Donderdag 26 december 2013
Hellendoorn – Beerze – Hellendoorn
Om negen uur staan we op en een half uurtje later zitten we aan het ontbijt. Nog een uurtje later vertrekken we naar Beerze voor de kerstwandeling. Zoonlief gaat liever ATB’n, nou dat kan in deze bos- en heuvelrijke omgeving uitstekend. Sygic brengt ons – binnendoor – naar Beerze. Ik ging al even twijfelen aan Sygic, maar bij deze mijn excuses.
Goed geregeld hier, we worden meteen de parkeerplaats op gedirigeerd. Wat nu als je helemaal niet wil wandelen? Tjonge, er staan al heel wat auto’s, iedereen zoekt wat met tweede kerstdag. Overigens een merkwaardig fenomeen, alleen in Nederland kennen we de tweede kerst- paas- en pinksterdag. Of zijn er nog meer van dit soort dagen?
Deze schieten mij zo gauw niet te binnen. We kunnen meteen inschrijven (à €2,50 p/p) en starten. Zo te horen is dit de Beerzerveld-Broederband in actie. Iets verder zijn twee midwinterhoornblazers in actie. Samenspelen is ‘not done’. Ze doen het allebei even goed, dat zal de boze geesten leren! Met een bocht lopen we achter de parkeerplaats om. Inmiddels is er weer een rijtje auto’s bijgekomen. Helaas, het is droog, dus het testen van mijn Nikon zit er vandaag niet in. Zal ik morgen toch maar even langs Foto Konijnenberg gaan? Zo kan het toch ook niet langer. Het is wel zwaar bewolkt, dat geeft een mysterieus effect. Zie ik daar boze geesten in de mistflarden? Gelukkig hoor ik de midwinterblazers nog steeds, dat geluid draagt toch erg ver. Nog wat verder is de ‘koek- en zopietent’. De koek is krentenwegge, die laat ik liggen want ik had vanmorgen stevig ontbeten. De ‘zopie’ bestaat uit warme chocolademelk.
Dat lust ik wel. Ook hier is muzikale omlijsting aanwezig. Beerze heeft goed uitgepakt. Onderweg kunnen we kiezen of we voor de 3½, de 6 of de 12 kilometer gaan. Wij gaan voor de 12 kilometer. ’t Is niet alleen bos, hier lopen we over een graspad. Vennetjes zijn er ook, sowieso is het een prachtige afwisselende wandeling. Afwisselend zei ik al, dus een stukje doorwaden hoort erbij. Wij hebben met onze goretex wandelschoenen geen last, maar velen heb ik op ‘gympies’ zien lopen. Zij hebben nu natte voeten. Oh ja, ook aan zand is gedacht. Om kwart over twee zijn we weer terug. Ai, ik zie tientallen mensen in de rij staan om zich in te schrijven. Voor de twaalf kilometer is het nu te laat, maar de zes moet kunnen.
Een vrijwilliger vraagt of ik mijn routebeschrijving wil afgeven. Er is zoveel belangstelling dat ze op zijn. Nou, dat kan, ik doe er verder toch niets mee. Overigens was de route uitstekend gemarkeerd met rood, geel of zwartgeverfde panlatten. Mijn complimenten.
We nuttigen nog een beker warme chocolademelk en een kom erwtensoep. We zoeken de auto op en rijden weg. OK, dat valt tegen, we staan in een heuse file. Iemand wijst ons dat we ook een stukje door het weiland kunnen rijden en dan via het fietspad op de doorgaande weg kunnen komen. Dat lukt prima met mijn ‘fourwheel’ op winterbanden.
Tegen drieën rijden we de parkeerplaats van De Uitkijk op. Er is nog net één plekje vrij.
Wat is hier aan de hand? Dat blijkt, in de lounge zitten tientallen wandelaars aan de koffie danwel lunch. Ik herinner me dat we een flesje ‘welkomst’ Prosecco op de kamer hebben staan. Dat is lekker fris zo na de wandeling. Ik schenk een glas vol en loop naar beneden. De lounge is vol, maar in de ontbijtzaal is nog plaats. Na een half uurtje gaan we naar de kamer, ik gun ieder ander zijn drankje/hapje.
Douchen en ik pak een nieuw boek. Dit heet ‘Pilatus’ van Ann Wroe en speelt ook in de Romeinse tijd. Om zes uur lopen we naar de eetzaal. Het zit al aardig vol, ik tel zo ± 35 personen. Gezellig toch! We mogen weer van de kaart bestellen.
Vooraf bestellen we brood met aïoli en kruidenboter. Dit schaaltje is niet voor mij alleen, we moeten het met zijn drieën delen. Als voorgerecht bestel ik carpaccio van rund, zongedroogde tomaatjes en olijven tapenade. Ik drink er Merlot bij. Merlot kan enigszins wrang zijn, maar deze is heerlijk zacht en toch vol van smaak. Het hoofdgerecht is Oma’s kalfssuccade, in tempura gefrituurde lamszwezerik met truffeljus. Heerlijk, alleen had de kalfssuccade van mij wat groter gemogen. Als toetje heb ik Dame Blanche taart besteld. Ik ben benieuwd. Wat blijkt, het is helemaal geen taart maar ijs in de vorm van taart. IJstaart dus. Een schaaltje warme chocola maakt het feest compleet. Dit keer laten we de koffie en de thee achterwege. Het was genoeg en we zijn moe.