Zaterdag 23 juli 2016
Maassluis – Zwijndrecht
Om zes uur gaat de wekker. We staan meteen op, de laatste spulletjes pakken we in en na het ontbijt bevestigen we de fietstassen aan de fietsen. Tjonge, we zijn een uur voor op de planning. Dat komt goed uit, want het is zaterdag en er zijn werkzaamheden op het traject naar Rotterdam. Dat betekent een keer extra overstappen! En dat terwijl de overstaptijden ook al uiterst krap zijn en met de fietsen (liften!) is dat wel een uitdaging.
Het is droog, maar wel bewolkt en 18 graden in de plus. Vanmorgen zag ik dat de verwachte buien in het oosten van het land gaan vallen. Kijk, dat zijn berichten!
Ik pak op het station een Metro uit de bak (van gisteren). Daarna de fietskaarten laden op de OV-chipkaart en inchecken. De trein is iets te laat, maar de eerste overstap gaan we wel halen. Eerst de Metro maar.
De terroristische aanslag gisteravond in München staat er uiteraard niet in. Tjonge, de berichtgeving was chaotisch, de Duitse politie/leger had het niet in de hand. Het ging om één, twee of mogelijk drie terroristen die om zich heen schoten in een winkelcentrum.
Tja, wat moet je? Zijn er springladingen geplaatst, is er misschien een hinderlaag gelegd? Zijn er mensen gegijzeld? Zelf denk ik dat de terroristen het goed hadden voorbereid en via de verschillende uitgangen van de parkeergarage het hazenpad hebben gekozen.
Het laatste nieuws dat ik gisteravond zag (22.00 uur) geeft aan dat er drie doden zijn geteld en een aantal gewonden. De terrorist(en) zijn spoorloos.
Vanochtend bleek dat het om één terrorist ging, die zichzelf gedood heeft. Er zijn negen doden en 21 gewonden waarvan drie ernstig. De terrorist was 18 jaar oud en afkomstig uit Iran, maar woonde al een aantal jaren (?) in Duitsland. Tja, de IS heeft opgeroepen om aanslagen te plegen. Mogelijk heeft hij zich laten inspireren door de terrorist, die 18 juli dit jaar in de trein in het Beierse Würtzburg met een bijl en een mes om zich heensloeg en stak. Vier mensen raakten daarbij zwaargewond, één lichtgewond en veertien mensen raakten in shock. De terrorist sloeg na zijn actie op de vlucht, maar toen hij de hem achtervolgende agenten te lijf wilde gaan is hij met enkele schoten gedood.
En dan die verschrikkelijke aanslag in Nice op 14 juli jongstleden. Op de Franse nationale feestdag notabene! Maar liefst 85 mensen vonden de dood en tweehonderd raakten gewond, waarvan 50 zeer ernstig.
Na twee kilometer over de Promenade te zijn geracet werd de vrachtauto onder vuur genomen door de Franse politie. De terrorist – een 31-jarige Tunesiër, die al tien jaar in Frankrijk woonde – werd daarbij gedood. Tjonge, twee jaar geleden wandelde ik zelf nog op de Promenade des Anglais.
Tja, voor je eigen veiligheid moet je het dus niet van de politie hebben. Ik pleit ervoor – net zoals in Israël – dat het voor een betrouwbare burger mogelijk moet worden om een vuurwapen aan te schaffen. Inderdaad, dan loop je dus voortaan met een M16 aan de schouder. Een terreurdeskundige (Rico Briedjal) meent dat dit geen solo-actie is geweest, want zoiets verzin je niet op de avond zelf. Nou, daar ben ik het dus niet mee eens! De IS heeft al lang geleden opgeroepen om een aanslag te plegen met een vrachtauto. In Israël vindt het inrijden op mensen die bij een bushalte staan te wachten vaak plaats. En bovendien, het huren van een vrachtwagen is niet moeilijk. Ik heb dat zelf een aantal malen gedaan om reden van een verhuizing. Je hebt een geldig vrachtwagenrijbewijs nodig (ik heb óók nog een busrijbewijs), een legitimatie en ik meen dat ik borg moest betalen. Na een korte uitleg rijd je zo weg!
