Maandag 31 oktober 2016
Beetsterzwaag – Waskemeer
Om kwart voor zes sta ik op. Uiteraard is het nog donker, dus alles moet met het hoofdlampje. Gelukkig is het niet koud (11 graden +), wel zit mijn tent onder de condens. Na twee bekers thee en de havermoutse pap gaan de spulletjes in de rugzak. Om kwart over zeven vertrekken we. Tjonge, het is tamelijk mistig. Een mooie paddenstoel, helaas is de foto een beetje bewogen. Het ziet er verlaten uit, maar er staan tuinstoelen. Maar dat zegt natuurlijk niet zoveel. Dit is ook een paddenstoel, maar geen natuurlijke. Beetsterzwaag ligt alweer 4,8 kilometer achter ons. Hier is een historisch wandelpad uitgezet, maar die doen we dus niet. We hebben een stukje opgelopen met het Friese Woudenpad, maar hier splitst de route weer, gelukkig is het goed gemarkeerd. Dat splitsen van de route is bij Hemrikerverlaat. Dit brugje had ik toentertijd ook al op de foto gezet. Dit is best een mooi pand en de beukenhaag is keurig geschoren. Maar ja, daar heb je nu een tuinman voor. Zojuist ben ik linksaf geslagen richting Hemrik. Daar staat deze voormalige fabriek. Tenminste, dat neem ik aan. In Hemrik staat de Witte Kerk uit 1739. Zou de kerk nog voor de eredienst gebruikt worden? Er is nu een tentoonstelling. Dit zijn Limousinkoeien. Het is een vleesras. Om deze lieve dieren op te eten gaat wel ver, dat geef ik toe. En dit is Roodbont vee. Mistig is het nog steeds en herfst. Opnieuw een paddenstoel, toch wel handig. Tja, de route dwaalt wat rond zodat de (kortste) afstand tot Beetsterzwaag zo’n beetje hetzelfde blijft. Soms een stukje asfalt en dan weer een stukje bos. Sowieso is de route veel mooier dan gisteren. Inmiddels lopen we weer langs de Opsterlandse Compagnonsvaart. Jammer dat de zon niet op dit fraaie bungalowtje staat. Het loopt tegen halftien en even verder staat een bankje. Zelf neem ik plaats op een belendend tuinmuurtje. Hm, ik ben wel toe aan (eigengemaakte) koffie. Ik heb nog chocola en ontbijtcrackers. Tegen tienen gaan we weer op pad. Ik begon het koud te krijgen.
De Opsterlandse Compagnonsvaart gaan we een kilometer of vier volgen. Hier passeren we de brug in Wijnjeterp. Hier is in het verleden heel wat grond verzet. Kijk, hier is een informatief bordje aanwezig. Zo’n vaart heeft als voordeel dat je niet snel verkeerd loopt. Groot oogt het huis niet, want ja, wat moet je met al die badkamers. Twee schotels hangen er, er valt hier waarschijnlijk niet zoveel te beleven. Deze boer (zoekt vrouw) spreekt zijn voorraad kuilgras aan. Verderop lopen we onder de N381 door. Deze weg staat niet eens op de kaart in de wandelgids. We naderen het gehucht Klein Groningen. Hier draait de Opsterlandse Compagnonsvaart naar rechts, wij lopen hier rechtdoor naar Wijnjewoude. Weiland alom, hoewel het er hier op lijkt dat het terrein teruggegeven is aan de natuur. Waarom heb ik deze foto eigenlijk gemaakt? Zoveel stelt deze boerderij nu ook weer niet voor. Bos, we naderen het natuurgebied de Duurswouder heide. Voor mij loopt nog een wandelaar. Ik heb zo-even een praatje met hem gemaakt. Hij loopt het Groot-Frieslandpad in dagetappes en is vanmorgen in Alkmaar in de trein gestapt. Schapen, zomaar in het bos. Hup, terug naar de hei jullie! Dit is de Duurswouder heide. Nou, ’t is meer gras dan hei. Die schapen moeten wat beter hun best doen! De ‘verrassende natuur’ valt een beetje tegen. De zon laat het afweten, de hei bloeit niet en vogels zie ik al helemaal niet. Die zijn zeker elders aan het overwinteren, nou gelijk hebben ze. Nog een laatste blik op de hei, zometeen wordt het bos. Bos en mijn klacht is in behandeling genomen. De zon is er door. Nou ja, nog ruim twee kilometer naar de bushalte, nu hoeft het eigenlijk niet meer. Ja, dat had ik zelf ook al uitgerekend. Nog 2,6 kilometer. Dit vennetje ligt er prachtig bij in het zonnetje. We hadden natuurlijk veel later van start moeten gaan. De Flevoroute ‘loopt’ hier. Ik had de borden al meer gezien. Een idee om deze route volgend jaar met Orchideetje te gaan fietsen? Friezen zijn een trots volk. Dat zie je in onze provincie toch niet, ik weet niet eens of onze provincie dit soort vlaggen in de verkoop heeft. Nog een laatste puntje weiland én een graspad. Om halftwaalf lopen we Waskemeer in. Kijk, daar is de bushalte. We hebben er 20.7 kilometer opzitten. Inmiddels is het 19 graden in de plus. Sowieso was de route vandaag veel mooier dan gisteren, jammer alleen dat de zon zo laat doorkwam. We stappen in de bus van 12.50 uur en tegen vieren ben ik thuis. Mooi op tijd, dan kan de tent naar buiten om te drogen. Volgende maand het vierde traject naar Veendam.
Reino, Sjef, Albert en Johan: bedankt!