Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Friese Woudenpad van Lauwersoog naar Houtigehage
vrijdag 23 maart t/m zondag 25 maart 2012

Vrijdag 23 maart 2012
Lauwersoog – Ee
De trein heeft 5 minuutjes vertraging, maar hij rijdt in elk geval. Gisteren lag het halve land weer plat omdat er een sein- en wisselstoring was. Er zat een fout in de software van ProRail. Wat een smoes! Eergisteren werkte de software toch ook! De back-up deed het ook al niet. Nu vermoed ik (al jaren) dat ProRail met z’n software op een koopje is gegaan. Privatisering toch! Ik vermoed dat ProRail ’s nachts een update heeft uitgevoerd.
Die update zal niet getest zijn, want dat kost duiten. Tja, als dan de boel ’s morgens vastloopt, dan zit er niets anders op dan de stekkers uit de systemen te trekken.
Dan de back-up inzetten, maar dan ben je al gauw een uurtje verder en het (treinen)leed is dan al geschied. Zit ik ernaast? Dan hoor ik dat graag.
De Toulouseterrorist Mohamed Merah is gisteren na een 32 uur lange belegering in zijn appartement doodgeschoten door de Franse politie. Eerder had hij drie militairen gedood en afgelopen maandag doodde hij drie joodse kinderen en een rabbijn. Was hij verbonden aan Al-Qaeda? Beatrice de Graaf (terrorismedeskundige) denkt eerder dat Merah een eenling was. In elk geval waren er 300 agenten ingezet.
Gisteren heef de boekhandel Selexyz uitstel van betaling aangevraagd. Er is niet genoeg geld in kas om de winkelhuur (er zijn 16 winkels) en de salarissen te betalen. Er was al langer bekend dat het niet goed ging. Ik vrees toch dat de e-reader de toekomst heeft. Wat zal dat gaan betekenen voor de uitgeverijen, de drukkerijen, de schrijvers en uiteindelijk de lezers? Ach, veel meer nieuws schaft de Metro en de Spits eigenlijk niet.
Zwolle bereik ik probleemloos en op spoor 3a zie ik Albert. Deze keer lopen we met z’n tweeën, de anderen konden zich niet vrijmaken danwel hebben het Friese Woudenpad al gelopen. Het is 12 graden in de plus, het is zonnig en er staat maar weinig wind.
De temperatuur kan vandaag oplopen tot maar liefst 18 graden en de komende dagen blijft het ‘zomers’. Nou, dat mag wel een keer. In Leeuwarden stappen we over op bus 50 naar Lauwersoog. Na een uur bussen stappen we uit bij de Terminal van de veerdienst Wagenborg. Tja, Alle Waddeneilanden heb ik inmiddels meerdere keren bezocht, maar van Schiermonnikoog is het nog niet gekomen. Zo te horen is het een prachtig eiland.
OK, de Terminal moet even wachten. Iets terug staat ‘Restaurant Lauwersoog’. Oeps, tegenwoordig heet het ‘Villa Zeezicht’. Wat was er mis met de vorige naam? Die was tenminste duidelijk. Het is bij half één als we de KMA genieten.Nou, zowel de koffie als de appeltaart is van matige kwaliteit. De 2^e kop koffie is gratis, tja, als je de koffie zo slap zet, kan het wel uit.
Tegen enen gaan we van start. Vlak naast het restaurant staat een pracht van een handwijzer. Overigens, de ober van ‘Villa Zeezicht’ had nog nooit van het Friese Woudenpad gehoord. Mogelijk komt dat omdat de voormalige naam (Zevenwoudenpad) nog niet is aangepast. Ai, het Friese Kustpad en het Wad- en Wierdenpad moet ik nog lopen. Ik zie echt naar deze paden uit! Ik kom dus terug in Lauwersoog, maar dan ga ik voor de KMA wel naar de Terminal. We lopen al snel de dijk op, dat is altijd prettig lopen. Ligt rechts van ons Schiermonnikoog? Dat moet wel bijna. Even een blik achterom. We zijn bovenop de dijk gaan lopen, na verloop van tijd krijg ik zere enkels van het altoos ‘schuin’ lopen onderaan op een dijkhelling. Links van ons ligt de Bantpolder, een natuurgebied. Bij deze handwijzer moeten we linksaf, op de foto (die is met de zon ‘mee’ genomen) moeten we dus ‘achteruit’. De handwijzer mag wel eens opgeknapt worden, maar zoals bekend weet de LAW-organisatie niet meer waar ze ooit handwijzers hebben neergezet, laat staan dat ze weten wat erop staat. Meteen hebben we de wind – veel is het niet – schuin tegen. Opnieuw links van ons de Bantpolder. Volgens het wandelboekje bivakkeren hier in het najaar en de winter ontelbare ganzen. Nou, ze zijn er nog steeds, ik denk dat ze hier nooit meer weggaan. Soms worden we verrast