Mijns inziens zijn al deze aanslagen Islam gerelateerd. De terroristen (zelf noemen zij zich martelaren) gaan ervan uit dat zij de wil van Allah uitvoeren ‘dood de ongelovigen waar gij maar kunt’, zie Soera 2:191. Als martelaar kom je meteen in het paradijs waar 72 zwartogige maagden gereed staan. Bovendien mag de martelaar 75 namen noemen van familieleden, vrienden enz. die mettertijd óók naar het paradijs mogen.
Wat weet de Metro van gisteren nog meer te vertellen? OK, de prijzen van woningen rijzen de pan uit. Een zeker teken dat de economie begint aan te trekken.
De Turkse president Erdogan trekt de macht naar zich toe na de mislukte staatsgreep in de nacht van 14 op 15 juli 2016. Was het wel een staatsgreep? Of heeft de geheime dienst van Erdogan dit georganiseerd? Tjonge, de ene na de andere ramp voltrekt zich.
Er is een nieuw spelletje voor de smartphone op de markt. Het heet: Pokémon Go. Nou, ik ben niet van plan om hier aan mee te doen.
De tweede overstap halen we ook en de derde zit eraan te komen. En die halen we ook! Om 10.36 uur staan we op het station van Maassluis. Het is even zoeken naar de route, maar dan gaan we ook echt van start. De kaart (in plastic) op de stuurtas en mijn GPS in de houder op het stuur, dat moet goed gaan. De wind in de rug en langs de Nieuwe Waterweg over het fietspad. Dat containerschip tracht ons in te halen, daarom zetten we een tandje bij. Staan die kranen daar te niksen of wordt er nog gewerkt? Oh wacht, het is zaterdag vandaag! Hoe zit het eigenlijk met die 24-uurs economie waar ze het altijd over hebben? Nou ja, we fietsen nauwelijks een kwartiertje en we ontwaren een restaurant. Ok, we zijn al van voor achten op pad, dus recht op de KMA hebben we wel. ’t Oeverbos heet het hier. Nou, de Koffie (van Smit & Dorlas) is prima, maar ’t is een miezerig klein beetje. En daar durven ze maar liefst €2,45 voor te vragen. De Appeltaart is redelijk, maar de slagroom (uit een spuitbus) is beneden peil. Het uitzicht op de Nieuwe Waterweg maakt wel veel goed! Het is inmiddels 24 graden in de plus, maar het voelt drukkend aan. Verder is het nevelig en iets bewolkt.
We rekenen af en fietsen verder langs de Nieuwe Waterweg. Het duurt niet lang of we fietsen Vlaardingen in. Dit is best een leuk haventje. We ‘nemen’ de Beneluxtunnel. Daartoe moeten we gebruik maken van de lift. Hm, dat hebben we eerder gedaan toen we vanuit Maasdam (arrangement in 2006) een bezoek brachten aan Rotterdam. Oeps, tien jaar geleden alweer! Net zuid van de Beneluxtunnel staat dit opknappertje. Er moet heel wat aan gebeuren, maar dat is voor de echte liefhebber juist een pré. We fietsen langs het dorpje Pernis, rechts van ons bevindt zich de olieraffinaderij.
Daar zien we gelukkig niets van. Even verder slaan we rechtsaf en ronden het dorp Hoogvliet. Rechts van ons is de Oude Maas en links een parkje. Het heet het Ruigeplaatbos. Er staat hier een picknickbank, hier nuttigen we onze van huis meegenomen ‘bammetjes’. Ik trek mijn T-shirt maar uit, de zon is er door en het is behoorlijk warm.
Zuid van het dorpje Portugaal loopt de route. Overal hangen borden ‘LF12a’ en ook de GPS-track is goed. Iets verder ligt een golfbaan. Het komt me hier bekend voor. Heb ik hier misschien tijdens het ‘Oeverloperpad’ de KMA genuttigd? Over het fietspad, door wat bos met links van ons weiland, fietsen we verder in oostelijke richting. Dit is best een leuk pandje, helaas heeft de GPS van mijn Nikon het coördinaat niet ‘genomen’, maar ik denk dat we ons ter hoogte van de Heinenoordtunnel bevinden.
