Zaterdag 11 september 2021
Maasdam – Dordrecht – Maasdam
Om acht uur staan we op en om halfnegen genieten we het ontbijt. Kijk, dit is de eetzaal, dat ziet er toch gezellig uit.In verband met corona geen ontbijtbuffet, maar wel een uitgebreid ontbijt op tafel.Om tien uur rijden we naar Dordrecht en parkeren in de parkeergarage ‘Achterom’. Vandaag gaan we ‘stadswandelen’ met het gidsje ‘Rondje Dordt’. Dit gidsje had ik al online aangeschaft zodat ik mij al enigszins heb kunnen voorbereiden. De route begint bij de VVV en is (unicum!) zelfs bewegwijzerd.
Voorin het gidsje is een plattegrond en de route bedraagt vijf kilometer.Dordrecht ontstond rond de 12e eeuw. De graven van Holland stimuleerden de stedelijke ontwikkeling door Dordrecht in 1220 het Stadsrecht toe te kennen. Door de voordelen van bijvoorbeeld het Stapelrecht groeide Dordrecht uit tot een levendige handelsstad.
Vooral de handel in wijn en hout zorgden voor een grote economische bloei en rijkdom.
Ok, we gaan van start en bezoeken als eerste de Lenghenhof.
Dordrecht heeft vele hofjes gekend. De Lenghenhof is gesticht in 1755 door Gijsbert de Lengh. De hof bestaat uit vier delen met een verschillend bouwjaar. Het in de poort aangebrachte bordje ‘Verboden voor onbevoegden’ geldt overigens niet voor geïnteresseerde bezoekers!Tegenover de toegangspoort, in het oudste deel van de hof, bevindt zich de Regentenkamer die te herkennen is aan de houten luiken. De Lenghenhof heeft enkel en alleen vrouwelijke bewoners. Ze zijn zeker behoorlijk ‘vroom’ gezien deze zegen.Houden de vrouwelijke bewoners de tuin zelf bij? Sowieso ligt die er prachtig bij.We lopen verder naar de Vriesestraat.
Daar staat het moderne beeld van Maria Roosen. De spiegelbollen vormen de Dordtse schilder Aelbert Cuijp (1620-1691). Er is gekozen voor een abstract beeld, omdat er werd gedacht dat er geen afbeeldingen zouden zijn van de schilder. Later onthulde de Vereniging Oud-Dordrecht dat er wel enkele afbeeldingen van Aelbert Cuijp bestaan.Op Vriesestraat 130, staat het mooie winkelpand van Distilleerderij Rutte. Hier worden sinds 1872 gins, jenevers en likeuren gestookt en verkocht. Je kunt hier ook proeven, maar dat laat ik maar achterwege.Naast het pand van Distilleerderij Rutte, op nummer 132, bevindt zich een pand met een echte Dordtse trapgevel uit 1777. Dit geveltype is te herkennen aan de trapgevels en togen boven de vensters, waarvan de nis vaak met een driebladig klaverblad met lelies versierd is. De top van de gevel helt iets naar voren. Men deed dit als bescherming tegen de regen en om het takelen van goederen naar boven makkelijker te maken.Kijk, hier waren we gisteren ook al even, het is de Arend Maartenshof, gesticht door Arend Maartenszoon, die omstreeks 1600 een bekend speculant was. Hij richtte de hof op voor behoeftige vrouwen en weduwen van soldaten die voor het vaderland waren gesneuveld. Er staan rond de prachtige binnenplaats met oude bomen en waterput 38 huisjes. De gemeente Dordrecht kocht de hof eind 20e eeuw van de regenten en verzorgde een volledige restauratie.Na de poort is rechts de Regentenkamer. Het is vandaag Open Monumentendag, dus de Regentenkamer is open. Er is een mooi beschilderd plafond en er hangen enkele schilderijen van regenten, die in de 17e eeuw de hof beheerden.Ik maak nog een foto van de huisjes, wonen hier lijkt me niet verkeerd.Er is ook een fraaie waterput, helaas zit er een hangslot op het deksel, dus ik kan niet zien hoe diep hij is.De panden in de Museumstraat op nummer 50 en 48 zijn voorzien van bijzondere gevels. Waarom doen we het momenteel niet meer zo?In de Museumstraat op nummer 65 staat de voormalige Gereformeerde Kerk, gebouwd in 1885 naar een ontwerp van Arie Schmidt (1826-1905), de grootvader van Annie M.G. Schmidt. Vanaf 1896 kerkte hier de Christelijke Gereformeerde Kerk en vanaf 1921 de Oud Gereformeerde Gemeente. Weer daarna de ‘Kerk van de Nazarener’. Nu wordt het inmiddels vervallen pand omgebouwd tot ‘Kunstkerk’ voor exposities en concerten.
