Zondag 31 oktober 2010
Luyksgestel – Valkenswaard
Vannacht is de wintertijd ingegaan, maar we hebben besloten om de zomertijd aan te houden. Op die manier winnen we een uur, want we moeten vandaag met bus en trein naar huis. Ik moest wel even diep nadenken over de in te stellen wektijd, want mijn telefoon gaat automatisch over op wintertijd. Gelukkig zijn we gisteravond en vannacht niet gestoord. Even na achten lopen we het bos uit en ik loop meteen tegen een man aan, die zijn honden aan het uitlaten is. Hij zal wel denken. Helaas regent het een beetje en vanochtend heb ik maar meteen mijn regenbroek aangetrokken. We, dat zijn Cok en ikzelf, want Cobie is achtergebleven en neemt straks de bus naar huis.
‘Valkenswaard 14 kilometer’ staat er op de paddenstoel. Dat zal wel, maar wij moeten er vandaag 25. Na een boomkwekerij krijgen we twee kilometer fietspad met rechts van ons de ‘Keunensloop’. Volgens het boekje is dit een viskwekerij. Ai, het regent nog steeds en het is zwaar bewolkt. Na zo’n anderhalf uur regen wordt het droog. Tja, dan zien de zandpaden er zo uit en het is best wel zwaar lopen. Kijk, hier wordt weer een stukje natuur gecreëerd. We lopen België weer in, dit is het natuurpark Hageven. Jammer dat het zo bewolkt is, de foto’s komen zo niet tot hun recht. Op regelmatige afstanden staat een grenspaal. Cok snijdt regelmatig een stukje af, dus op een gegeven moment verlies ik hem uit het oog. Ik steek de Dommel over en loop er een stukje langs. Iets verder loop ik Nederland weer in. Vanaf hier is het nog 4,8 kilometer naar Borkel.
Het is een afwisselend gebied met bos en hei.

Ik moet door een kudde runderen, daar ben ik niet zo blij mee. In principe moet je een kudde nooit doorsnijden en verder uit de buurt blijven van de kalfjes. Gelukkig gaat het goed. Nieuwe natuur wordt hier gecreëerd. Een paar verstilde boerderijen in het gehucht Achterste Brug. Akkerbouwgebied en een grasdijk. Een aandoenlijk bermmonument. En opnieuw een stukje langs de Dommel. Tegen elven loop ik Borkel in. Er zijn hier maar liefst twee restaurants en ze zijn beide nog open ook. Tot mijn verbazing tref ik Cok niet aan. We hadden toch min of meer afgesproken dat we hier de KMA zouden nuttigen? Of zou hij toch achter me zitten, dat zou zo maar kunnen. OK, ik heb nu drie uur achter elkaar gelopen met een gemiddeld tempo van 5.1 kilometer per uur. Ik heb er nu 16,68 kilometer opzitten en ben wel toe aan koffie met iets erbij. Nou, in restaurant de Zwaan is dat mogelijk.De KMA is van prima kwaliteit en ik bestel een tweede bak koffie.Mijn regenbroek trek ik uit, zo te zien houden we het vandaag verder droog. Vanaf hier is het naar Valkenswaard precies 8 kilometer. Ik begin met bos, er is hier behoorlijk gezaagd. Het nadeel is dat ze met die zware machines de zandpaden compleet verwoesten. Ik krijg eerst wat kleine vennetjes te zien. Ai, aan het Groot Malpieven wordt onderhoud gepleegd. Er ligt een dam dwars door het ven en ik zie grote draglines staan. Dit gaat natuurlijk heel mooi worden. Nog 3,2 kilometer naar Valkenswaard. Dat zou zo ongeveer kunnen kloppen, ik moet vanaf hier voornamelijk rechtuit. Ik heb pal tegenlicht, daardoor is de handwijzer wat slecht afleesbaar. In elk geval loopt hier de GR 561, dat is een Belgische LAW van 201 kilometer, die loopt van Diest naar Lanaken. Als ik de Nederlandse LAW’s gelopen heb, ga ik me over dit soort paden buigen. Verder loop ik al een tijdje op met de LAW ‘Grenslandpad’. Deze LAW loopt van Sluis naar Thorn en is 363 kilometer lang. Deze LAW staat hoog op mijn lijstje, maar net als nu denk ik dan meer dan drie dagen aaneen te lopen. Het openbaar vervoer in deze contreien is schaars en dat wordt naar verwachting de komende jaren alleen maar slechter. Deze ganzen kunnen over het water lopen. Nou ja, kunst, net onder de oppervlakte liggen tegels. Dit is de Venbergse watermolen. Het is een olie en graanmolen en deze combinatie leidt ertoe dat in het aanpalende restaurant de Enige Echte Brabantse boekweitpannenkoeken worden gebakken. Ik loop verder, mogelijk een lunchidee tijdens het Grenslandpad. Tegen enen loop ik over een rustige weg Valkenswaard in. Wat verder wordt het wat drukker uiteraard en om kwart over een loop ik de Markt op.
De zon komt door, tja, nu hoeft het niet meer. De kerk staat er in tegenlicht mooi bij. Ik moet 10 minuutjes wachten op bus 171, dat heb ik toch keurig getimed. Wie komt daar aanlopen? Het is Cok, hij zat toch iets voor mij uit. Mooi, dan kunnen we een heel stuk samen reizen. In Utrecht hoor ik omroepen dat er op mijn traject gedeeltelijk bussen rijden. Fijn, zeg er nu meteen even bij vanaf waar tot waar! Tjonge, de NS is toch wel een amateuristische organisatie. Vaak gaat het goed, maar even zo vaak lijkt het nergens op. OK, na verloop van tijd wordt er omgeroepen dat mijn stationnetje gewoon per trein bereikbaar is. Even na vieren ben ik thuis, dus ik kan nog mooi de natte spullen buiten hangen. Dit keer sluiten Orchideetje, zoonlief en ikzelf de wandeling af in een groot Chinees-Indisch restaurant. Het is onlangs geheel verbouwd en buitengewoon gezellig. Verder staat de bediening op hoog niveau en is het een buffetsysteem. Je kunt dus net zo vaak en zoveel bijhalen als je maar wilt. Als iemand benieuwd is naar het adres van deze gelegenheid, dan wil ik dat wel verklappen.
Reino, Cok en Cobie: bedankt.