebben er echt hun best voor moeten doen, maar hier hebben ze toch kans gezien om een stukje modderig pad in te bouwen. Deze schapen zijn vroeg met lammeren. Het is pas half december en ik meen toch te weten dat de lammertijd begin februari valt. Je hoeft natuurlijk niet persé te wachten tot het voorjaar om eens flink op te ruimen.
Als het ‘kriebelt’, hup naar buiten met die zooi! Zo te zien is deze boer gestopt met ‘boeren’. En een opvolger heeft zich niet aangediend. Een beetje tragisch is het wel. Om kwart voor één steek ik de A31 over. Het begint toch weer aardig dicht te trekken. Vanmorgen begon ik met 6 graden in de plus, inmiddels is het 11 graden in de plus.
Veel wind staat er niet. Sowieso prima wandelweer. Ik loop hier door een laatste restant hoogveengebied, het Hochmoor Wymeer geheten.
’t Is natuurlijk onleesbaar, maar op deze manier ontstaat hoogveen. En dit is dan het hoogveengebied. Het is volledig vergrast, maar mogelijk is dit ook de bedoeling van de natuurbeheerders. Dit is best een leuk paadje door het hoogveengebied. Dat vinden hondenuitlaters ook!
Met de eerste hond heb ik geen problemen, hier is de eigenaar de baas. Maar bij de tweede hond is de eigenaar een ‘liefhebber’. Hier is de hond de baas en hij trekt zich niets aan van de op de puppy-cursus geleerde opdrachten. Ik houd gewoon mijn wandelstokken – voorzien van hardstalen punten – gericht op de hond. Daar heeft deze toch niet van terug. Het Hochmoor ligt achter me, hier loop ik langs de Brualer Schlot. Er is nog informatie aanwezig ook, maar dat zal op de site niet leesbaar zijn. Ai, ik ben het natuurgebied door, maar hier staat pas het waarschuwingsbord. Oeps, als je hier wildkampeert en ‘getrappeerd’ wordt, dan heb je zo een handvol bekeuringen aan je broek. En denk maar niet dat een Duitse koddebeier ook maar enig medeleven betoont. Jagen mag natuurlijk wel, dat is ook een vorm van natuurbeheer. Kijk, dit is nu eens een handige jachthut, deze is mobiel. Hier loop ik op de Duits-Nederlandse grens en gelijk op met het Noaberpad. Zoals bekend heb ik dit pad al gelopen, hier ben ik dus eerder geweest. Een graspad en het ziet er meteen Nederlands uit. Hier steek ik het B.L. Tijdenskanaal over. Het kanaal met een lengte van 15,5 kilometer is aangelegd in 1911 ten behoeve van de ontwatering van Westerwolde. Tegen drieën loop ik Bellingwolde in. Hoewel, Bellingwolde is een lintdorp en ik moet nog een kilometer of drie. Ik ben natuurlijk al vaker in Bellingwolde geweest, toch is het altijd leuk om ergens terug te komen. Door de hoge graanprijzen in de 19e eeuw verwierven de herenboeren grote welvaart. Dat uitten zij door prachtige panden neer te zetten. Er staat geen bordje bij, maar dit zal er één van zijn. Er staan vijf brievenbussen, nu zijn er ongetwijfeld appartementen in gevestigd. Bij dit pand staan maar twee brievenbussen, zo te zien is hier een kantoor gehuisvest. Dit is de Magnuskerk uit vermoedelijk de 14e eeuw. De toren is van later datum en heeft de vorm van een ‘theebus’. Een theebus? De thee thuis zit in een zakje en die per twintig in een doosje. Kijk, een bordje, dat neem ik even mee. Dat blauw-witte schildje daaronder betekent dat dit pand beschermd cultuurgoed is op grond van het Verdrag van ’s-Gravenhage van 1954. Geheide examenvragen voor een (beroeps)militair. Nog zo’n paar panden. Staat er nog wat te koop? Deze herenboerderij dus! Er is een tijdje niets aan gedaan, de gevel toont smoezelig.
Maar ja, op een kavel van ruim 13.000 vierkante meter en 12 kamers (waarvan 5 slaapkamers). En dat voor slechts €795.000 k.k. Zo te zien staat dit pand niet te koop, maar hier is het terras al enige tijd niet geveegd.