Tja, ik geef de kerken nog 25 jaar, dan is het voorbij.Voor het Dordrechts Museum staat deze dame in toenmalige klederdracht in het kader van de Open Monumentendag. We laten ons vertellen dat dit kostuum gewoon door een naaister is gemaakt. Dat moet dan wel een echte vakvrouw zijn!Het museum bezochten we gisteren al, maar interessant om te weten dat het gebouw ooit als Agnietenklooster dienst deed en vanaf 1852 een gesticht voor krankzinnigen was.
De collectie van het Dordrechts Museum is sinds 1904 in het gebouw ondergebracht. Overigens, wat hebben ze toen met die krankzinnigen gedaan? Ai, in een andere bron lees ik: na een verbouwing kreeg het pand in de negentiende eeuw de bestemming van ‘Stadskrankzinnighuis’. Het bood niet alleen onderdak aan geestesgestoorden. Onaangepaste lieden, mongolen, spastici, alcoholisten en dementerende bejaarden deelden met hen het gesticht. Onwillige of vernielzuchtige patiënten zaten vast in dwangbuizen en spanlakens. De ligging aan de openbare weg noopte het gemeentebestuur tot het sluiten van het tehuis. ‘Het getier der verpleegden is dikwijls hoorbaar, terwijl zich soms ergerlijke taferelen afspelen als krankzinnige vrouwen hun hoofd door de celopening steken en een woordenwisseling aangaan met tegen de muur opgeklommen straatjeugd’, zo luidde de motivatie. Tja, nu weet ik nog niet wat ze met die ‘krankzinnigen’ hebben gedaan.
Het Augustijnenkamp is een ludiek straatje.Ik meende dat één van deze fraaie panden in de Steegoversloot (de rechtse op nummer 44 is onlangs verkocht) ‘Doelesteyn’ was. Maar dat pand staat iets verderop. Sowieso zijn dit fraaie panden.Dit is wel pand Doelesteyn op nummer 38. In 1657 liet Cornelis Vaens dit reusachtige huis bouwen. Door zijn huwelijk met Agatha Driesmans werd hij schatrijk. Hij kocht diverse panden in deze straat op. Soms moest hij als schatbewaarder een greep in de stadskas doen om zijn droomhuis met 36 kamers te kunnen bouwen. Het worp hem geen vruchten af. Cornelis Vaens bewoonde het huis maar gedeeltelijk en verhuurde het andere gedeelte (door geldgebrek!). Tien jaar na de bouw van zijn droomhuis stierf hij: straatarm!Links van Doelesteyn op nummer 36 bevindt zich het gerechtsgebouw.Achter het gerechtsgebouw stond in het verleden De Kloveniersdoelen. Hier werd in 1618-1619 de Nationale Synode gehouden. Deze internationale, protestantse kerkvergadering duurde een half jaar en had maar liefst 180 zittingen. De Synode maakte een einde aan de toenmalige (langdurige) religieuze twisten en was van grote betekenis voor de Kerk van de Reformatie. De Synode heeft, dankzij de bekende Statenvertaling (1618), onder andere ook veel invloed gehad op de Nederlandse taal. Zelf bezit ik de Statenvertaling op epub, maar deze versie is uit 1637. In de inleiding staat dat de opdracht voor de vertaling in 1618 is gegeven op de Synode van Dordrecht. Regelmatig zoek ik er weleens iets in op.
