Zaterdag 26 november 2011
Well – Afferden
Dit keer hoor ik gelukkig de wekker(telefoon) om 06.30 uur. Ik sta op en bereid thee en havermoutse pap. Precies om acht uur ga ik op stap. Ik loop (op GPS) naar het pad, ik weet ’s morgens nooit welke richting ik precies op moet lopen. Ik stap het zandpad op en sla rechtsaf. Links van mij staat op een meter of twintig een man met een hond. De man kijkt op en ziet mij. Je ziet hem denken ‘waar komt die man met rugzak zo ineens vandaan?’ Nou, ik laat hem lekker denken en loop weg. Het is 5 graden in de plus.
Het is droog en helder, gelukkig niet zo nevelig als gisteren.
Een kilometer verder kan ik rechtsaf om het Reindersmeer heen of linksaf en dan straks het trekpontje nemen. Ik ga uiteraard voor het trekpontje, ik wil dat wel eens meemaken. Intussen komt de zon op. Als ik bij de steiger aankom blijkt het trekpontje aan de andere kant te liggen. Eerst moet ik met behulp van het wiel het trekpontje naar mijn kant trekken. Dat kost me een kwartiertje.

Dan kan ik ‘boarden’. Oeps, op het fotootje in het wandelboekje wordt met enig stuk gereedschap de staalkabel ‘doorgetrokken’. Dat stuk gereedschap is niet aan boord!
Tja, ik probeer het met de hand en dat gaat. Mijn handschoenen zijn er niet zo blij mee, maar het is niet anders. Na zo’n 20 minuten ‘jutteren’ ben ik over. Nou, toch wel leuk, een aanrader.

Nog een foto van het Reindersmeer, ontstaan door zand- en grindwinning. Nou, de komende 19 (!) kilometer gaat uitsluitend door bos, hei en vennen. Sowieso 4 uur lopen, maar daar komen de pauzes nog bij. Wat is dit voor een plant? Voor eind november staat hij er nog goed bij.Ik loop langs het Driessenven en hier staat een informatiebord. In het kort, toentertijd is deze omgeving inclusief ven ontgonnen ten behoeve van de landbouw. In 1986 is gestopt met landbouw. In 2001 is het ven leeggepompt en een laag aarde van 35 centimeter dikte is toen afgegraven en afgevoerd. In totaal 20.000 kuub grond. Dat zijn heel wat vrachtwagens! Tja, door dit herstel – de voedselarme omstandigheden – kon de oorspronkelijke flora en fauna zich weer ontwikkelen. Nou, ik vind het erg mooi, maar in mijn optiek gaat dit te ver. Deze grap heeft natuurlijk vele miljoenen gekost. Ik zou zeggen, laat de natuur haar gang gaan, dan zien we wel wat het wordt. Het weer zit mee, ik heb er een klein zonnetje bij. Uiteraard loop ik weer eens verkeerd, deze asfaltweg en weiland had ik niet moeten zien. Nou, het is maar 300 meter, dus terug. Ik had de markering wel gezien, maar ik meende dat ik het zandpad moest vervolgen. Niet dus, ik moest hier echt de markering volgen. Jammer dat de markering niet consequent is.
Onderweg lunch ik bij een picknicktafel onder het genot van eigengemaakte oploskoffie.
Hier zit ik aan de bosrand. Een boerderij en daarachter begint het weiland. OK, verder door de bossen noord van het stadje Nieuw-Bergen. Mogelijk lastig te zien, maar rond deze boom bevindt zich een mooie heksenkring. OK, verder door de bossen. Toch, zo hier en daar is enig weiland. Maar verder is het bos en vennen. Om kwart voor twee steek ik de verharde weg over. Pal west ligt Afferden, daar moet ik naartoe. Maar eerst maakt de route een slinger in noordelijke en later westelijke richting van 4 kilometer. OK, dat staat in het boekje, dus ga ik dat doen. De route loopt door bos en hei, het kan gewoon niet op met de natuur in Limburg. Dit is de Poaterskapel middenin de bossen. ’t Is aandoenlijk. Hier zijn geen runderen, maar geiten uitgezet. Ik weet niet welk soort het is, maar ze stinken een uur in de wind. Om half drie loop ik Afferden echt in. Nou, best een leuk kerkje, maar het zit potdicht. In Afferden moet ik volgens het boekje rechtsaf een saai straatje volgen. Dat doe ik niet. Eén straat zuidwestelijker is de ‘Dorpsstraat’. Daar loop ik doorheen en ik tref hier twee bakkerijen en een supermarkt. Kijk, de supermarkt staat niet in het boekje en ik ben er wel blij mee. Ik ben door mijn chocomel heen, idem de wijn en verder moet ik iets te knabbelen kopen. Als er ‘alcohol’ wordt aangeslagen op de kassa, moet je voor een camera gaan staan, anders wil de kassa niet verder. Dit om de leeftijd te controleren.
Hoe het werkt? Ik heb geen idee. Volgens het kassameisje is dit over twee jaar in heel Nederland verplicht. ’t Is toch niet te geloven! ’t Is drie uur, ik ga eens even voor een bakje koffie in de dichtstbijzijnde bakkerij annex lunchroom. Ik laat hier meteen mijn bidons vullen, want een stukje verderop wil ik wildkamperen. De dames beloven dat ze me niet zullen aangeven en gelukkig zie ik hier geen camera’s.
Om half vier ga ik weer verder. Trouwens, het spettert iets, ik doe meteen mijn regenhoes om mijn rugzak. Mijn regenjack kan straks eventueel aan, zo hard regent het nu ook weer niet.
Na twintig minuten bereik ik het natuurreservaat ‘Quin’. Hier zijn ook al van die geiten, ze planten zich goed voort waarschijnlijk. Gruwelijk, wat stinken die beesten. Maar ja, ze kamperen uitsluitend ‘wild’, dan krijg je dat. Inmiddels is het ook weer droog. Ook hier weer het ene ven na het andere. Volgens mij zijn er hier meer vennen dan in heel Brabant. Nou, ik heb echt geluk vandaag. Een kudde Schotse Hooglanders, ook dat nog. Gelukkig hebben ze meer oog voor het gras, dus laten ze mij met rust. Ik loop langs een weiland. Er moet hier een minicamping zijn, maar het bord ontwaar ik niet. Ze zijn uiteraard gesloten. Daarna loop ik het bos weer in. Dit is geen natuurreservaat of wat dan ook, dus wildkamperen is hier geen probleem. Ik loop het bos in en al snel vind ik een prachtige locatie tussen een aantal omgevallen bomen. Hier sta ik helemaal gedekt en meer grote bomen die mogelijk kunnen omwaaien zijn er niet. Ik zet mijn tent op en begin aan de kerriesoep en de witte wijn. ’t Is een Bordeaux, maar ik vind hem heel erg zoet. Een miskoop dus. Vandaag heb ik er 30.89 kilometer opzitten. Gemiddeld 4.7 km/u, maar het terrein was heuvelachtig en uitsluitend onverhard (op Afferden na).
Daarna bereid ik van Knorr de Spaghetteria Al Pesto. OK, dit combineert redelijk met de zoete witte wijn. Het koelt weer snel af, maar ja, het is ook eind november. Na de afwas kruip ik in de slaapzak, bel even naar Orchideetje en zet mijn MP3-speler aan.