Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Geen wandelavontuur? Nee, dat is het slechte nieuws. Nu het goede nieuws: hier volgt een reisverslag van ons kerstarrangement doorgebracht in B&B/restaurant
SAMSAM te Meerssen (http://www.samsam-meerssen.nl/) in Limburg,
vrijdag 24 december t/m maandag 27 december 2010

Vrijdag 24 december 2010
Meerssen
’s Ochtends horen we op de radio dat de A2 bij Eindhoven in verband met de extreme sneeuwval is afgesloten. Ook vliegveld Eindhoven zit dicht. Kunnen we vandaag nog wel naar Meerssen? Of is het verstandiger om morgen de weg op te gaan. Maar ja, stel dat er vannacht of morgen mogelijk nog meer sneeuw bijkomt? Dan kunnen we het wel helemaal vergeten.

OK, mijn auto is voorzien van de beste winterbanden die er zijn (Snowtracks van Vredestein), en alle wielen zijn aangedreven. We zitten gekluisterd aan radio en TV – het lijkt wel oorlog – en zuigen de weerberichten als sponzen op. Aan het eind van de ochtend gaat vliegveld Eindhoven weer open. De situatie op de A2 is onduidelijk, wel worden vrachtwagenchauffeurs opgeroepen om hun combinaties in Brabant en Limburg niet de weg op te sturen. We wagen het erop! We laten de A2 rechts liggen en nemen de A73. Precies om half een rijden we weg. Op de binnenwegen ligt volop sneeuw (het zout is bijna op!), maar de hoofdwegen zijn prima te berijden. Even na enen draaien we de A73 op en ook deze is prima te berijden. Pas bij Roermond ligt er wat sneeuw op de weg en bepalen de matrixborden dat we maximaal 70 km/uur mogen rijden. De meeste automobilisten houden zich er ook aan. De op- en afritten liggen wel vol sneeuw, daar rijdt men stapvoets. Tot mijn verbazing tel ik vele, vele vrachtwagens. Tja, iedereen en alles zit natuurlijk op zijn bestellingen te wachten en uiteraard willen de chauffeurs de kerstdagen wel thuis doorbrengen. Zo’n goedbedoeld ANWB-advies is volkomen zinloos.
Ook zien we veel sneeuwschuivers, vaak ‘drie op een rij’. Dat is ook een spelletje, maar hier is het menens. Tegen halfvier draaien we de snelweg af en nemen de binnenweg naar Meerssen. Oeps, hier komen we in een regelrechte sneeuwbende terecht.
Op zomerbandjes had ik de strijd hier moeten staken, maar nu rijden we – rustig aan – dwars door de sneeuw heen. De banden geven geen krimp, eigenlijk is dit geweldig leuk rijden. Op de parkeerplaats bij Samsam slip ik ietwat weg, na het uitstappen blijkt waarom. Ik ben dwars door een sneeuwrand van zeker 50 centimeter hoog gereden! Desondanks staan we mooi geparkeerd. Eerst lopen we naar binnen waar we hartelijk worden ontvangen met koffie en kersenvlaai, die ons wordt gepresenteerd als ‘kerstvlaai’.
Daarna gaan de weekendtassen naar de kamers en aansluitend lopen we nog een rondje in Meerssen.
Mwah, de middenstanders zijn net doende hun nering te sluiten. Overal gaat het licht uit. Tja, verder valt het niet mee om je een weg te banen door de sneeuw.
De sneeuw-schuivers hebben de sneeuw zoveel mogelijk van de rijbaan geschoven, zodat de stoep – op een smalle strook na – bedolven is door sneeuw. Glad is het sowieso.
We lopen rond de Basiliek van Meerssen, die potdicht zit. Doen ze hier nog aan een kerstMIS? Nergens hangt een publicatie, dus het zal wel niet. Het gebouw stamt uit de 14^e eeuw en is een goed voorbeeld van de laatste fase van de Maasgotiek. In 1938 is de kerk door paus Pius XI verheven tot basilica minor. Op de kamer bereiden we eerst nog een kopje thee en tegen zessen gaan we aan tafel. Eigenlijk is het restaurant vanavond gesloten, maar Gert en Debra presenteren ons toch een eenvoudige maaltijd. Fijn, dan hoeven we de deur tenminste niet meer uit.
Wat schaft de pot? Een echte Hollandse pot! Rode kool met appelmoes, gebakken aardappelen en konijn. Dat laatste zul je in restaurants boven de rivieren bijna niet meer aantreffen, maar in Limburg is konijn een echt streekgerecht. Als kind hield ik voor de gezelligheid zelf konijnen, maar evenzogoed werden ze – ook door mij – met kerst smakelijk opgegeten. Tja, ik ben nu eenmaal geen vegetariër en hypocriet gedrag is mij vreemd. We drinken er de rode huiswijn bij, die is zonder meer van prima kwaliteit. Als toetje krijgen we espresso en een stukje taart. Volgens Gert is het worteltjes-taart, maar dat zal ik verkeerd begrepen hebben. De taart smaakt gewoon naar… nou ja, naar zoals het eruitziet.
Na de maaltijd gaan we naar de kamer en kijken nog even naar de TV.