De Augustijnenkerk aan de Voorstraat. Hij was open, maar we zijn niet naar binnen geweest. Waarom eigenlijk niet?In de vroege Middeleeuwen voeren de schepen dwars door de stad. Vanuit de havens werden bedrijven en winkels bevoorraad via de deuren aan de achterzijde van de panden. De steigers in de haven kregen vaak de naam van de goederen die er gelost en/of geladen werden, bijvoorbeeld: Turfsteiger en Houtsteiger en in dit geval de Grote Appelsteiger.De Munt van Holland aan de Voorstraat op nummer 188.Het Magazijn, een Jugendstilpand op nummer 180, werd in 1902 geopend als meubelwinkel. De Dordtse architect Carel Tenenti jr. was tevens een vakbekwaam timmerman. Hij bouwde de twee bestaande panden in de Voorstraat om tot meubelmagazijn. Nu zit het Centrum Beeldende Kunst in het pand, maar ook een restaurant. We hebben wel trek in iets eetbaars, maar het oogt ons te druk.Achter deze 17e eeuwse gevel ziet u ‘Olala’ gelegen aan de Voorstraat 182. In de winkel met open chocolade-atelier kunt u meekijken in de keuken van de chocolademaker en zien hoe de producten op ambachtelijke wijze vervaardigd worden.De Groene Weyde aan de Voorstraat nummer 178.Hier is het smalste straatje van Dordrecht de ‘Zakkendragersstraat’.Dit is de Nieuwbrug over de Wijnhaven.Tja, welk fraai pand is dit nu weer in de Wijnstraat? Helaas ontbreekt een bordje aan de gevel, maar volgens het gidsje moet dit wel Huis Roodenburch zijn.Hm, momenteel is het een restaurant en hier kunnen we terecht. Het heet ‘Bluebirds’. We bestellen een broodje kaas met salade en een cola. De cola is een bijzondere maar is niet bijzonder lekker.We laten ons vertellen dat dit pand inderdaad Huis Roodenburch is.
Het is één van de oudste stenen huizen van Dordrecht. Gegevens over het huis gaan terug tot het einde van de 13e eeuw. Laat in de 16e eeuw kwam het pand in bezit van een welvarende wijnhandelaar die de kelders gebruikte voor wijnopslag. Het voorname patriciërshuis werd later door verschillende predikanten en zelfs door een burgemeester van Dordrecht bewoond, maar verloor zijn woonfunctie in 1899. Daarna had Huis Roodenburch nog een aantal zakelijke bewoners, onder andere een notariskantoor, een instrumentenmakerij, de Bank van Lening en de Raad van Arbeid tot de laatste bewoner: Drukkerij Holster. Vereniging Hendrick de Keyser is de huidige eigenaar van Roodenburch en heeft het monument, na aankoop in 2007, in oude stijl gerestaureerd.
Oeps, je kunt hier ook trouwen! Een cameraman is bezig met het produceren van een professionele film. Is dit de trouwdag van deze vrouw? Of is zij model en bezig met een opdracht? Sowieso is zij uitzonderlijk knap. Ik sta even te kijken en te fotograferen – zij doen niet moeilijk – maar even later wordt haar make-up bijgewerkt en gaat de deur dicht.Huis ‘Dit is in Bevereburch’ ook aan de Wijnstraat.Dit is de Bonifaciuskerk en we bevinden ons nog steeds in de Wijnstraat. Wat die man daar doet in dat kostuum heb ik niet gevraagd. Achteraf heb ik natuurlijk een beetje spijt want ik denk nu dat het geen ‘zielenherder’ is, maar een medewerker van de Open Monumentendag. Sowieso is de Bonifaciuskerk sinds 1974 onttrokken aan de Eredienst, maar in gebruik als jongerencentrum. Ai, ik lees dat in de Bonifaciuskerk mettertijd tien appartementen gerealiseerd worden. Reken op prijzen tussen de 3 tot 7 ton!Dit is het Zeepaert en we zijn nog steeds in de Wijnstraat.In de hal bevindt zich een eind 17e eeuwse plafondschildering op eikenhout.
