Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Havezatenpad van Oldenzaal naar Goor
vrijdag 29 januari t/m zondag 31 januari 2010

Vrijdag 29 januari 2010
Oldenzaal – Lonneker
Het regent als ik naar het station loop. Helaas regent het nog behoorlijk hard ook.
De regen vormt een glad water-sneeuw-ijs laagje. Al glibberend bereik ik het station. Uiteraard is het zwaar bewolkt. Ik pin op de gebruikelijke manier een kaartje naar Oldenzaal. Het laatste stukje moet ik met Synthus en zij doen niet mee met het OV-chip gebeuren. Dat is toch wel een beetje vreemd. Met een gewoon ‘papieren’ NS-kaartje mag je wel in de Synthus. Ik begrijp het niet, maar gelukkig ben ik niet de enige. Eerst maar even de Metro doorlezen. Patricia Paay heeft een hectisch jaar achter de rug. Nou, ik heb met haar te doen. Zelf heb ik ook een hectisch jaar achter de rug.
Het Zuiderzeepad heb ik afgerond, bovendien het Floris V-pad en het Peellandpad gelopen. Verder een biopsie achter de rug. Ai, volgens de Metro heeft Beatrice de Graaf een nieuw boek geschreven. Het heet: ‘Theater van de Angst’. Ze zegt dat terroristen per definitie ‘losers’ zijn. Nou, ze durft wel. Verder is zij van mening dat regeringen teveel aandacht besteden aan terroristen. Daar is het ze precies om te doen. Ehm, zo’n boek schrijven, is dat dan wel slim? Zo krijgen ze ook aandacht! Het vorige boek van Beatrice, ‘Terroristen en hun bestrijders vroeger en nu’, heb ik gekocht en ook gelezen. Tjonge, dat viel me niet mee. Beatrice gebruikt veel ‘moeilijke’ woorden en veel jargon. Ik weet nog niet of ik dit boek ga kopen, ik heb nog ‘leesvoer’ staan voor een jaar of twee. OK, veel nieuws is er niet, zelfs niet over de klimaatcrisis. Het weerbericht dan maar.
Vanmiddag klaart het vanuit het westen op. Morgen kans op een winterse bui, maar er is ook ruimte voor zon. Het wordt -1⁰ C in het noordoosten en +2⁰ C in het westen.
Van zaterdag op zondag lichte tot matige vorst. Tja, gezien de hoeveelheid nieuws lijkt het erop of Nederland een beetje in winterslaap is, met dit weer is dat nog niet zo’n gek idee.
In Zwolle stapt Reino mijn compartiment binnen. Het begint iets te sneeuwen. In Zutphen stappen we over op de Synthus. Ik neem me voor om de conducteur precies te vragen hoe het nu zit met het reizen met de OV-chipkaart. Nou, het lijkt wel of hij/zij het weet, want de beste man/vrouw laat zich niet zien. Onderweg krijg ik een telefoontje van Sjef. Zijn trein is vertraagd (tja, het sneeuwt!), dus komt hij een half uur later aan in Oldenzaal. Als Reino en ik daar aankomen gebruiken we eerst de KMA in de stationsrestauratie. Het is maar een klein stukje appeltaart, maar inclusief koffie was het ook maar €3,00. OK, Reino gaat vast van start en ik wacht – met een tweede bak koffie – op Sjef. Cok en Cobie hebben een trein eerder genomen en zijn – als het goed is – al een eind op weg.
Even later komt het treintje aanboemelen en gelukkig zit Sjef er in. Ik zet mijn  nieuwe, – ‘dank u sinterklaasje’ – GPS (www.gps.nl/garmin_oregon_550t.html) aan, reset de Tripcomputer en start track 001. Oeps, wat is dit ding razendsnel vergeleken met mijn oude Vista. Toch heb ik daar vele jaren veel plezier van gehad. Maar ja, nu zit de topografische kaart van Nederland er in en heb ik de track van het Havezatenpad gedownload. Wie had dat ooit kunnen bedenken? We lopen in oostelijke richting Oldenzaal uit en komen meteen langs de eerste Havezate geheten ‘De Haer’. Het landhuis is gebouwd in 1881 in opdracht van de textielfabrikant Gelderman. Het eendenhuisje aan de vijver is Chinees gestileerd. Even verder staat een vakwerkhuis. In Limburg zie je ze veel, hier schijnt het iets bijzonders te zijn. Nog iets verder staat dit leuke tuinhuisje. Ze hebben de laurier – denk ik – goed gesnoeid, maar dat komt helemaal voor elkaar. Een stukje bos, dit is landgoed ‘Boerskotten’. Tja, soms regent het licht en soms sneeuwt het iets. Uiteraard hebben we ons regenjack aan en de regenhoes over de rugzak.
