Zondag 23 april 2006
Garnwerd – Pieterburen
Ik word wakker omdat iemand ‘kom hier’ roept. Hij heeft het tegen zijn hond. Er loopt een pad over de camping waar locals gebruik van maken om hun hond uit te laten. Ze zullen wel recht van overpad hebben. Het is pas een uur of half zeven, ik kan nog een uur slapen. Je zult toch een hond hebben, die je op dit vroege uur moet uitlaten.
Tegen half acht sta ik op en tegen negenen zijn we op weg. Het is enigszins nevelig en er staat een weinig wind. Eerst lopen we langs korenmolen De Meeuw, gebouwd in 1852. Het is een achtkante bovenkruier met stelling. Helaas is de molen gesloten en bovendien niet maalvaardig wegens achterstallig onderhoud. Daarna lopen we langs de kerk. Ook deze is gesloten, gelukkig waren we niet voornemens om vandaag ter kerke te gaan. Even verder lopen we door het kleinste dorpsstraatje van Nederland, de Burgemeester Brouwerstraat, die op sommige plaatsen nog geen drie meter breed is. Dit straatje wordt geflankeerd door monumenten. Uiteraard is Garnwerd aangewezen als beschermd dorpsgezicht. Opnieuw lopen we langs de molen en steken het Reitdiep over. Richting Winsum gaat het. Voor de afwisseling wederom weilanden zover het oog reikt. Gelukkig is het maar een kilometer of vijf. Voorbij een boerderij moeten we een lastig houten hek passeren en daarna een slap gespannen hekwerk. Zelf kom ik er heelhuids over, maar Karel maakt kennis met de Groninger modder. Winsum is een schilderachtig dorp, helaas is het plaatselijk restaurant nog gesloten. Het is kwart over tien, dus echt tijd voor koffie met appeltaart. Wat een teleurstelling. Verder maar weer. Vele kilometers loopt het Pieterpad langs het Mensingeweerster loopdiep, we hebben wel aantrekkelijker stukken gewandeld. Om de moed erin te houden komen we nog langs een stel handwijzers.Twee kilometer verder bereiken we het dorpje Mensingeweer met een ‘Pieterpad’-bankje, altijd leuk deze huisvlijt. Een piepklein dorpje, uiteraard is er geen horeca-gelegenheid te bekennen. Rechts ligt de molen Hollandsch Welvaart, een korenmolen uit 1855. Ook dit is een achtkante bovenkruier met stelling. De molen is in 2000 voor 250.000 gulden gerestaureerd, is maalvaardig en verkeert in een uitstekende (onderhouds)toestand. Er zijn plannen om een theeschenkerij in de molen te starten, maar ja, daar hebben wij nu niet zo veel aan. Opnieuw een kerk, ook deze is gesloten. Is het eigenlijk wel zondag vandaag? We verlaten Mensingeweer en zetten koers naar Eenrum. Dat is een wat groter dorp en misschien is er daar wel koffie te verkrijgen. Het is nog geen twee kilometer, dus dat ‘ken net’. Uiteraard zijn er weer weilanden te bewonderen. Om twintig voor twaalf zijn we in Eenrum en wederom wacht ons een teleurstelling.
Het plaatselijk restaurant gaat pas om twaalf uur open en dat duurt ons te lang. Op een bankje in het centrum bereiden we zelf koffie met behulp van ons brandertje. Ik heb nog een stuk boterkoek, dat is ook lekker.
We stappen weer op voor het laatste stukje. Het is nu nog een kilometer of vier naar Pieterburen. Op de kruising met de LAW 5 staat een handwijzer: nog 2,5 kilometer. Verderop staat nog een mooie boerderij. En dan: eindelijk Pieterburen. Om ons te verwelkomen staat er nog een kunstig stukje huisvlijt. Een mooie molen hebben ze hier ook. Het is wederom een achtkante bovenkruier met stelling, gebouwd in 1846. Wederom huisvlijt, de bekende handwijzer die ook figureert in het Pieterpad-boekje. We passeren de zeehondencrèche van Lenie ‘t Hart. Druk is het hier, de parkeerplaats loopt vol. Inmiddels is de zon doorgekomen, het lijkt wel volop zomer. En dan: ‘Het Wapen van Hunsingo’ het hotel/restaurant waar het Pieterpad start en in ons geval eindigt. Je kunt hier een Pieterpad-certificaat aanschaffen, maar dat geloven we wel. Helaas ligt het terras in de schaduw, dus kiezen we voor het terras aan de overkant van restaurant ‘Waddengenot’. Koffie hadden we zelf al gemaakt, dus kies ik voor een cola. Het is net één uur geweest, tijd voor de lunch. Dat wordt een pannenkoek met appel en stroop. Ik loop nog een rondje, ik ben er nu toch. De NH-kerk staat er netjes bij, de bomen zijn keurig gesnoeid. Naast de kerk het gebouw waar toentertijd het godsdienstonderwijs werd gegeven. In het grijze verleden heb ik zelf ook in zo’n soort gebouw catechisatie gehad. Ik heb daar slechte herinneringen aan. Wel toevallig dat deze foto tevens de laatste is. We pakken de regiobus van 14.26. Volgens 9292ov.nl komt deze om 14.39 uur aan in Baflo. We vragen de chauffeur of we de trein van 14.41 uur zouden kunnen halen. Oh ja hoor, is het geruststellende antwoord. En inderdaad, na een bloedstollende rit hebben we precies genoeg tijd om een kaartje te pinnen en de trein te halen. Om 15.17 uur zitten we in de trein van Groningen naar Zwolle en om 16.21 uur haal ik de trein naar ons dorpje. Daar aangekomen loop ik even Peacocks binnen en reserveer een tafel om zes uur voor het traditionele diner.
Tja, het stukje Vorden – Nijverdal moet ik nog lopen, maar voor mijn gevoel heb ik het Pieterpad erop zitten. Vandaag hebben we er zo’n 17 kilometer opzitten en in totaal 485 kilometer. Je hoort wel eens dat het Pieterpad helemaal niet zo mooi is, maar persoonlijk vind ik het – op een paar kleine stukjes na – een prachtige LAW. Toos Goorhuis en Bertje Jens wil ik hartelijk bedanken voor de ontwikkeling van het Pieterpad. Ook Karel wil ik bedanken voor zijn gezelschap.