Afgebeeld zijn de ‘val van Icarus’ en ‘Phaetons ongelukkige rit met Helios zonnewagen’, mythologische taferelen die overmoed verbeelden.De tweede verdieping heeft een massief houtskelet dat bestaat uit muurstijlen, korbelen, moer- en kinderbinten. Ik ga ervan uit dat deze begrippen voor u geen geheimen kennen. Ook de kap is in uitzonderlijk gave staat bewaard gebleven. Het betreft een zogenaamde onbeschoten kap, zonder dakbeschot of bedekking aan de binnenzijde. Je kijkt dus zo tegen de onderkant van de dakpannen aan. Zulke kappen zijn in ons land zeldzaam omdat ze in latere tijd vaak van beschot zijn voorzien of zelfs geheel geïsoleerd.In dit pand op nummer 82 in de Wijnstraat is momenteel de ‘snuffelwinkel’ Pandora gevestigd in een rijksmonument uit 1735. In dit monumentale pand werd in 1850 de eerste Dordtse schouwburg geëxploiteerd. In deze unieke sfeer verkoopt Pandora al sinds 1981 tweedehands boeken, curiosa, kunst & antiek, teveel om op te noemen.Dit is het West-Indisch huis op nummer 15 in de Wijnstraat. Tja, Piet Hein is inmiddels toch wel een min of meer omstreden figuur. Je zou hem ook een zeerover kunnen noemen. Maar ja, het waren toen andere tijden, als u in een Piet Heinstraat (danwel laan of kade) woont, zou ik daar niet wakker van liggen.Het Groot Schippershuis.
Dit pand, omhekt en al, valt mij op. Het blijkt het Hotel-Restaurant Bellevue Groothoofd te zijn. Tjonge, het pand staat op een prachtig punt, maar oogt verlaten. Nou ja, de boel is door corona failliet sinds juni 2020! Eigenaar Ad Janssen heropende Bellevue in 2010, zes jaar nadat de vorige eigenaar Jan Monshouwer in 2004 failliet ging. Daarna kocht makelaar Rob Puper het pand en liet het voor miljoenen verbouwen. Ad Janssen kwam in beeld als nieuwe exploitant. Officieel heet zijn bedrijf Bellevue Groothoofd Hotel Culinair. Ook zijn kookstudio in de Sint Jacobskapel is failliet verklaard. Ai, sowieso is iemand hier voor miljoenen het schip ingegaan.De Groothoofdspoort op de hoek Wijnstraat/Boomstraat.Kijk, een LAW en een streekpad. Beide heb ik uiteraard gelopen. Hoewel, ik twijfel.
