Woensdag 25 december 2013
Hellendoorn
Vandaag is onze dochter jarig. Jaja, een kerstkind! We moeten niet vergeten om haar te feliciteren. Soms gaat ze mee met een kerstarrangement, dit keer had ze andere plannen. Tegen negenen lopen we naar het ontbijtzaaltje. Ook dit ziet er feestelijk uit. Het buffet is met liefde bereid, dat zie je zo. Ik heb best wel trek, ik ga ervoor. We doen rustig aan, tijd genoeg. Zo langzamerhand komen de andere gasten van het ontbijt genieten. Tja, dat is nu eenmaal niet anders, eerste kerstdag is er in Nederland echt niets te doen. OK, ik gun iedereen zijn vrije tijd. Straks gaan we een stukje wandelen en verder voornamelijk ‘onthaasten’ met een boek. Mijn bestelde iPad is nog niet binnen, dus helaas. Ach, ik zit sowieso al de nodige uren per dag voor het beeldscherm, dus nu even niet. Ik zie op mijn mobiel dat ze hier (gratis) Wifi hebben, tegenwoordig is dat bijna standaard in hotels en restaurants.
Om elf uur starten we met onze ‘wandeling’. Je zou het niet meteen denken, maar dit (fiets)pad loopt door naar de St. Pietersberg. Je moet dan wel de wit-rode markering blijven volgen. Inderdaad, dit is het roemruchte ‘Pieterpad’. Toentertijd ben ik gestart op de St. Pietersberg en naar Pieterburen gelopen (485 kilometer). Bijna iedereen doet het andersom, maar ik loop liever met de zon in de rug. Als we de spoorlijn bereiken slaan we linksaf richting Nijverdal. Rechts van ons is het ‘Ravijn’ met onderin de spoorlijn. Als we nu maar goed op en neer blijven rennen dan komt het met de erosie wel goed. Nog even en het wandelpad moet verlegd worden. Net voor Nijverdal slaan we linksaf en lopen langs de westrand terug in noordelijke richting. Mooie villa’s staan er hier. OK – hoorden we in het hotel – je woont niet ‘in’ Nijverdal, maar ‘op’ Nijverdal. Het is maar een weet. Tegen enen zijn we weer terug en nemen plaats in de lounge. We bestellen koffie met een tosti. Zo’n wandeling maakt toch wel hongerig. Tegen drieën komt onze zoon, hij blijft twee dagen, wel zo gezellig.
Gistermiddag hoorde ik ook al een midwinterhoornblazer, nu is hij er weer. ‘Moet u niet zo’n boerenkiel aan’, vraag ik? Maar nee, midwinterhoornblazen doe je gewoon in je ‘normale’ kleding. Het is een typisch Twents en Achterhoeks gebeuren, dat plaatsvindt tussen de eerste zondag van de Advent (tussen 27 november en 3 december) en Driekoningen (6 januari). Het gebruik zou zijn oorsprong kunnen vinden in de Germaanse joelfeesten, maar zeker is dat niet. De traditie kwam bijna ten einde, maar in de jaren vijftig van de vorige eeuw leefde het midwinterhoornblazen weer op. Ik vind het wel wat hebben.
Tegen zevenen lopen we naar het restaurant. Ik zie dat ernaast nog een zaal is waar de tafels gedekt zijn. Ik had al gehoord dat er vanavond veel mensen van ‘buiten’ van de kerstmaaltijd komen genieten. Ja, dat begrijp ik, van 13 kamers kan de kachel niet branden. Zelf nemen wij plaats in de ‘grote’ zaal. Er is al een (echt)paar aanwezig en ik maak even een praatje. Wat blijkt even later, deze man verzorgt de muzikale omlijsting van de avond en ik moet zeggen: mijn complimenten! Helaas kan ik het niet laten horen. Nou ja, het kan wel, maar dan loopt mijn dataverkeer uit de hand. U moet maar eens kijken op de site van John Kluijtmans (http://www.studiotopaas.nl/index.php?target=home). Er ligt een kerstmenu dat ik nader bestudeer. Prima, het ziet er goed uit. Gaan wij voor het wijnarrangement? Dat doen we en als eerste komt een witte Chardonnay-Viognier door. Prima te drinken! Zo langzamerhand loopt de zaal vol en ik zie dat iedereen zijn beste ‘tabbert’ heeft aangetrokken. Vooral de dames zijn op chique!
Het voorgerecht is wildzwijnham, rilette van eend en een bitterbal van bospaddenstoelen. Dit heeft iets weg van een glas Baileys, maar het is wildbouillon afgedekt met een kruiden liaison. Het tweede voorgerecht is roodbaarsfilet met risotto en saffraanschuim. Er wordt een glas rode Cabernet Sauvignon geschonken. Best een heel lekker wijntje. Helaas mag ik van de cardioloog maximaal twee glazen wijn per dag. Hm, over de grootte van de glazen hebben we het niet gehad. Laat ik maar niet al te eigenwijs zijn.
Het tussengerecht is spoom van citroen. Lekker fris! Het hoofdgerecht bestaat uit gebakken hertenbiefstuk met een saus van laurier. Ai, dit is echt een lekker en mals stukje vlees. Er wordt nog gevraagd of er van alles genoeg is, erg attent. Voor ons is het voldoende. We besluiten met ijssoufflé van kaneel met een gepocheerd peertje. En als allerlaatste koffie of thee. Is dit een typisch Nederlandse gewoonte of doen ze het meer zo? OK, op Kreta krijg je fruit toe en Raki. Het zit erop! ’t Is gewoon topsport zo’n avond. Mijn complimenten aan de keukenbrigade. Voor hen is het zeker topsport! Om elf uur gaan we naar de kamer.