Zaterdag 30 november 2013
Oosterse Bos – Esche
Om kwart voor zes word ik spontaan wakker. Het is uiteraard nog stikdonker en ik wacht op de wekker van zes uur. Dit keer heb ik hem goed ingesteld, krijg ik dat Android eindelijk door? Ik heb prima geslapen. Soms hoorde ik het ’s nachts druppelen, maar nu is het droog. Na twee bekers thee en havermoutse pap pak ik de boel in en precies acht uur ga ik van start. Het is net licht. Ik heb koude handen en doe mijn handschoenen aan. Dat had ik voorheen niet zo, zou het van de pilletjes komen, die ik slik? Mijn lange onderbroek heb ik vanmorgen maar aangehouden. Ik loop het bospad af, steek de N863 over en na een kilometertje akkerland bereik ik de Duitse grens. Een bord kon er niet vanaf, dat is wel een beetje jammer.
Wel staan er overal Jaknikkers. De NAM is in 1996 gestopt met de oliewinning in Schoonebeek, omdat de resterende olie te stroperig was. In Duitsland zijn ze doorgegaan, wel zie ik overal leidingen lopen waardoor stoom wordt geïnjecteerd. Toen ik met Orchideetje in 2010 het Fietserpad fietste (van Maastricht naar Pieterburen) was de NAM bezig om de oliewinning weer op te starten. Ook daar worden nieuwe technieken toegepast om de stroperige olie uit de grond te krijgen. Het valt mij op dat zo’n Jaknikker met forse I-profielen is opgebouwd. Zou dat oppompen met zoveel geweld gaan? Om half negen komt de zon op. Zou het een beetje redelijke dag worden? Deze landweg loopt prettig weg. Links en rechts struweel en een zonnetje erbij. Zoals ik al had gezien op de kaart, het is hier open akkerland. Geregend heeft het voorlopig voldoende. Je ziet het meteen aan de stijl, dit is Duitsland. Om kwart over negen steek ik het Coevorden-Picardie Kanaal over. Het kanaal is 26,5 kilometer lang en gegraven tussen 1870 en 1904. Sinds 1965 is het alleen nog een afwateringskanaal. Hier staat ook een handwijzer. Je kunt langs het kanaal fietsen. Het kanaal loopt van Georgsdorf naar Coevorden. Zelf loop ik naar Emlichheim. Eerst loop ik een stukje evenwijdig met het kanaal en sla dan linksaf een bosschage in.
Dit heb ik in het verleden al meer gezien. In Nederland wordt zo’n overdekte picknickbank meteen gesloopt of in brand gestoken. Ik wil de KMA genieten in Emlichheim, maar toch neem ik even plaats om te ‘proeven’. Het landschap is hier toch veel meer in cultuur gebracht dan in het Nederlandse gedeelte van het Noaberpad. Overigens, mijn Nederlandse kaart in mijn GPS doet het uiteraard niet meer. Gelukkig heb ik ook de kaart van Europa in mijn GPS. Deze is wat minder gedetailleerd, maar voldoet goed. Hier loop ik Haselaar in, een ‘voorstadje’ van Emlichheim. Bij de spoorlijn in Emlichheim volg ik niet de route buitenom, maar volg de ‘hoofdstraat’.
