Donderdag 25 december 2008
Dinkel – Lutterzand – Ootmarsum
Uitslapen! Daar waren we ook wel aan toe. De laatste weken en zeker de laatste dagen was het vrij hectisch. Om tien uur gaan we aan tafel. De zeer uitgebreide kerstbrunch staat op een aantal tafels uitgestald. Het ziet er allemaal even heerlijk uit. Helaas ben ik vergeten om mijn fototoestel mee te nemen en ik heb geen zin om hem op te halen. Niet alleen de gasten die een kerstarrangement hebben geboekt zijn aanwezig, er zijn veel meer gasten. Toch loopt alles op rolletjes. Ach, ik denk niet dat er mensen haast hebben en wij hebben dat zeker niet. Het smaakt allemaal voortreffelijk en regelmatig ga ik mijn bordje weer vullen. Tegen twaalven (!) zitten we echt vol, tijd om enige activiteiten te ontplooien.
We rijden naar het natuurgebied De Dinkel. Hier stroomt De Dinkel nog zoals hij dat altijd gedaan heeft. Het is alweer enige jaren geleden dat we hier waren. Na een uurtje komt de zon door, wat het nog mooier maakt. Ondertussen is het een stuk drukker geworden.

Om een uur of twee rijden we naar Ootmarsum. Dit is een echt kunstenaarsdorpje en we willen kijken of we nog wat leuks zien voor thuis. De galeries zijn alle gesloten – zoals we al verwachten – maar we kunnen natuurlijk terugkomen. Dat betekent meteen een nachtje slapen over een eventuele aankoop. Helaas zien we niet iets wat van onze gading zou kunnen zijn. We lopen een rondje en ik maak een aantal foto’s.
In de R.K. kerk Simon en Judas lezen we dat er 2^e Kerstdag een orgelconcert wordt gehouden. Dat begint om vier uur en het zal ongeveer een uur duren. Dat is misschien een idee. Daarna gebruiken we in een restaurant nog de KMA. Dat is inderdaad aan de late kant, maar ja, op dit soort dagen loopt de structuur compleet uit de hand.
Tegen vieren lopen we terug naar de parkeerplaats. Wat is dit nu? De auto hangt enigszins voorover. Ik heb een lekke rechtervoorband. Ik kan me mijn laatste lekke band niet meer herinneren, zolang is dat geleden. Er zit niets anders op, ik moet aan het werk!
Gelukkig is het nog licht en niet bijzonder koud. De krik en de reserveband liggen achterin. Ik hoop dat ik de wielmoeren los krijg, die kunnen erg vast zitten. Gelukkig kan ik ze met gemak een slag los draaien. De krik eronder en omhoog. Alles werkt naar behoren.
Het wiel gaat er vlot af en de reserveband blijkt redelijk op spanning te zijn.
Waarschijnlijk heeft de garage tijdens de laatste beurt (oktober) de band opgepompt.
Tja, zelf denk ik daar nooit aan, maar eigenlijk moet je de reserveband regelmatig controleren op druk. De reserveband gaat er ook vlot op, de wielmoeren erop en vastdraaien. De krik omlaag en de wielmoeren nog een laatste zet geven. Dat zal op ‘moment’ moeten, maar ten eerste heb ik geen momentsleutel in de auto en ten tweede weet ik het ‘moment’ niet. Ik neem me voor om dagelijks de wielmoeren te controleren op vastzitten, je weet maar nooit. Tja, de garages zijn allemaal dicht, maar met de reserveband kan ik zonder problemen een paar dagen rond rijden. Als ik maar niet nóg een lekke band rijdt, dan zit ik in de problemen. Ik controleer de lekke band en tot mijn bevreemding kan ik geen spijker of zoiets ontdekken. Vreemd.
Onderweg naar ‘De Lutteweide’ pomp ik de reserveband bij een benzinestation nog iets verder op. De wielmoeren zitten ook allemaal nog vast. O.K. tot zover deze schriftelijke cursus: ‘hoe wissel ik een band’.
Als we de parkeerplaats van ‘De Lutteweide’ opdraaien zie ik een Mercedes CL 600 staan. Ai, wat een mooie bak! Maar ja, voor het nieuwe model moet je ruim 2 ton neertellen. Euro’s, uiteraard. Ach, met mijn auto ben ik ook dik tevreden, je moet alleen geen lekke banden rijden.
Ik ga eerst onder de douche. Mijn handen zijn er door het bandenwisselavontuur niet schoner op geworden. Daarna trek ik mijn pak aan. Dat draag ik bijna nooit, maar met de Kerst is het toch een goede gelegenheid. Rond zes uur zitten we aan tafel waar we beginnen met een welkomstdrankje. Een klein uurtje later volgt het voorgerecht.
Ach, we hebben geen haast en we hoeven vanavond nergens meer naartoe. Dat is echt het voordeel van een arrangement. Verder hebben we nu ruim de tijd om onze avonturen van vandaag nog eens door te spreken. Tja, ik moet maandag naar de garage.
Misschien is dat meteen een goede gelegenheid om winterbanden te bestellen.
We hebben al wat sneeuw gehad en volgens mij was dat pas het begin. Ik voorzie dit keer een ‘echte’ winter. Het kost natuurlijk wel een boel geld, maar eigenlijk moet je met je eigen veiligheid niet marchanderen.
Het voorgerecht bestaat uit een aantal koude ingrediënten en een kopje warme champignons. Verder brood met boter. Ik bestel meteen een rode huiswijn, die is mij gister uitstekend bevallen. Net zoals tijdens de brunch zijn er buiten de ‘vaste’ gasten nog tal van mensen van ‘buiten’, die hier een kerstmaal nuttigen. Prima natuurlijk, van deze dagen moet een restaurant het toch hebben.
Het hoofdgerecht bestaat uit diverse soorten vis, salade, ham, Brussels lof en aardappelbolletjes. Het smaakt me allemaal uitstekend. Als nagerecht krijgen we diverse toetjes op een schotel. Daarna nog koffie en thee. Het is inmiddels half elf. Elvira maakt nog excuses voor het lange wachten tussen de gangen, maar wij vonden dat alleszins meevallen. Voor vandaag is het mooi geweest, we gaan naar de kamer en kijken nog wat naar de TV.