Friese Woudenpad (mrt 2012)

Zondag 25 maart 2012
Skûlenboarch – Houtigehage
Mijn telefoon gaat! Kijk eens aan, hij staat keurig op zomertijd. Een iPhone is natuurlijk je ware, maar helaas is dat ding niet water- en stofdicht. Hoor ik het regenen? Het druppelt op mijn tent. Ook dat nog, ontbijten en inpakken in de regen is geen pretje. En ik heb ook al geen regenkleding bij me. Het is nog donker buiten, maar wel is het heel erg mistig.
De mist condenseert op de bomen, vandaar de druppels op mijn tent. Na het ontbijt en het inpakritueel gaan we om twintig over zeven van start. Oh ja, tijdens het inpakken bleef ik haken in de tentopening en meteen brak mijn aluminium boogstok. Daar ben ik uiteraard niet blij mee. Ik moet snel een nieuwe aanschaffen. Het is vijf graden in de plus, dat is goed te doen. Op naar Eastermar. De mist trekt iets op, maar de zon laat zich nog niet zien. Trouwens, zo’n overjarig reddingsbootje zou wel iets voor mij zijn.85. Eastermar Eastermar is nog in diepe zondagsrust, nou ja, het is net na achten. We zullen maar niet naar het plaatselijk restaurant op zoek gaan.86. Eastermar Prachtig toch! Het coulisselandschap, de mist en de rust. We kunnen kiezen tussen een zandbaan of een schelpenfietspad.87. Coulisselandschap Op naar Rottevalle, voor ons geen 4,6 kilometer, maar 9,7! We lopen dus iets om.88. Paddestoel Op de kaart ziet het eruit als saai weiland, maar we lopen over een pracht van een zandbaan met links en rechts struweel. Geen badgast te zien, we hebben de Friese Wouden voor onszelf.89. Zandbaan Het is negen uur, tijd voor een bakje koffie. Dat maak ik zelf en ik geniet van mijn meegenomen boterkoek.90. Koffie Het begint op te schieten naar Rottevalle.91. Handwijzer Mistig is het nog steeds, het is toch niet het weer dat vrijdag verwacht werd.92. Mistig ‘Foar de duvel niet bang’, staat op deze zetels. Waar slaat dat nu weer op?93. Spreuk De laatste vier kilometer naar Rottevalle kenmerken zich doordat de weg kaarsrecht is.94. Rechte wegAch, op zich heb ik daar geen hekel aan en bovendien is het landschap afwisselend.
Leuk toch, zo’n recreatiebungalow! De narcissen staan in bloei. De zon moet er maar bij gedacht worden.95. Narcis Toch heel apart dat coulisselandschap.96. LandschapTja, ik had gepland om vanuit Houtigehage naar Drachten te lopen. Dat is ongeveer vier kilometer. Er ‘loopt’ geen lijnbus, wel een zogeheten ‘opstapper’. Ik heb daar slechte verhalen van gehoord, maar Albert wil een poging wagen om een ‘opstapper’ in Houtigehagen te bestellen. Nou prima, het traject naar Drachten hoort niet bij het Friese Woudenpad.
Tegen elven lopen we Rottevalle in. Ik ga er maar vanuit dat het plaatselijk restaurant gesloten is.97. Rottevalle Dit is toch wel een fraaie pastorie. Links zit een informatiebordje, dat ik vanaf de straat fotografeer. Als ik de tuin inloop en over het grind wandel heb ik meteen de hond achter mij aan, vrees ik.98. Pastorie OK, het staat er toch redelijk leesbaar op, dacht ik zo.99. Info Dit is de Hervormde kerk. Het oogt allemaal een beetje somber, maar dat komt door het weer. Hoewel, de zon probeert er door te komen, het werd tijd.100. Kerk Aan de rand van Rottevalle staat deze bungalow. Inmiddels staat er een waterig zonnetje.101. Bungalow Nog een kilometertje naar Houtigehage. Zou de ‘opstapper’ er staan?102. Handwijzer Houtigehage, op naar het ‘centrum’.103. Houtigehage We zijn er. De ‘opstapper’ is er nog niet, maar we zijn ook ruim op tijd.104. Bushalte Kijk aan, Cafetaria ‘Sportlust’ is open en ik bestel een kopje koffie. Die blijkt van matige kwaliteit, maar ja, ’t is ook een cafetaria.105. CafetariaWe hebben er 17,27 kilometer opzitten. Tot mijn verbazing komt er een busje aanrijden. Het blijkt de ‘opstapper’ te zijn, die ons voor €3,50 in een kwartiertje naar het busstation in Drachten rijdt. Daar zet onze chauffeur zijn busje pontificaal voor bus 310, die op het punt van vertrekken staat. Dankzij deze actie halen we de bus! Tja, de volgende gaat pas weer over een uur. Dit is een snelbus en twintig minuten later staan we bij NS Heerenveen.106. Heerenveen Na tien minuutjes wachten stappen we in de trein naar Zwolle. Het gaat gewoon boven verwachting en even na drieën ben ik thuis. Het zonnetje schijnt, dus kan ik mijn tent buiten uithangen.
Om half zes schuiven we aan in restaurant Peacocks. Het voorgerecht laat ik me goed smaken.107. Voorgerecht Dit keer ga ik voor de kalfsoester.108. Kalfsoester Als laatste ijs met advocaat. Team Peacocks: bedankt!110. Team En uiteraard Albert: bedankt