De LAW zou het Waterliniepad kunnen zijn, maar toentertijd liep dit pad niet door Dordrecht. Ik zoek het even op, inderdaad eindigt het Waterliniepad momenteel bij het NS station Dordrecht. En het Streekpad zou weleens het nieuwe Biesboschpad kunnen zijn. De laatste heb ik sowieso niet gelopen. Hm, waarom zetten ze niet standaard de naam op de stickers?De Damiatebrug over de Kuipershaven.Langs de Kuipershaven woonden de kuipers die de vaten vervaardigden voor de wijn, die via Dordrecht verhandeld werd. De pakhuizen herinneren nog aan die tijd. De meest opvallende is wellicht die met de hals of tuitgevel op nummer 17-18. Onder de hijsbalk van dit voormalige wijnpakhuis zijn twee saters als draagfiguren te zien. Deze mythologische figuren waren volgelingen van de Griekse wijngod Bacchus.Aan de Wolwevershaven ligt de stoomsleper ‘Pieter Boele’.Het Dordts Patriciërshuis, ook aan de Wolwevershaven, bezit een collectie schilderijen en tekeningen van Dordtse schilders, die werkzaam waren aan het einde van de 18e – begin 19e eeuw. Bijzonder zijn de haardstukken van de Dordtse kunstenaar Cornelis Kuipers. Deze schilder was een tijdgenoot van de veel bekendere broers Abraham en Jacob van Strij. Cornelis Kuipers is geboren op 23 juli 1739 als zoon van Hendrik Kuipers en Cornelia van Nispen. Hij brengt zijn leertijd door in Den Haag en vestigt zich na zijn opleiding weer in zijn geboortestad Dordrecht. Naast schoorsteenstukken schildert Kuipers landschappen, bloemstukken en een groepsportret van de Dordtse familie Blussé.
Tevens vervaardigt hij een serie behangselschilderijen. Deze zijn helaas in een zeer slechte staat en bevinden zich in het Stadsdepot van Dordrecht. De collectie bevat naast werken van Cornelis Kuipers ook werken van onder andere A. Schouman, J.C. Schotel en L. de Koningh. Verder heeft het museum kunstwerken en 18e eeuwse gebruiksvoorwerpen in bruikleen gekregen van het Dordrechts Museum en het museum Huis van Gijn.
Ik laat de foto’s voor zichzelf spreken.
Pakhuis Stokholm op nummer 30 aan de Wolwevershaven.Huis Vader Tijd op Vlak 2.Links in het water staat het monumentale Schroevendok Straatman. Dit Schroevendok is een rijksmonument en gezichtsbepalend voor de Wolwevershaven. Het behoorde toe aan de Machinefabriek L. Straatman Ketelmakerij die van 1902 tot 1996 aan de Kuipershaven gevestigd was. Het dok werd gebruikt om schepen deels uit het water te lichten, zodat vanaf drijvende, houten vlonders de scheepsroeren en schroeven gerepareerd of vervangen konden worden.Het ‘Huis met de Hoofden’ staat op de hoek Vlak en Nieuwe Haven.Aan de Nieuwe Haven op nummer 30 staat het ‘Huis van Gijn’. Dit is eigenlijk de kers op de taart van de stadswandeling en dit museum gaan we eens goed bekijken. Dit museum is sowieso een aanrader! Ik laat de foto’s voor zichzelf spreken.
Overigens, op de zolderetage draait een video. Als we deze bekijken komt zuchtend, steunend, piepend en krakend een oudere man boven. Hij zijgt neer op een vrije stoel.
Als de video is afgelopen verlaten wij de zolder. Een aantal mensen blijft zitten – ook de oudere man – zij hebben het begin van de video gemist. Onderweg naar beneden kijken we nog even rond. Als we daar zijn aangekomen horen we dat er op zolder iemand onwel geworden is. Als we het museum verlaten komt de ambulance voorrijden.
De Nieuwe Haven fungeert tevens als jachthaven.De Lange Ijzeren Brug over de Nieuwe Haven.Hm, het lijkt het Stationsplein voor Amsterdam Centraal Station wel. Daar zijn ze ook altijd aan het graven.Het ‘Rondeel Engelenborgh’ aan de Korte Engelenburgerkade.Het ‘Huis Bever-Schaep’ aan de Korte Engelenburgerkade op nummer 18.De ‘Catherijnepoort’ op de hoek Korte Engelenburgerkade/Hooikade.Het ‘Zakkendragershuisje’ naast de Mazelaarsbrug.De ‘Grote- of Onze Lieve Vrouwekerk’ aan het Grotekerksplein.
