Zaterdag 26 december 2009
2^e Kerstdag
Borger
Zoals gewoonlijk heb ik weer prima geslapen. In ons dorpje hoor je nauwelijks verkeerslawaai of wat dan ook, maar hier is het helemaal stil. Tegen negenen zitten we aan het ontbijt. We hebben toch wel weer trek. Gelukkig zijn de kerstmaaltijden uitgebreid, maar het is beslist geen ‘zware’ kost. Even na tienen vertrekken we naar Borger. Het is aan het dooien, dus de sneeuw voor het Heinenhoes is een beetje ‘papperig’. Op de parkeerplaats van het Hunebedcentrum (www.hunebedcentrum.nl) zetten we de auto neer. Tjonge, het is hier een complete ijsbaan. Van de Graanspieker heb ik al eerder foto’s gemaakt, maar nog niet met sneeuw. Ik kijk nog even in het winkeltje of er nog nieuwe boeken staan, maar helaas, dat is niet het geval. We schrijven ons in voor de kerstwandeling en gaan met de routebeschrijving in de hand op pad. Het is fris, maar het dooit wel. Soms komt de zon even door, dat maakt dat alles er feeëriek uitziet. Al snel komen we langs de hunebedden van Bronneger. Het zijn maar kleintjes (vergeleken met de hunebedden van Rolde en Borger), maar sowieso is het een immense klus geweest om deze graven te bouwen. Van het tweede hunebed is niet veel over, zoals bekend zijn veel ‘keien’ in de loop van de eeuwen hergebruikt. Op dit punt wordt chocolademelk geschonken, maar ook een kruidenjenever. Tevens wordt een Drents verhaal voorgelezen. Gaandeweg de wandeling zien we de sneeuw verdwijnen.
De wandeling eindigt bij het grootste hunebed van Nederland, dat van Borger.
Ik heb hier al meer foto’s gemaakt, maar dit is de eerste met sneeuw. Dat is ook ‘echter’, omdat wordt aangenomen dat de bouwers de keien op sleden in de winter aanvoerden. Deze ‘boeren’ hadden ’s winters waarschijnlijk niet veel te doen. Zo sla je drie vliegen in één klap: je voorkomt leegloop, je krijgt het warm en je toont meteen respect voor de doden (en op termijn voor jezelf). Ik zal het hunebedcentrum eens een mail sturen.
Er kan wat hulst worden aangeplant, zodat de bebouwing op de achtergrond wegvalt. Verder kunnen er een aantal bomen en struiken worden gekapt, zodat de hunebedden beter tot hun recht komen.De wandeling eindigt bij een koek en sopie tent. Ai, de erwtensoep gaat er wel in.
Ook de Glühwein smaakt me uitstekend. Ik maak nog even een sfeerfoto van het Steentijdhuis. Het is niet origineel, maar in 2006 gebouwd op basis van gevonden ronde verkleuringen in de grond. Tjonge, wat hebben die mensen vroeger een kou geleden. Of zouden ze het gehuld in hun dierenvellen prima naar de zin hebben gehad? Wij gaan in ieder geval terug naar ons gerieflijke onderkomen ‘t Heinenhoes’. Tegen zessen gaan we naar de eetzaal en ik bestel meteen een sherry. Al snel komt het eerste gerecht door, een bouillonsoep met verse tuinkruiden. Het tweede gerecht bestaat uit zalm met pilaf rijst. Er wordt een witte Cawarra uit Australië bij geserveerd. Beide smaken prima en de rijst geeft meteen een mooi ‘bodempje’. Het derde gerecht is ossenhaas met gebakken aardappelen, venkel en sperziebonen.
De wijn is een Languedoc en heet: ‘La Chasse de Canet’. De jacht op …, tja op wat?
Op het etiket staat een wild zwijn, maar dat is in het Frans ‘un sanglier’. ‘Une canette’ ken ik wel, dat is een wijfjeseend, maar die vind ik weer niet op het etiket. Wie het weet mag het zeggen! In elk geval smaakt zowel de wijn als het gerecht uitstekend. Als nagerecht krijgen we yoghurtijs, kweepeerijs en cake. Als dessertwijn wordt Château des Bruyères geschonken. We besluiten weer met koffie, espresso danwel thee. Zonder meer weer uitstekend gegeten.