Dat geeft te denken. En als je met z’n tweeën bent, is het groot genoeg. Ik loop langs het Hotel Restaurant de Theetuin. Dit is een Wandelaars Welkom adres volgens het wandelgidsje. Ik had vorige week gebeld, helaas waren alle kamers al vergeven. Maar misschien kan ik hier straks eten, dus dat vraag ik maar meteen.
Helaas, ook voor het diner zijn alle tafels gereserveerd. Het is jammer, want het ziet er goed uit. Tja, dat Wandelaars Welkom adres kunnen ze in de gids wel schrappen. Ok, ze verwijzen mij naar een pizzeria iets verderop.
Iets verder is de oprijlaan naar ’t Land van Yemaya’ (http://www.landvanyemaya.nl). Zo te lezen ontplooien ze hier diverse activiteiten, maar het is ook een B&B. ’t Is half vier geweest en ik heb er dik 25 kilometer opzitten. Daar is het woonhuis, maar ik neem geen bel waar. Zijn ze wel thuis? Ik loop om het pand heen en aan de achterzijde bevindt zich het woonhuis. Ze zijn thuis! Willem doet open en loopt met mij mee naar de B&B. Kijk, daar is het. Ik krijg een kamer waar meerdere bedden staan. ’t Is net een ‘dortoir’, dat kent u ongetwijfeld wel. De douche en het toilet bevinden zich achter een andere deur, dus ’s nachts moet ik voor een kleine boodschap wel naar buiten. Maar verder beschik ik over een pracht van een zitgelegenheid annex keuken. Ok, er is geen TV, maar daar kijk ik toch niet naar.
Ik bereid meteen twee bekers thee, want dorst had ik wel. WiFi draait als een speer, daar ben ik wel blij mee. Nou, prima toch!
De wandeling van vandaag was een stuk interessanter en mooier dan gisteren. Dat traject van Papenburg naar Leer kan er wat mij betreft wel vanaf, dat voegt echt niets toe. Sowieso vandaag geen enkele horeca waargenomen. Tja, het gebied is dun bevolkt, dan krijg je dat.
Kijk, hier ligt enige informatie betreffende de activiteiten die ze hier ontplooien.
Oerlies (http://oerlies.nl) geeft o.a. een cursus over diercommunicatie. Nou, daar kan menig hondenliefhebber meteen naar toe. Verder stervensbegeleiding, Mediumschap en nog zowat.
Cindy Bijlsma (de echtgenote van Willem) verzorgt samen met Francisca de Grijs de cursus ‘Hemelse Aarde’, gericht op de beleving van het vrouw zijn. Voor mannen is dit wellicht iets te ‘zweverig’, maar voor veel vrouwen is dit echt hun ding.
Tegen half zes loop ik naar de Pizzeria ‘Oase’. Het zit al aardig vol, maar er zijn slechts drie tafels. Ik mag bij een echtpaar aan tafel gaan zitten. De grootbeeld TV schuin boven mijn hoofd staat op voetbal, daar ben ik natuurlijk erg blij mee. Ik bestel cola, want zo te zien hebben ze hier geen vergunning voor alcoholische versnaperingen. Toch goed dat ik zojuist ‘thuis’ nog een glaasje rood uit mijn bidon had genuttigd.
Tja, ze hebben een uitgebreide kaart, maar ik houd het toch maar op een pizza. Ik bestel de duurste, want ik heb grote trek. Het wordt de Pizza Bellingwolde met tomaten, kaas, champignons, shoarma, kip, ui, paprika en spek. Trouwens, het is hier aardig donker, dat is zeker ter verhoging van de sfeer en het zal ook schelen in de elektriciteitsrekening.
Zo snijdt het (koks)mes aan twee kanten.
Trouwens, het afhalen werkt hier wel, er gaat het nodige ingepakt de deur uit.
Nou, dit is hem dan, de kaarsjes dienen ervoor om de boel uit te lichten. Tjonge, ik krijg hem niet op! De shoarma en het spek doen me de das om. Zelfs met een tweede glas cola moet ik opgeven. Nou ja, zeker 80% had ik op.
Ik reken in totaal €17,50 af, dat is toch een meevaller.
Op naar de douche en mijn bed. Of nee, eerst bereid ik nog een beker thee, pizza’s veroorzaken dorst. Om half acht lig ik erin, het is hier werkelijk stil.