Ai, in verband met de Open Monumentendag is de kerk open, maar de vrijwilligers gaan de kerk sluiten. Toch mag ik nog snel enkele foto’s van het interieur maken. Nog mijn dank!Nog wat aanvullende informatie. Zoals u ziet, staat de toren enorm scheef (bijna 2 meter uit het lood). Hij staat zelfs schever dan de wereldberoemde Toren van Pisa.
Kerk en toren hebben een lange geschiedenis. Rond het jaar 1030 stond op deze plek vermoedelijk een kapel. Met de bouw van de kerk werd in de 12e eeuw begonnen, met de toren enige tijd later. Bij de grote stadsbrand in 1457 brandde de kerk helemaal af, maar de toren werd grotendeels gespaard. Met de herbouw werd spoedig begonnen.
Volgens het ontwerp had de toren een spits moeten krijgen en een totale hoogte van 108 meter. Echter, tijdens de bouw traden er flinke verzakkingen op, zodat de bouwers bij 65 meter gestopt zijn. Vandaar de stompe toren. De beiaard telt 67 klokken en heeft een totaalgewicht van maar liefst 55.000 kilo. De zwaarste klok, de ‘Bourdon’ heeft een gewicht van 10 ton en is daarmee de grootste en zwaarste van Europa. Als u de 275 treden van de toren beklimt, wordt u beloond met een prachtig uitzicht over Dordrecht en omgeving.
De kerk was tot het einde van de Tachtigjarige oorlog in handen van de katholieken. Daarna werden zij door de protestanten met zachte hand verdreven. Sindsdien spreken we over de Grote Kerk in plaats van Onze Lieve Vrouwekerk.
Het interieur van de Grote Kerk is zeker een bezoek waard. Beroemd zijn de 16e eeuwse koorbanken met bijzonder houtsnijwerk, Rococo spreekstoel met doophek, het koperen koorhek, en de imposante orgels. Bovendien mooie ramen met typische Dordtse voorstellingen. De vloer van de kerk is bedekt door een groot aantal grafstenen. Sommige graven waren destijds afgedekt met een koperen plaat. De koperen platen zijn veelal omgesmolten, meestal in oorlogstijd. In het hoogkoor ligt de enige koperen plaat die bewaard is gebleven. De grafzerken zijn voorzien van een naam, soms van een levensbeschrijving, soms van een huismerk of gildeteken.
Eigenlijk moeten we nu de Leuvebrug oversteken en aan de overkant een klein rondje lopen. Gezien de tijd slaan we dit rondje over en lopen meteen door richting Stadhuis. Waarom ik dit pand Grotekerksbuurt nummer 16 heb gefotografeerd weet ik niet meer. Het pand staat niet in het gidsje.Het Stadhuis aan het Stadhuisplein.Voor het Stadhuis zijn een aantal muzikanten actief.De zwartmarmeren kubus aan de gevel op de hoek met de Groenmarkt is een gedenkteken voor de 221 joodse Dordtenaren die in Duitse concentratiekampen zijn omgekomen. ‘Je moet het je kinderen vertellen’, staat er in het Hebreeuws en in het Nederlands, een tekst uit de Thora.Nabij de Visbrug staat het standbeeld van Johan en Cornelis de Witt.Nog enige aanvullende informatie: Johan en Cornelis waren telgen uit een oud Dordts regentengeslacht dat in de Gouden Eeuw een belangrijke rol speelde in het bestuur van stad en land. Johan (1625-1672), één van de grondleggers van de verzekeringswiskunde, was pensionaris (een soort juridisch adviseur) van Dordrecht en raadpensionaris van Holland. Cornelis (1623-1672) was eveneens lid van de Staten van Holland.
De machtsstrijd met prins Willem III om het bestuur van de Republiek werd beide broers fataal. Ze werden beticht van een samenzwering tegen het leven van de koning.
Een opgehitste Oranjegezinde menigte lynchte hen op 20 augustus 1672 buiten de gevangenpoort in Den Haag.
