Zaterdag 25 december 2010
Meerssen – Maastricht – Valkenburg – Meerssen
Van half tien tot half elf genieten we het ontbijt. Daarna leen ik een ‘bats’, dat is een bepaald soort schep en de sneeuwschuiver. Eerst verwijder ik de sneeuwberg rond mijn auto, zodat ik fatsoenlijk weg kan rijden. Op naar Maastricht. Dat doen we binnendoor en uiteraard ligt de weg vol sneeuw. Druk is het niet en zonder problemen rijden we Maastricht in. Daar stuur ik de auto de parkeergarage onder het Vrijthof in. De helling naar beneden ligt vol sneeuw en onderaan volgt een scherpe bocht naar rechts. Het gaat zondermeer goed. OK, ook dit jaar is er weer een kermis en staan er stalletjes op het Vrijthof. De uitbaters beginnen net met het openen van hun kramen. De zon schijnt uitbundig en het is 4 graden in de min. Wat wil je nog meer? De fietsen en stoelen zitten dik onder de sneeuw, het is wel een ludiek gezicht. We gaan eerst een stukje lopen, op naar de Maas. Onderweg passeren we het Dinghuis. De Maas gezien vanaf de 13e-eeuwse Sint-Servaasbrug. Scheepvaartverkeer is er niet, wel stroomt de Maas behoorlijk. Daarna brengen we een bezoek aan de Onze Lievevrouwebasiliek. Tja, de gevel valt zo tussen de huizen enigszins uit de toon. De devotiekapel voor Maria Sterre der Zee is een populaire plaats om een kaarsje op te steken. Enige honderden bezoekers zijn ons voor geweest, want zoveel kaarsen branden er wel. Warm is het er en er hangt een beste kaarsenwalm. Daarna lopen we door naar de aanpalende Onze Lievevrouwebasiliek. Ook dit jaar is er weer een kerststal ingericht. Het lijkt me vooral voor kinderen erg leuk. In de tegenoverliggende brasserie Van Buuren gebruiken we de KMA. Hoewel, de ‘A’ laten we even achterwege, daar hebben we nog even geen plaats voor.
Op naar het Vrijthof, eens kijken of er een beker Glühwein valt te scoren. De kraampjes zijn inmiddels open, druk is het (nog) niet. Het reuzenrad draait, het lijkt me nu toch wel een tamelijk frisse bedoening. Toch stappen een aantal dapperen in de gondels. Kijk, deze mevrouw is druk doende om ‘Bratwurst’ te bereiden. In een aanpalend stalletje verkopen ze Glühwein, dat vormt een ideale combinatie. Tja, voor de ‘echte’ Glühwein moet je toch naar de kerstmarkt in Keulen. Er is ook nog een tentoonstelling van ijssculpturen, maar de toegangsprijs beneemt mij de adem. Ik houd het maar bij deze sculptuur, die buiten staat opgesteld. Op de achtergrond de Sint-Servaas en links daarvan de (rode) Sint-Janskerk. Op de voorgrond de opgetaste sneeuwmassa’s. Hier de Sint-Janskerk met op de achtergrond de karakteristieke rode toren. De kerk is in de 12e eeuw gesticht als parochiekerk om de Sint-Servaas te ontlasten. In 1632 is de kerk opgeëist door de protestanten. De kerk is ’s zomers te bezichtigen (NOZ) en ook kan dan de 79 meter hoge toren worden beklommen. Daarna lopen we door naar de Sint-Servaas. De zuidelijke ingang (volgens mij is die altijd dicht) ligt mooi in het zonnetje. De ‘echte’ ingang ligt aan de andere kant en ligt uiteraard in de schaduw. Sint-Servaas himself staat – besneeuwd en wel – nog steeds op zijn plekje. Als we de Sint-Servaas betreden zie ik dat er een dikke ‘mist’ hangt. Ik denk dat er gisteravond en mogelijk ook vanmorgen, een hoogmis heeft plaatsgevonden.
Daarbij is waarschijnlijk uitbundig gebruik gemaakt van wierook. Steek dan ook nog eens een x-aantal kaarsen aan, ja, dan krijg je dit als resultaat. Zou dit wel gezond zijn? Met de bouw van de Sint-Servaas is in het jaar 1000 begonnen. In de 11e, 12e en 13e eeuw is er driftig bijgebouwd en zelfs al verbouwd. Ook in de eeuwen daarna is er verder gebouwd en gerestaureerd. Tijdens een eerder bezoek aan Maastricht en de Sint-Servaas hebben we toen een rondleiding bijgewoond. Sowieso zeer interessant en de rondleidster was niet weinig trots op haar stad en kerk.
In het Bergportaal is ook een kerststal ingericht. Ik vind het altijd een beetje een aandoenlijk gezicht. Het Bergportaal uit het begin van de 13e eeuw mag er ook zijn. Het is waarschijnlijk het eerste gotische bouwwerk in Nederland. Onder het altaar bevindt zich het graf van Sint-Servaas. Tja, het is nog vroeg in de middag, wat te doen. Mijn voorstel om naar Aken te rijden wordt weggestemd, het wordt Valkenburg. Ik zet de auto op de parkeerplaats naast deze auto, die zo te zien al een tijdje niet van zijn plek is geweest. Dit is de ingang van de kerstmarkt, maar ja, dat gebeuren speelt zich af vóór de kerstdagen. Het ziet er met al die sneeuw wel ‘echt’ Oostenrijks uit. We zijn natuurlijk wel vaker in Valkenburg geweest, maar nu ziet het er wel totaal anders uit. Veel te beleven valt er uiteraard niet, maar het is toch altijd leuk om even een rondje te lopen. De zon gaat onder en het begint meteen een stuk kouder te worden. De ruïne van Kasteel Valkenburg (12e eeuw) torent boven het stadje uit. OK, op naar Samsam. Op weg naar onze kamers werpen we vast een blik in het restaurant. De tafels zijn al gedekt, maar de kaarsjes moeten nog worden aangestoken. We hoeven niet persé op een bepaalde tijd aan tafel, maar tegen zessen zijn we zover.
Als amuse krijgen we een pompoensoepje met een hamrolletje met ruccola-sla en een toastje met witvis en aardappelpuree. Ik had nog een bodempje sherry en die smaakt er uitstekend bij. Daarna krijgen we een salade met kwartelham op duxelles van paddenstoelen.
We drinken er een Cuvee XII van de Apostelhoeve uit Maastricht bij. Aansluitend een taartje van pandanrijst met kreeft en gamba in een aardappeljasje. We drinken er een Cuvée Maxime bij, een Chardonnay uit Frankrijk. We vervolgen met een heldere gevogeltebouillon met verse kruiden. Lieke schenkt de bouillon uit een antieke theepot op de verse kruiden. Dan volgt grietbot op pastinaakpuree en een loempia gevuld met zuurkool. We drinken er een Spaanse Albariño bij. Als hoofdgerecht ree gebraad op stamppot van winterprei met compote van kweeperen, grotchampignons en jeneverbessaus. We drinken er een Italiaanse Primitivo Puglia bij, dat is een kruidige robijnrode wijn. Als nagerecht diverse soorten ‘zoet’. Als wijn hoort er een muscatel bij, maar daar ben ik niet zo’n liefhebber van. Dit wijntje laat ik achterwege.
OK, het is bij elven. Zullen we besluiten met koffie of thee? Nee, het is mooi geweest, zo’n avond als dit is niet alleen topsport voor de koks en het bedienend personeel, het is ook topsport voor de eters. We laten het hierbij en vertrekken naar onze kamers.
Daar luisteren we nog een tijdje naar de Top 2000.