In het centrum staat een Lidl met daarnaast een lunchroom. Geweldig! Ik koop in de Lidl twee pakjes chocomel van 0,5 liter. Dat kost me €1,10. In de lunchroom bestel ik in mijn beste Duits koffie. Het broodje gezond wijs ik aan, want ik heb geen idee hoe zoiets in het Duits heet. Ik moet dat voor een volgend keer maar eens opzoeken. Het zal beslist geen ‘Brötchen Gesund’ zijn. Kijk, ze serveren hier de koffie in een grote kom en niet in zo’n benepen Nederlands kopje. De lens beslaat hier binnen meteen. Ai, lekker! Bij dat blonde meisje reken ik €3,55 af, dat valt alleszins mee. Om elf uur ga ik weer verder. Dit is nu zo’n typische Duitse straat, daar is toch zeker niets mis mee? Hier steek ik de brug over de rivier de Vechte over en loop aan de andere kant langs de oever verder. Ik moet naar dat bos in de verte, maar blijf daarna de Vechte nog vele en vele kilometers volgen. Hier loop ik richting bos, maar wat is er aan de hand met mijn fototoestel? Gisteren is hij natuurlijk een beetje nat geworden, maar daar moet hij tegen kunnen. Alles staat goed, dat is het ook niet. Is de sensor in het toestel beslagen of is het ding defect? Hier ben ik niet blij mee, dat spreekt. Tja, ik ga maar verder, dan maar geen foto’s. Straks kan ik het nog eens proberen. En net nu het zulk mooi ‘fotoweer’ is! Tja, mijn reisverslag is gebaseerd op foto’s. Dat valt nu letterlijk in het water.
Ook een volgende foto is volledig overbelicht. Ik volsta maar met een ingekort verslag, er zit niets anders op dan dit traject mettertijd over te lopen. Kun je met de trein in Emlichheim komen? Dat zoek ik nog wel uit. Een kilometer of twee verder sla ik rechts en daarna weer linksaf. Ik loop nu evenwijdig aan de Vechte, die een paar honderd meter meer naar links ligt. Er is daar zeker geen pad langs de oever.
Om half één bereik ik het gehucht Kalle. Daar bereid ik thee op mijn brandertje en nuttig er boterkoek bij.
Een stukje verder steek ik de Vechte over en loop aan de zuidrand door het stadje Hoogstede. Daarna volgt het gehucht Scheerhorn en het dorpje Esche. Het is iets zonnig en er staat nagenoeg geen wind. Zou er hier een restaurant zijn waar ik iets kan nuttigen en water kan halen? Er staat wel een ‘koffiekopje’ op de kaart. Op de kruising met de doorgaande weg is een winkel (van Sinkel). Het is een slijterij annex Mini Market, maar het ding is gesloten. Volgens de informatie op het raam zou de winkel open moeten zijn.
Ze zagen het op zaterdagmiddag zeker niet meer zitten. Aan de rand van het dorp staat een mevrouw blad te vegen. Aan haar vraag ik water. Ze wil al flessen (waarschijnlijk mineraalwater met bubbels) halen, maar ik zeg dat ik ‘Flaschen’ bij me heb die ik graag gevuld wil hebben met ‘Wasser von Hahn’. Nou, dat kan ook en zwaarbeladen moet ik nu nog een kilometertje. Daar loop ik de Brünas Heide op die volledig is dichtgegroeid met struiken en bomen. Kijk, het zijn jeneverbesstruiken met daartussen riante open plekken.
Ik zie een ‘hoogzit’, daar ga maar niet in de buurt staan. Wie weet komt er zo meteen iemand jagen. In de verte hoor ik knallen, daar zijn ze al druk doende om de wildpopulatie uit te dunnen. Om kwart over vier staat mijn tent, ik sta hier uit de kunst. Eerst bel ik even mobiel naar Orchideetje om mijn positie door te geven. Mijn Nederlandse kaart werkt niet meer, maar het Nederlandse RD-systeem doet het nog wel. In het wandelboekje van het Noaberpad staan ook hier in Duitsland de RD-grids ingetekend. Nou, daar komen de eventuele hulpverleners toch wel uit, neem ik aan. Om nu ook nog mijn positie in graden door te geven gaat wat ver.
Er zijn hier geen beestjes of vliegen en het is 6 graden in de plus. Ik ben lang niet zo moe als gisteren. Het was droog, er stond nagenoeg geen wind en bovendien was nagenoeg alles verhard danwel slecht verhard. Toch heb ik er 28 kilometer opzitten. Ik bereid een soepje en nuttig met het staartje wijn een Knorr-maaltijd. Na de afwas kruip ik er om half zeven in. Verderop wordt gejaagd, maar ze doen hun best maar.