Zondag 18 september 2005
Sleeuwijk – Werkendam
’s Nachts ben ik een paar keer wakker geschrokken van constant loeiende koeien.
Wat zou er toch met die beesten zijn? Heeft mijn wekker(telefoon) wel gewerkt? Ik word wakker van gelach. Jan, Saskia en Reino hebben duidelijk plezier. Ik kijk op mijn Traser en het is tien over half zeven. Heeft mijn wekker(telefoon) gewerkt of niet om half zeven, that’s the question. Afijn, het is tijd om op te staan, eerst thee en dan havermoutse pap. Uiterlijk acht uur willen we vertrekken om mogelijke problemen met eventuele vroege passanten te voorkomen. Bij vertrek blijkt dat Jan en Saskia terug willen lopen naar Woudrichem om vandaar met hun bus naar huis te rijden. Jara besluit mee te liften, zodat Reino en ikzelf doorgaan naar Werkendam. Onderweg zie ik natuurlijk de prachtigste wildkampeerplekken, maar ja, eigenlijk stonden we bij het sluisje ook best goed.
Gelukkig geen overijverige agent of wat dan ook gezien. Beetje saai gebied hier, voornamelijk in gebruik als akkerland. Na een kilometer of acht bereiken we het eindpunt van het Waterliniepad. Dat is het voormalige Fort Steurgat. Enige jaren geleden zijn in het fort een aantal appartementen gebouwd. Te bezichtigen is het helaas niet, een hermetisch hekwerk sluit de boel af. Wonen zal hier niet goedkoop zijn, dat is duidelijk.
Bij de naastgelegen jachthaven halen we water. Een groep zeilers sluit hier hun watersportweekend af met koffie en broodjes. Ons wordt niets aangeboden. Gastvrije lui die watersporters! We maken zelf maar koffie rond ons brandertje. Ik heb nog twee stukjes eigengemaakte boterkoek die we soldaat maken. We hebben heel die watersporters niet nodig. Laat ze opzouten met hun pieremachochels! We besluiten langs de Boven Merwede – zo heet de Waal hier – terug te lopen naar Woudrichem.
Onderweg genieten we op het terras van de jachthaven, waar we gisteren water hadden gehaald, van de KMA. Daar hadden we nog recht op! Het is prachtig weer, echt nazomer. In Woudrichem pakken we het voetveer naar slot Loevestein. Hier ben ik nog nooit geweest. Te zijner tijd moet ik maar eens terugkomen voor een uitgebreide bezichtiging.
Ik vind het slot er van buiten prachtig uitzien. Zoals ongetwijfeld bekend – Victor Hugo – werd dit slot onder andere gebruikt om staatsgevaarlijk sujetten op te sluiten. Ook wij kenden onze Goelags! We gebruiken hier de lunch in de vorm van een pannenkoek. Dat gaat er wel in na zo’n tippel! Om kwart voor drie nemen we de pont naar Gorichem. Het is echt een boemeltje, overal legt hij aan om mensen aan en van boord te nemen. Het lijkt wel een cruise met dit prachtige weer. In Gorichem lopen we naar het station, toch nog een hele tippel. Daar horen we dat de trein niet verder gaat dan Leerdam in verband met werkzaamheden. Dat treft, niet dus!
In Leerdam stappen we in de bus naar Geldermalsen, waar we weer in de trein hopen te stappen. Dat zit ons niet mee, ook hier moeten we verder met de bus. Reino pakt de bus naar Culemborg om daar over te stappen in haar auto en ik pak de bus naar Utrecht.
Daar haal ik precies de trein van 17.32 uur naar huis. Dat zit tenminste mee. Ik bel vanuit Utrecht naar huis om te vertellen dat ik eraan kom. Wordt mij doodleuk meegedeeld dat er geen eten in huis is. Hmm, dat betekent eten bij ons favoriete restaurant Peacock’s.
Daar zit de voettocht erop, alweer een prachtige wandeling gemaakt. Reino bedankt!