De regenbroek laten we voorlopig in de rugzak. Even na enen lopen we over het viaduct van de A1. Het regent weer. Druk is het in elk geval niet, ik had al iets opgemerkt over de ‘winterslaap’. Een kilometertje verder staat de ‘Judith Hoeve’, genoemd naar de dochter van Helmich Benjamin Blijdenstein. In opdracht van de Blijdensteintjes is hier begin vorige eeuw heide ontgonnen. Soms ligt er een stukje asfalt, maar merendeels lopen we door bos naar het dorpje Lonneker. Het loopt niet altijd even makkelijk, hier en daar is het spekglad. Tja, het zout is op. Mijn GPS geeft de route perfect weer, maar toch zien we kans een stukje verkeerd te lopen. Tja, een GPS ‘praat’ niet, je moet erop kijken. Aangezien ik met wandelstokken loop, kan ik niet constant op mijn GPS kijken. Trouwens, daar zou je flauw van worden. Goed, het is maar een hulpmiddel, eenvoudiger is het om de voetsporen van Reino te volgen. In wat diepere sneeuw zien we ook de voetsporen van Cok en Cobie. Ach, ik heb als kind de boeken van Old Shatterhand en Arendsoog verslonden, dus spoorzoeken is een eitje voor mij. Ik krijg een sms van Cok en Cobie. Ze zitten in restaurant ‘De Lindeboom’. Nou, we zijn er bijna en moeilijk te vinden is het niet. Ik denk dat dit het enige restaurant van betekenis is in Lonneker. Uiteraard regent het weer pijpenstelen. Even later komt Reino binnenstappen. Ze heeft onderweg – een stukje van de route af – gepauzeerd en we zijn haar daar voorbijgelopen. We zijn compleet, dat wil zeggen dat Joke morgenochtend nog aansluit. We vullen de bidons met water, rekenen de koffie af en kwart over vier stappen we op. Het is droog en de lucht is een stuk lichter dan zoeven. Het is nu nog een kilometer of vier naar onze beoogde wildkampeerplek. De eerste twee kilometer gaan door het buitengebied van Enschede, daarna volgt een kilometer spaarbekkens van Vitens en daarna wordt het weer bos. Ik denk dat het een voormalig landgoed is, want er staan veel rododendrons. Het begint te schemeren, dus we moeten snel een plekje zoeken. Verderop ligt een weg waar nogal wat verkeer overheen gaat. Daarachter zie ik gebouwen. Dat kon wel eens de Universiteit van Twente zijn. Links van ons ligt achter een strookje bos een weilandje. Mogelijk is dit ’s zomers een speelweitje. Daarachter ligt weer een brede strook bos en daarachter weer weiland.
Kijk, die brede strook bos achter de speelweide lijkt mij wel een goede plek.
We zitten dicht bij Enschede, maar wie verwacht er nu wildkampeerders op zo’n plek? OK, we steken het weitje over en lopen het bos in. Het ziet er prima uit en ik zet mijn tentje bovenop een dikke laag beukenblad. Om zes uur zit ik aan de kerriesoep begeleid door een witte ‘Golden Kraan’ uit South Africa. Het is een Chardonnay uit 2009 en hij smaakt voortreffelijk. Uiteraard bereid ik weer een Knorr-maaltijd en even na zevenen ben ik gereed met de afwas. Mooi, ik bel eerst naar Orchideetje, maar krijg het antwoordapparaat aan de lijn. Als ik ben bijgepraat kruip ik met mijn MP3-speler in de slaapzak. Vandaag hebben we er dik 20 kilometer opzitten.