Met de uitdrukking ‘jongens van Jan de Witt’ worden nog altijd flinke Hollandse kerels bedoeld. Het geslacht De Witt levert geen bijdrage meer aan de instandhouding van deze soort. De mannelijke lijn van de familie stierf uit in 1813.
Aan de Groenmarkt 153 staat het pand ‘De Gulden Os’.Overigens, op de Groenmarkt werden in de 15e eeuw al groenten en fruit verkocht.
Het was een strategische plaats voor de tuindersvrouwen uit Zwijndrecht om hun waar uit te venten: tussen de vismarkt en de vleeshouwersbuurt in, zodat maximale aanloop verzekerd was. Ze voerden hun spullen aan in manden, die aan een juk werden gehangen. Zoveel mogelijk, want voor losse manden moest extra veergeld worden betaald.
Gezien de tijd breken we bij de Visbrug de stadswandeling af. We steken de Visbrug over.We werpen nog een blik op de gracht en op de toren van het Stadhuis.Op naar parkeergarage ‘Achterom’, waar we €16,20 afrekenen.
De track van de gelopen stadswandeling. De route in de gracht hebben we niet gelopen en ook niet gezwommen. Het zal een satellietfoutje zijn. De route onderaan naar links en naar beneden hebben we gereden. Ik was even vergeten om mijn GPS uit te zetten.Overigens, tegen twaalven genoten we van een buitje en we konden mooi schuilen in een poort. Verder een beste bui toen we het patriciërshuis bezochten. Maar toen waren we binnen. Het was vandaag wel bewolkt, maar niet koud en eigenlijk prima (stadswandel)weer.
Na een rit van ongeveer 25 minuten zijn we tegen halfzes bij Hotel de Hoogt.
Hm, we hebben best wel trek en besluiten om meteen aan tafel te gaan. Ik bestel een Malbec uit Argentinië. Deze Finca el origin malbec is helder kersenrood met rijpe aroma’s van zwarte bes, drop, munt, tabak en een exotische toets van wit fruit. De wijn is afkomstig uit Mendoza in Argentinië. Heerlijk rijp, weelderig en zijdezacht. De textuur is gelaagd: van intense pruimen, naar chocolade en vanille. De afdronk is zacht en fruitig. Nou, dit wijntje bekomt mij prima.Het mandje brood komt door en de bestelde tomatensoep. Aan een soepje was ik wel toe en deze is prima.Van de kaart heb ik de Schnitzel met stroganoffsaus besteld. We hebben alleen gebakken aardappels besteld en geen frites. Het was gister echt teveel van het goede. Prima, lekker, gewoon goed!Als dessert heb ik weer de Kaat-Mossel besteld. Opnieuw genieten!Het dessert van Orchideetje ziet er ook zeer feestelijk uit en ik laat me vertellen dat het prima smaakt.Tegen achten gaan we van tafel en kijken naar het journaal. Vandaag was het congres van het CDA. Het CDA is niet ontploft (affaire Omtzigt!), maar uit de commentaren begrijp ik dat er van een enthousiast nieuw begin eigenlijk geen sprake is. Mijns inziens lijkt het meer op doormodderen. Ik denk dat deze middenpartij met een verbleekte ‘C’ in de naam zijn tijd gehad heeft. Hoe is het mogelijk! En dan te bedenken dat het CDA bij de verkiezingen in 1986 én 1989 maar liefst 54 zetels haalden en ook de premier leverden (Ruud Lubbers). Nu hebben ze er slechts 15! In 2010 is de teloorgang begonnen. Maar ja, de PvdA is in dezelfde verkiezingsjaren van 52 en 49 zetels teruggevallen naar 9 zetels nu!
Overigens, het CDA staat momenteel in de peilingen op 8 zetels!
Waar is de tijd gebleven (1986!) dat Joost van Iersel zei: ‘We rule this country’ (of woorden van gelijke strekking).
Ok, ik laat het – gezien mijn leeftijd – maar een beetje van mij afglijden.