met een overstapje. Op zo’n smal plankje is het met een zware rugzak soms lastig balanceren. Een dommer beest dan een schaap bestaat niet. Vinden we ze daarom zo lief? Een beetje Fries heeft een paar ‘doorlopers’ en een boot. Een beetje dorp heeft dus een jachthaven. Dit is de jachthaven van Oostmahorn. Een beetje Fries heeft natuurlijk een stulpje om vandaar uit over het water – of het ijs – te kunnen uitkijken. Helaas is het Paviljoen Lauwersmeer – in de volksmond Paviljoen Toxopeus geheten – dicht. Toentertijd werd dit café uitgebaat door Klaas Toxopeus, broer van de bekende Mees Toxopeus. Beiden waren schipper op de reddingsboot Insulinde, die in Oostmahorn lag. Beiden hebben vele honderden zeelieden in nood, aan wal gebracht. Ik kan me de legendarische verhalen nog herinneren, deze mannen waren echte volkshelden. Als we iets verder zijn, zien we rechts beneden een restaurant. Dat is gelukkig wel open en we kunnen buiten in het zonnetje zitten. We zijn niet de enige bezoekers, maar volgens het bedienend meisje is het hier ’s zomers erg druk. Is dit nieuw? Het gebouw is in oude stijl opgetrokken. Inderdaad, het staat hier pas een paar jaar. Albert weet hoe het zit. Tussen 2004 en 2007 is hier door Landal een bungalowpark neergezet rond een kunstmatig meer en een zogenaamde historische stad gebouwd.
In die stad – Esonstad – zijn wij nu.
Als we weer verder lopen krijg ik vanaf de dijk een goed zicht op Esonstad.
Het zijn dus allemaal vakantiebungalows en boekbaar via Landal
(www.landal.nl/nl-nl/bungalowparken/nederland/friesland/esonstad). We lopen langs Ezumazijl. Daarna is het links van ons weiland en rechts voornamelijk water. Dit is wel een bijzonder huis, maar zo in tegenlicht komt het er niet goed uit. Hier het huis met de zon van rechts. Sowieso moet je goed ter been zijn om hier te kunnen wonen. Dit schaap heeft al gelammerd. Is het een vierling geworden? Ik weet niet beter dan dat een schaap maximaal twee lammetjes krijgt, maar ik zal er wel naast zitten.
Moederschaap heeft rode merkstrepen zo ook twee lammetjes. De twee anderen zijn blauw gemerkt. Mogen die binnenkort naar de slager? Verderop ligt een eendenkooi. Zou hij nog in gebruik zijn? In elk geval geldt hier het recht van afpaling. Tja, het weer zit mee, maar verder is het gebied tamelijk eentonig. We zien nog een hert, maar het laat zich niet fotograferen. We lopen nog langs wat piepkleine gehuchtjes en tegen half zes bereiken we Ee. Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. Mwah, dit is wel een leuk dorpje. Er is een kerk en ons valt op dat er vele, vele huizen te koop staan. In dit dorp wil ik water halen, want we moeten wildkamperen. Campings zijn er hier niet. Helaas, dit restaurant is gesloten. Het ziet eruit of het al tijden dicht zit. We horen dat er iets verder een snackbar open is. Het klopt, de stamgasten zitten al aan de toog. Ik bestel koffie, je moet toch wat, en vul mijn bidons. Volgens de uitbater staan er zoveel huizen te koop omdat de starters geen hypotheek kunnen krijgen. Werk is hier ook niet veel en de jongelui trekken weg naar Dokkum of nog verder. Het is toch wel crisis… alhoewel, bij mooi weer zitten overal de terrassen eivol.
Even na zevenen stappen we op. Buiten Ee zijn twee boscomplexjes en volgens mij moet het kunnen. Met een omtrekkende beweging bereiken we het eerste bosje. Tja, het is wat open en verderop zien we de rand van het dorp. Mijn gevoel is goed, hier zullen we niet gestoord worden. De dorpelingen hebben wel wat anders aan hun hoofd. Even na halfzeven staat mijn tent en zit ik aan de Jacob’s Creek uit Australië. Een kwartiertje later begint het al te schemeren. Oeps, ik moet nog koken en eten, het wordt wat later vanavond. De pot schaft een kerriesoepje en de Spaghetteria van Knorr. Ik zie dat we er vandaag 21.89 kilometer hebben opzitten. Om negen uur is de afwas aan kant en kruip ik in de slaapzak. Ik heb een drukke week achter de rug en heb mijn rust wel nodig.
De jaren beginnen ook te tellen, natuurlijk. Niet voor lang, ik voel iets kriebelen. Toch geen teek, hoop ik? Mijn hoofdlampje gaat aan en hoe ik ook speur, geen teek te zien. Nou, ik ben er niet gerust op.