Zondag 21 december 2008
Eemnessersluis – Nijkerk
Om half zeven gaat de wekker(telefoon). Het regent iets, maar veel is het niet. Het begint licht te worden. Ik heb voortreffelijk geslapen, er gaat niets boven zo’n verend grastapijt. Zoals altijd maak ik thee en havermoutse pap. Inmiddels is het droog, dat is wel fijn met het inpakken. Tegen achten gaan we op pad, het is nu zo goed als licht geworden.
Pal zuid gaan we over de zomerdijk naar Eembrugge. Uiteraard is het korter via Eemdijk, maar ja, zondags vaart de pont niet. Bible-belt, nietwaar. Overigens is het ‘not done’ om stukken af te snijden. Na anderhalve kilometer gaat de zomerdijk over in asfalt en even verder lopen we Eembrugge in. Daar is iedereen nog in diepe rust, ik had niet anders verwacht. We steken de sluis over en aan de andere kant van de Eem lopen we naar Eemdijk. Het is 4 kilometer volgens de handwijzer. Eigenlijk moeten we hier weer de grasdijk op, maar Karel en Sjef die voor me uit lopen, kiezen voor de asfaltdijk. Nou ja, ook goed.
Die groene strook is dus de grasdijk, wij lopen op asfalt. Er zitten wel een paar mooie slingers in de Eem. Op het bord staat de wat onbeholpen tekst: ‘Wij Wensen U, 9eze9ende Feest’. Tja, van zo’n tuin moet je houden, smaken verschillen nu eenmaal. Kwart over negen lopen we Eemdijk in. Waar ik al bang voor was, we lopen gelijk op met een aantal kerkgangers. Als we voorbij de kerk zijn, komen we ze tegen. Wat zouden ze van ons denken? Na nog twee kilometertjes bereiken we de ‘Zuiderzee’ weer, hier Eemmeer geheten. Het is kwart voor tien, oftewel: ‘koffietijd’. Een restaurant is niet te bekennen en sowieso zullen ze gesloten zijn. We hadden natuurlijk ‘ter kerke’ kunnen gaan. Meestal is er na het zingen koffie. Ach, deze picknickset voldoet prima. Na zo’n half uurtje stappen we op, er staat een frisse wind en als je zo stilzit krijg je het toch koud. Nog een stukje verder ligt Spakenburg. Dit is de jachthaven, maar dat spreekt voor zichzelf. Nog wat verder is van Halteren Watersport. Het is een outdoor shop, maar jachten verkopen ze ook. Ook zijn ze importeur van de uitstekende Traser horloges. Veel soldaten in Afghanistan lopen rond met een hier bestelde (en zelf betaalde) Traser.
Zondag vandaag, dus… gesloten.
Het haventje van Spakenburg moet je zomers bezoeken. Dan zijn de dekzeilen van de botters en is er van alles en nog wat te doen. Op de achtergrond is de scheepswerf met helling net zichtbaar. Toch heeft het ’s winters ook wel wat. En dan lopen we het (fiets)pad over de Zeedijk op. Hier heb ik wel eens gefietst. Links van ons de ‘Zuiderzee’, hier Nijkerkernauw geheten. Tegen twaalven passeren we het stoomgemaal Hertog Reijnout.Het stoomgemaal wordt door liefhebbers operationeel gehouden. Regelmatig zijn er tijdens het seizoen open dagen. Regelmatig ‘helpt’ het stoomgemaal als het een tijd fors geregend heeft. Toch een rustgevend idee dat we nog wat achter de hand hebben als de stroom uitvalt. De regering kan beter investeren in stoomgemalen dan de bevolking aanraden zo’n bespottelijk noodrantsoen aan te schaffen. Nou ja, je kunt dan wel een reddingsdeken omslaan, op je fluitje blazen en op een biscuitje knabbelen.
Na zo’n kwartiertje bereiken we de Arkersluis. Er staat verderop een restaurant, maar de lichten zijn uit. Zo te zien is het gesloten. Er staat hier ook een bank, we houden maar even pauze. Het is 10 graden in de plus, maar de wind maakt het koud. Na twintig minuten stappen we op. Tja, nu krijgen we een nogal saai stuk langs de Arkervaart en daarna een industrieterrein. Een jongeman vraagt ons de weg. Zijn TomTom heeft hem naar deze uithoek gestuurd in plaats van naar Center Parcs ‘De Eemhof’. Zijn vriendin zit in de auto en helaas, kaartlezen is ze verleerd, horen we. Gelukkig kan ik hem de goede kant opsturen. Achterlangs het autodepot van Mercedes lopen we. Het staat goed vol, maar ja, dat stond het eigenlijk altijd wel. We steken de N301 over en krijgen nog een klein stukje buitengebied te zien.
Dit is de duiventil die behoort bij Salentein. En dit is Salentein zelf, sinds jaar en dag kantoor van PON Holdings. De geschiedenis van dit gebouw ken ik niet. Ik moet er maar eens een keertje binnenstappen. Op dit punt verlaten we het Zuiderzeepad. Volgende maand weer verder. Van hier is het een kleine twee kilometer naar station Nijkerk. Dat doen we te voet, of er vandaag een bus rijdt, weet ik niet. Althans, ik kon het op de site niet vinden. Ach, we zijn er zo.Sjef kan zo de trein instappen, maar ja, hij moet ook het verst. Alles is een kwestie van timing. Karel en ik hebben nog tijd voor een koffie bij de Wizzl. Wie heeft trouwens die naam verzonnen? Mijn complimenten, het is de meest onnozele en nietszeggende naam die ik ken. De kwaliteit van de koffie is matig, maar hij is in elk geval heet. Even later komt de trein en nog even later ben ik thuis. Tja, ik woon hier nu eenmaal niet zo ver vandaan. Thuis hang ik meteen mijn tent uit. Hij was in het drassige weiland door en door nat geworden. Ach, opruimen is niet direct mijn hobby, maar het moet nu eenmaal. ’s Avonds sluiten we traditie getrouw af in restaurant Peacocks. Orchideetje heeft zich vandaag niet verveeld, ze is met een vriendin naar het Dickens festival in Deventer geweest. Het zit er weer op. Een mooie wandeling, geen klagen over het weer. En prima tochtgenoten, Sjef en Karel: bedankt!