Zaterdag 30 oktober 2010
Netersel – Luyksgestel
Om half zeven sta ik op, ik heb prima geslapen. Het is niet koud, mijn thermometer wijst 11 graden in de plus aan. Tot mijn verbazing is mijn tent kurkdroog. Meestal (’s zomers en ’s winters) is de tent aan de binnenkant nat van de condens. Na de thee en de havermout gaat alles in de rugzak. Al voor achten ben ik gereed. Het is nog donker, dus moeten we even wachten tot het wat lichter is. Het is uiteraard het makkelijkste om op de markering te lopen en die moet wel te zien zijn.
Al snel na vertrek lopen we door het dorpje Netersel. Alles is dicht en iedereen is nog in diepe rust.
Tegen negenen maak ik deze foto, het is hier landelijk en het weer oogt nogal somber. Het gehucht Hulsel lopen we door, ook hier is niets te doen. Even verder hebben de bewoners van De Hoef een kruisbeeld opgericht voor St. Willibrord. Houthandel Van Dal heeft op een aantal plaatsen een bank neergezet. Zo’n afdakje is ook wel gaaf als het regent. Min of meer landelijk lopen we naar het stadje Bladel.Dat lopen we even na tienen in. Tjonge, dat hebben we vlot gedaan, we hebben er al tien kilometer opzitten. Hoewel, nog twintig te gaan, we zijn er nog lang niet.Het eerste het beste hotel/restaurant in Bladel stap ik in. Oeps, ik kom terecht in een ontbijtzaal waar een aantal mensen zitten te eten. Kunnen we terecht? Ja, we zijn welkom, alleen hebben ze helaas geen appeltaart. Wel zet het zeer behulpvaardige meisje een schaal koekjes neer. Ai, ik ben de naam van dit hotel/restaurant kwijt, maar ik denk dat het gewoon ‘hotel Bladel’ heet.
Na twee kopjes koffie stappen we op en doen aansluitend boodschappen bij de Aldi.
Ik ben door mijn chocomel en mijn Chablis heen. We lopen over het Marktplein en pakken daar de route weer op. Kijk, er staat een kraam die Vietnamese Loempia’s verkoopt.
Daar heb ik wel trek in. Terwijl ik de loempia sta op te eten begint het gigantisch te regenen. Ik trek meteen mijn regenjack aan en doe de regenhoes over de rugzak. Mijn regenbroek laat ik maar in de rugzak, eigenlijk is het te warm om met een regenbroek te lopen.
Een paar kilometer buiten Bladel staat deze zorgboerderij. Dat zie je toch vrij vaak. Gelukkig is het momenteel zo goed als droog. Iets verder staat deze kapel, vooral de gebrandschilderde ramen vind ik mooi. Landelijk is het hier wel. Is dit koolzaad? Nee, dat bloeit veel vroeger in het jaar. Ik denk dat het een kruisbloemige groenbemester is. Ter oriëntatie een paddenstoel. Bladel ligt alweer 3,3 kilometer achter ons en we moeten naar Luyksgestel. Uiteraard lopen we niet de kortste weg. Kijk, hier staat weer zo’n bank van de houthandel Van Dal. Ik loop een kort stukje langs bungalowpark Het Vennenbos. Vele, vele jaren geleden brachten we hier met ons gezin een weekje door. Toen was het nog van Center Parcs. Inmiddels is het van Landal. Door het bos gaat het richting A67 waar we een stukje langs lopen. Jammer dat de zon niet op dit herfstige bos staat. En dit is de A67, zo te zien valt het met de drukte wel mee. We steken de A67 over en nu volgt 6 kilometer bos en hei. Aan het eind ligt café Dennenlucht, daar zouden we eventueel een bakje kunnen doen. Helaas, het weer zit niet erg mee, de ene na de andere bui krijgen we op ons pet.
Het is niet anders.