Er staat geen bord, dus kan dit pandje niet historisch zijn. Er staat wel een ander bord dat met ‘tweemaal links’ verwijst naar een boerderijwinkel. Dat tweemaal links doen we, maar een boerderijwinkel ontwaren we niet. Bij dit monument staat ook al geen bordje. Zo te lezen is hier in de meidagen van 1940 gevochten. Daarbij hebben toch 23 militairen het leven gelaten (degeen die in Calais gevallen is tel ik niet mee). Voor Heerjansdam verlaten we de route. Ik hoop dat er een supermarkt is. Dat blijkt het geval, er is een ‘Spar’. We kopen bananen, nootjes en nog zowat om morgen te nuttigen en we vullen onze voorraad drinken aan. Morgen is het zondag en ik vrees dat alles dan gesloten is.
Het valt me mee dat het hier zo ‘landelijk’ is. Tegen vieren bereiken we hotel ARA te Zwijndrecht (https://www.hotelara.nl). Het hotel bevindt zich aan de route, beter kan gewoon niet. We checken in en rekenen meteen af (inclusief ontbijt €108,-). De fietsen kunnen we in de garage zetten (dat hadden we bij het boeken gevraagd). De fietstassen gaan eraf en we lopen opnieuw het hotel in. Tja, van buiten ziet het er een beetje ‘Oosteuropees’ uit, maar binnen is het pico bello voor elkaar. De kamer is groot en de badkamer groter dan thuis. Wifi draait als een speer, wat wil je nog meer. Mails zijn er trouwens niet, ik ben zeker niet populair (meer). We bereiden thee op de kamer, alles daarvoor is aanwezig. Nou, mijn complimenten voor ARA.
Ik ga meteen onder de douche, was mijn wandel(fiets)shirt en trek schone kleding aan. Hm, ik lees op mijn iPad dat die terrorist van München geen banden had met de IS.
Het was een ‘verwarde’ man die onder behandeling van een psychiater is geweest.
Ook in Duitsland is het tegenwoordig zeker ‘policy’ om verwarde mensen niet meer levenslang op te bergen in een ‘inrichting’ (waar ze volgens mij zeer gelukkig zijn), maar ze de straat op te jagen. Dat is goedkoper zeker. Maar ja, dan krijg je dit en dat kost ook een boel centen. Ik lees dat hij (ik noem hem geen terrorist meer) illegaal een Glock had aangeschaft. Hm, dat is een pistool, een prima ding in elk geval, maar het is bij lange na geen M16 (of vergelijkbaar). In het magazijn van een Glock kunnen 17 patronen (9 mm). Als je met een Glock op 25 meter een doel raakt (een mens dus), ben je een heel goede pistoolschutter. Waar en hoe heeft deze man de vaardigheid opgedaan om zo’n groot aantal slachtoffers te maken?
Nou ja, van al deze ellende word je ook niet vrolijk, wij gaan gewoon om zes uur aan tafel. Tjonge, het personeel is hier bijzonder attent! Wij kunnen naar de saladebar en zelf wat opscheppen. Nou, dat ziet er toch prima uit! Al snel komt de bestelde Tom Kha Ka (Thaise kippensoep) door. Een beetje extra vocht (en zout) kunnen we na 55 kilometer fietsen wel hebben. Prima soepje overigens. De gegrilde hoen gevuld met paprika-tomatensalie, tomatenrisotto, oude kaas, bosui en chips van zoete aardappel is ook voortreffelijk. Frites en gebakken aardappelen erbij en een Merlot. Het loopt tegen zevenen en het restaurant (ook buiten) raakt aardig vol. Capaciteit hebben ze hier meer dan voldoende.
Een dessert kan er niet meer bij, we besluiten om straks op de kamer nog een beker thee te bereiden. We rekenen €61,15 af en doen er nog iets bij. Prima gegeten, prima ambiance en prima personeel. Tegen achten zijn we weer op de kamer. We kijken nog even TV, bereiden thee en kruipen bijtijds onder de wol.