Zondag 31 januari 2010
Delden – Goor
Om half zeven gaat de wekker. Oeps, ik moet eruit. Trouwens, wat hangt het tentdoek laag boven mijn hoofd! Het zal toch niet? Voorzichtig druk ik het tentdoek omhoog en ik hoor de sneeuw eraf glijden. Het heeft vannacht gesneeuwd! Alleen vannacht of nu nog steeds? Ik rits de tent open en waarachtig, er is zeker een centimeter of 15 sneeuw gevallen. Momenteel sneeuwt het niet.
Overigens, vandaag viert Hare Majesteit haar verjaardag. Ik heb geen driekleur en ook geen trompet bij me gestoken, dus blijft dit keer de serenade achterwege. Na de thee, de havermout en het inpakken maak ik een foto van mijn tent. Het schemert nog een beetje, dus de kwaliteit is wat minder.Om acht uur stappen we op. Even verder passeren we deze besneeuwde boerderij. Een paddenstoel, ik moest de sneeuw wel eerst wegvegen. Tja, er ligt een dik pad sneeuw, maar daardoor is het niet zo glad als gisteren. Het bos oogt een beetje Siberisch, toch is het niet koud. Het is rond 0⁰ C. Links ligt de Twickeler Vaart, veel stelt het niet voor. Een mooi buitenhuis met dubbele garage, betimmerd met – denk ik – Red Ceder. Wat een beetje jammer is, er komt nooit iemand naar buiten om ons op de koffie te nodigen. Tja, vandaag 24 kilometer te gaan en we krijgen geen stad of dorp te zien. De KMA kunnen we op onze buik schrijven. En hier de dappere wandelaars minus Cok en Cobie, die vandaag hun eigen plan trekken. Weer zo’n mooi buitenhuis en weer geen koffie. De auto lijkt me een Range Rover. Het is even na negenen en de zon begint door te komen. Het belooft opnieuw een mooie dag te worden. Hier een stalletje waar eigengemaakte jam en honing te koop wordt aangeboden. Tja, als je met de fiets bent is het niet zo’n probleem, maar te voet is het ondoenlijk om een pot jam mee te sjouwen. Opnieuw het Twentekanaal. Dit keer steken we het niet over, maar houden het een aantal kilometers aan onze linkerhand. Tja, te schaatsen valt er niet met al die sneeuw op het ijs. Om half elf gaan we zelf koffie maken op ons brandertje. Een stukje boterkoek erbij, wat wil een mens nog meer. De zon schijnt, maar na een half uurtje moet je echt weer op pad. Je koelt toch snel af en als je het koud krijgt ben je eigenlijk al te laat. Tja, waar we op zitten, ik heb geen idee. Het is een ijzeren ‘doos’ en mogelijk zit er een pomp of zoiets onder. Iets verder ligt het bekende café-restaurant ‘De Markenrichter’, maar ik had al op hun site gelezen dat ze ‘s zondags pas om twaalf uur open gaan. Het is nu nog dik voor elven en de boel zit inderdaad nog potdicht. Jammer, het zou me overigens niets verbazen als de boel vandaag dicht blijft. OK, we treffen het met het weer. De temperatuur loopt op tot zo’n +4⁰ C en er staat geen wind. Zoals gezegd, stadjes en dorpen krijgen we vandaag niet te zien, maar wel het prachtige Twentse landschap. Wie zei ook weer dat Nederland ‘vol’ was? Een verrassing, bij deze zorgboerderij kunnen we zelf koffie maken. Helaas, normaliter zit er een waterkoker en een senseo-apparaat in het kastje, echter nu schitteren deze apparaten door afwezigheid. Alles zit verder op slot en er is geen mens te zien.Tja, Sjors, maar daar hebben we niet zoveel aan. We strijken maar even neer op het ‘terras’. OK, verder maar weer, het is nog een kilometer of acht naar Goor. De sneeuw smelt trouwens rap weg met deze temperatuur. Dit is Huis Wegdam. Het Huis werd al in 1400 genoemd en is aan drie zijden omgracht. Nou, zo te zien staat het leeg en wordt de boel gerenoveerd. Hoewel, het zou natuurlijk ook kunnen dat de boel in de verkoop gaat. Ik moet maar eens op Funda kijken. Weer zo’n leuk boerderijtje. De buxushaag vormt letters, maar ik kan het niet ontcijferen. We naderen Goor en daar staat het prachtige Kasteel Weldam. Het wordt al genoemd rond 1380. Ik lees dat het landgoed is opengesteld voor wandelaars en fietsers, maar dat voor een bezoek aan de kasteeltuin een kleine bijdrage wordt gevraagd. Voor beide hebben we helaas geen tijd, we moeten nog met de trein naar huis.
Het Huis zelf is niet opengesteld, het wordt bewoond door graaf Alfred zu Solms en zijn vrouw gravin Dr. Christine zu Solms-Sonnenwalde en hun kinderen. Misschien mag ik een keertje komen spelen? Iets verder steken we het Twentekanaal weer over en door een woonwijk lopen we naar het stationnetje van Goor. Ik heb nog tien minuten om een kaartje te pinnen, waarna het boemeltje komt aanstomen.In twintig minuutjes boemelen we naar Zutphen. Dit keer komt er een conducteur langs en kan ik mijn vraag stellen. Tja, erg mededeelzaam is de conducteur niet, hij vertelt dat Synthus (voorlopig) niet meedoet met het OV-chip gebeuren. Hij kijkt erbij of hij er zelf ook niet zo in gelooft. In Zutphen stappen we na tien minuten wachten over op de ‘echte’ trein. Reino ziet nog kans om een beker koffie voor mij te scoren, waarvoor mijn dank. Al bij al ben ik mooi op tijd thuis, zodat ik mijn rugzak uit kan pakken en mijn tent uit kan hangen. Tjonge, daar komt een hele lading sneeuw en beukenblad uit vallen. Tegen zessen zitten Orchideetje, zoonlief en ikzelf in Peacocks om daar de wandeling af te ronden.
Reino, Joke, Sjef, Cok en Cobie: bedankt!