Even na tweeën bereiken we café Dennenlucht. Gelukkig is het open en meteen spreid ik mijn natte spullen uit voor de verwarming. Ik zet mijn telefoon aan en krijg meteen een sms van Reino. Ze is vanmorgen in de bus gestapt om thuis aan de studie te gaan. ’s Avonds in de tent studeren is eigenlijk geen doen.
Ik bel eens naar camping Den Buytelaer. Op de site had ik gelezen dat de camping al op 1 oktober sluit. Toch probeer ik het maar, je kunt niet weten. In eerste instantie heb ik geen netwerk, maar even later pik ik het Belgische netwerk op. Nu lukt het wel, maar helaas, we kunnen niet terecht op de camping. Alles is natuurlijk schoongemaakt en het water is er af. Nou, dan moeten we maar wildkamperen. Om drie uur stappen we op. Als ik buiten kom valt het me pas op dat we hier op een tiental meters van Belgisch grondgebied staan. Ach, zowat alle regelgeving komt uit Brussel, dus eigenlijk zijn wij voor 90% Belg. Of beter gezegd, voor 90% Europeaan. Nu nog die gemeenschappelijke taal en we zijn er. Grenspalen staan er uiteraard ook, deze staat er sinds 1843. Door voornamelijk bos lopen we 8,5 kilometer naar Luyksgestel. Gelukkig is het zo goed als droog en later komt de zon zelfs door. Tegen vijven komt Luyksgestel in beeld. We hebben opnieuw vlot doorgelopen. In Luyksgestel staat ‘De Grenswachter’, een beltmolen uit 1891. Het is een ronde stenen korenmolen. Naast de molen bevindt zich het bakkerijmuseum. Het hele proces van graankorrel tot brood is hier te volgen.
Uiteraard moet hiervoor gereserveerd worden. We lopen het centrum van Luyksgestel in. Nou ja centrum, er staat hier een marktkraam en er is een snackbar. Daar bestellen we koffie à €1,60 die nog prima te drinken is ook. Verder vullen we hier onze bidons met water. Op de kaart zie ik dat hier zo’n kilometer vandaan een smal boscomplex ligt. Het lijkt me toe dat we daar in het wild kunnen kamperen. Mocht het ‘omhekt’ zijn, dan moeten we nog twee kilometer verder lopen. Kwart over zes lopen we het bos in. Tja, het is een met braamstruiken overwoekert stuk bos en er staan overal pellets tegen de bomen. Iets verder is een soort tribune getimmerd.
Wat is dit voor een merkwaardige locatie? Aan het eind van de strook bos staat een gigantische hut op hoge ‘neuten’. Er is geen mens te zien, maar wel voelt het enigszins ‘unheimlisch’ aan. Doorlopen is eigenlijk geen optie, het begint al te schemeren. Aan de rand van de strook bos vinden we een paar min of meer open plekken. Hier moet het maar, ik hoop niet dat we vanavond lastig worden gevallen.
Om half zeven staat mijn tent en ik begin met een soepje. Het is bospaddenstoelen met bacon en mascarpone. Ik zie op mijn GPS dat we er 30.37 kilometer hebben opzitten, maar de laatste kilometer waren de batterijen leeg. Het is dus iets meer. Na de soep bereid ik een buitensportmaaltijd van ‘Adventure Food’. Het is kip met kerrie. De bereiding is simpel, je moet kokend water in het zakje gieten en 8 minuten wachten. Nou, het zijn dure maaltijden (± €4,-) en eigenlijk is het niet te eten. Dit koop ik dus ook niet meer.
Ai, ik hoor iets kraken, ik ben per ongeluk op mijn hoofdtelefoon gaan zitten.
Vanavond dus geen MP3-speler. Thuis moet ik maar eens kijken of de hoofdtelefoon nog te repareren is. Ach, ik moet toch mijn oren openhouden, ik ben niet helemaal content met deze locatie. Ik bel nog even naar Orchideetje en duik daarna in de slaapzak.