Zondag 27 december 2009
Leeuwarden
Om negen uur zitten we aan het ontbijt. Tja, we hebben het er gisteren al over gehad, uiteindelijk besluiten we om eens een kijkje te nemen in Leeuwarden. Daar zijn we weer een aantal jaren niet geweest.
Er is koopzondag in Leeuwarden, dat is leuk, als alles dicht is maakt een stad een troosteloze indruk. Dat is ook de reden dat Groningen afvalt, daar is alles dicht.
Het is wel een eind rijden, maar zoonlief doet het graag. De parkeergarage die we in het navigatiesysteem hebben gezet blijkt in renovatie. Gelukkig is er vlakbij nog een.
We lopen het centrum in en inderdaad, de winkels zijn open. De meeste sneeuw is weg, maar wel liggen er overal grote bergen. Oeps, wat is het druk! Heel noordelijk Nederland loopt hier te slenteren en uiteraard inkopen te doen. Zelf koop ik in verschillende boekhandels twee boeken. Zo, ik heb tenminste de komende dagen wat te lezen.
Dit is de Waag, waar tot 1880 voornamelijk boter werd gewogen. Nu is er een lunchroom gevestigd. Twee van de vele grachtjes, jammer, er is geen ijspret. Dit is toren Oldenhove. Met de bouw van de toren is in 1529 begonnen en hij had 120 meter hoog moeten worden. Op een hoogte van 10 meter begon de toren al te verzakken en hoger dan 40 meter zijn ze nooit gekomen. De toren hangt nu 1,68 meter uit het lood. De laatste restauratie vond in 1997-1998 plaats. Nu is de toren in gebruik als uitzichttoren en er is een trouwzaal ingericht. De bijbehorende kerk is al in 1576 ingestort. Dit is het Keramiekmuseum, een bezoek daaraan bewaren we voor een volgende keer. Dit hofje lopen we even in. Helaas staat er nergens hoe het heet of wat het geweest is.
Wie weet het? Tegen vieren houden we het voor gezien, het begint al aardig te schemeren.
Nog een laatste foto van de Waag. Brugleuningen zijn natuurlijk handige dingen om je fiets aan vast te zetten. Zo even na vijven zijn we weer terug in Anderen, ach, zover is Leeuwarden nu ook weer niet. We maken koffie en thee op de kamer en ik ga nog even te bed. Zo te zien trekt de verkleuring rond mijn oog al aardig weg.
Tegen zessen gaan we naar de eetzaal. Het eerste gerecht is een salade met meloen en garnalen. Er wordt de inmiddels bekende witte Château des Bruyères bij geschonken. Zowel de wijn als de salade zijn heerlijk fris van smaak. Het tweede gerecht is gevogelte met geitenkaas en tagliatelle. Er wordt een rode Caño de Bajoz bij geschonken. Het is uiteraard een Spaanse wijn en hij is erg lekker. Volgens het etiket is het een ‘Tinta de Toro’ en dat klopt precies. Als nagerecht krijgen we appelgebak met ijs en slagroom. Zoals altijd besluiten we met koffie, espresso en thee. Tja, het zit erop, morgen moeten we weer zelf achter de ‘kachel’.