Zondag 1 december 2013
Esche – Ootmarsum
Om tien voor zes word ik wakker en wacht op de wekker van zes uur. Nou, die doet het dus niet! Heb ik het weer verkeerd gedaan? Ik krijg er wat van! Ik koop een Sony, of draait zo’n ding ook op Android? Na twee bekers thee en de havermoutse pap pak ik de boel in en om tien voor acht ga ik op pad. Het is net licht. Met GPS vind ik het pad terug, ik stond toch wel erg goed verstopt! Nu volgt een mooie route door de natuur en het ‘heuvelt’ iets. De zon komt door. Helaas, mijn fototoestel doet het nog steeds niet, thuis ga ik dat ding drogen en testen.
Na zes kilometer – het laatste stuk moest ik flink stijgen – bereik ik mijn beoogde wildkampeerlocatie van gisteren. Oeps, dit is een natuurgebied! Op de hei grazen schapen en op de heuveltop staat een monument. Dit is niet zo’n geschikte plek om wild te kamperen! Ik ben blij dat ik gisteravond tussen de jeneverbesstruiken stond. Om kwart over tien loop ik de stad Uelsen in. Hier ben ik met Orchideetje tijdens het Fietserpad ook geweest. Zou er iets open zijn? Ik heb best wel zin in een mok koffie. Kijk, daar is een hotel/restaurant. De deur is open en ik sta in een ietwat gedateerde ruimte, die ook dienst doet als receptie. Er is niemand. Ik roep ‘Hallo’, maar er verschijnt niemand. Hier schiet het niet op. Helaas, het is niet anders.
Iets verder is een ‘Backerei’. Heb ik hier met Orchideetje ‘damals’ ook iets genuttigd?
Het komt me zo bekend voor. Ik zie mensen aan gedekte tafels zitten. Ai, dat geeft de burger moed. Ik stap binnen en vraag of ik misschien ‘eine Tasse Kaffee’ kan ‘bekommen’. Nou, dat kan en ik krijg een leeg tafeltje toegewezen. Meteen wijs ik een aantrekkelijk ogend stuk taart aan. Hier zitten toch wel een man/vrouw/kind of vijftig van een uitgebreid ontbijtbuffet te genieten. Nu weet ik dat het echt Duits is om zondagochtend met het hele dorp te ontbijten of te lunchen. Met Reino viel ik toentertijd ook al met de neus in een brunchbuffet. Zo te zien wordt er voluit opgeschept (op de borden), ze laten het zich hier goed smaken. Nou, mij smaakt het ook, de (grote) mok koffie en de taart bekomt mij uitstekend. Voorlopig kan ik er weer tegen. Wat moest ik afrekenen? Dat is mij ontschoten, maar veel was het niet. Om elf uur stap ik op.
Op naar Hesingen een Duits gehucht. Daar bereid ik in zo’n geweldige schuilhut een beker thee en nuttig er boterkoek bij. Vanaf Uelsen ging het toch behoorlijk op en neer. Sowieso prachtige natuur, helaas waren sommige zandpaden behoorlijk modderig. Nog een dikke kilometer tot de Nederlandse grens.
Vanaf de Nederlandse grens loop ik langs de Paarden slenkte, een groot heidegebied.
Ik loop hier gelijk op met het Twentepad. Dat heb ik gelopen, maar het komt me niet bekend voor. Daarna volgt het Springendal, een uniek bronnen- en bekenlandschap.
Hier kom ik zowaar een aantal wandelaars tegen. Het is iets inmiddels iets bewolkt, maar foto’s maak ik toch niet. De paden zijn tamelijk modderig en nog steeds gaat het op en neer.
Om tien voor drie loop ik Ootmarsum in. Hier is het gewoon druk, maar ja, dit is een bekend kunstenaarsdorp. De terrassen zitten vol (rokers). De bus gaat om 15.37 uur, ik heb nog tijd om iets te nuttigen. Daar zie ik een restaurant dat me bekend voorkomt.
Hier heb ik met Orchideetje ook weleens gezeten. ‘Glühwein’ staat er op het schoolbord. Dat lust ik wel! Ik krijg een groot wijnglas vol en het smaakt prima. Ze hebben zeker het recept uit het nabijgelegen Duitsland, daar maken ze de echte Glühwein. Ze rekenen €3,60 voor zo’n glas, dat is goed aan de prijs! OK, ik doe gewoon mee met de pensionado’s, die het ervan nemen. De galeries zijn open, toentertijd zag ik hier Herman Brood en Anton Heyboer hangen. Tenminste, hun schilderijen. Voordat de regering op listige wijze je centen ‘wegrommelt’, kun je het beter in kunst steken. Dan kunnen de ‘Broods’ en de ‘Heyboers’ te zijner tijd zonder poespas naar de erven.
Mooi, op naar de bushalte. Dat is toch nog een stukje lopen. Ik reken uit dat ik er zo’n 26 kilometer heb opzitten. Eerst stond ik bij de verkeerde bushalte (richting Oldenzaal), maar al snel bemerkte ik mijn vergissing. De bus is iets te vroeg en rijdt lekker door. Maar liefst acht minuten te vroeg arriveren we in Almelo. Ja, je moet altijd vijf minuten eerder bij de bushalte staan. Ai, dan had je hem met deze chauffeur gemist! De ‘sprinter’ naar Zwolle doet het rustig aan, maar liefst vier minuten vertraging lopen we op. In Zwolle moet ik van spoor negen naar 1a en ik had daar negen minuten voor. Nu dus vijf, maar ik haal mijn trein ruimschoots. Tjonge, wat is het druk, waar moet iedereen toch naartoe?
Iets na zessen ben ik thuis, uiteraard is het inmiddels stikdonker. Uitpakken en onder de douche. Orchideetje haalt chinees, ook dit keer heb ik geen trek om erop uit te gaan.
Volgende keer van Ootmarsum naar Haaksbergen, dat kan in drie dagen.