Zondag 23 september 2012
Bussum – Baarn
Gisteravond hoorde ik nog even luide house muziek. Zou er een feestje zijn geweest in de aanpalende sportkantine? Dat moet wel bijna. Het is 5 graden in de plus, toch voelt het niet koud aan. Ik bereid havermoutsepap en drink er twee bekers thee bij. Even na achten gaan we op stap. Tjonge, de hei is vergeven van spinnenwebben. Vliegjes hebben zo geen enkele kans! Moet daar geen actiegroep voor worden opgericht? Om kwart voor negen lopen we langs station Hilversum Noord. Dit station hebben de Joden niet gezien, want het dateert uit 1974. Langs het spoor lopen we naar station Hilversum. We maken een klein ommetje, want hier vlakbij woonde toentertijd de familie Philips met hun vier kinderen. Ze zijn opgepakt en via Westerbork afgevoerd naar Sobibor waar ze meteen na aankomst zijn vermoord. We lopen dwars door het centrum van Hilversum. ’t Is zondag, er is geen kip op straat. Nou ja, twee fietsers en er ligt een verfrommelde fiets. ‘Waar is je fiets?’ ‘Ik weet het niet Pa, gisteravond had ik hem nog.’ Ook de VVV zit potdicht. Op de begraafplaats ‘Gedenk te Sterven’, is een steen ingemetseld, die uit de steengroeve van Mauthausen is meegenomen door de Joodse verzetsstrijder Bill Minco. We lopen verder naar de westrand van Hilversum. Onderweg fotografeer ik dit huis. Daar is de Joodse begraafplaats met een monument. Het weer is veel bewolkter dan gister en de temperatuur komt niet boven de 12 graden uit. Ik denk dat deze flats op het grondgebied staan van Loosdrecht. Kijk, informatie betreffende het voetstappenpad (25 km). Het pad dateert uit 1939, maar is in 1997 gereconstrueerd. Ik heb het pad ooit gelopen, maar was dat nu vóór of ná 1997? In elk geval liepen we toen veel door de bebouwing van Hilversum. Om half elf pauzeren we bij deze vijver. Koffie hadden we een uurtje terug al genuttigd bij een tankstation. Tja, zondag, dan is bijna alles dicht! Het gaat niet zozeer om de handwijzer, maar om het roeibootje en de vijverpartij. Het is bijna niet te zien, maar er staat een leeg flesje Amstel in de boot. Om half twaalf bereiken we het monument ter nagedachtenis aan Joodse jongeren, die gevlucht waren uit Duitsland en Oostenrijk. Een aantal van hen is opgepakt en zij zijn niet teruggekeerd. Hier vlakbij staat dit monumentale pand, het moet wel bijna een gemeentehuis zijn. Tja, we maken echt een enorme omweg. Volgens de informatie in het boekje wilden de ontwikkelaars dat de route niet uitsluitend langs de spoorlijn loopt, maar zo hier en daar een stukje natuur meeneemt. Bovendien eindigt de etappe bij station Hilversum Sportpark. Tja, het Westerborkpad is nu eenmaal ingedeeld in dag-etappes.
In elk geval nemen we nu een stuk bos mee en daarna de Hoorneboegsche Heide. Vanaf deze paddenstoel steken we de Hoorneboegsche Heide voor de tweede maal over, nu in noordelijke richting. In het wijkje gelegen tussen de hei en Hilversum valt zo te zien goed te wonen. Zo’n vijverpartij in je wijk is niet verkeerd. Een paar honderd meter voorbij station Hilversum Sportpark steken we het spoor over. Aangezien er in 1941 en 1942 een tekort was aan staal zijn een aantal bovenleidingsportalen uitgevoerd in beton. Ze staan op de monumentenlijst. Kijk, hier zit de EO, zo te zien in een voormalig klooster. Een kilometertje verder lopen we Hilversum uit in oostelijke richting. Min of meer langs het spoor gaat het, maar dat is ook de opzet van het Westerborkpad. Dit meertje staat in verbinding met het Laarder Waschmeer. Hier lopen we onder de A27 door. De boomstronken zijn hier geplaatst om kleine dieren de gelegenheid te geven veilig (om niet ten prooi te vallen aan andere dieren) onder de A27 door te kunnen. Graffiti zie je toch niet zoveel meer als een aantal jaren geleden (is mijn indruk). Langs het spoor lopen we Baarn in. ’t Is nu nog maar een klein stukje. We moeten inderdaad het spoor oversteken. In de verte ligt het station. En dit is het station van de voorkant. Het ziet er zeker niet onaardig uit. We hebben er 28.67 kilometer opzitten. Het is even na halfvier en we moeten tien minuten wachten op de trein. Dat is prima getimed, al zeg ik het zelf. Helaas moet ik nog een stuk met de bus wegens werkzaamheden. Om kwart over vijf ben ik thuis, dat is toch mooi. We halen eten bij de Surinaamse Toko, in uit eten gaan heb ik niet zo’n trek. OK, het eerste traject zit erop, nog drie te gaan. Sjef en Till: bedankt!